Если у вас возникли сложности с курсовой, контрольной, дипломной, рефератом, отчетом по практике, научно-исследовательской и любой другой работой - мы готовы помочь.
Предоплата всего
Подписываем
Дана
1 билет
1. Мәдениеттегі стильдер мен бағыттар
Романтизм - направление в европейском искусстве первой половины 19 века, выдвигавшее на первый план индивидуальность, наделявшее ее идеальными устремлениями. Направление в искусстве XIX в. во имя свободы творчества и искренности вдохновения, разрушающее установившиеся эстетич. формы (противоположность классицизму), характеризуется крайним субъективизмом, неудовлетворенностью настоящим и земным, стремлением к грандиозному, сверхъестественному, таинственному, пристрастием к старине, любовью к народности.
Романтизм - сложное, внутренне противоречивое духовное движение в западной культуре рубежа 18-19 вв., затронувшее все сферы духовной жизни (философию, литературу, музыку, театр и т.д.). Р. нельзя назвать "школой" или "системой взглядов" как в силу его противоречивости, так и вследствие того, что в его основу легло принципиально новое мироощущение человека, чуждое прежней страсти к системосозидательству как некоему универсальному опосредованию связи между Я и миром. Своего рода "общим местом" является утверждение, что Р. наряду с немецкой трансцендентально-критической философией явился духовной реакцией на негативные социальные последствия Великой французской революции.
Реализм - в широком смысле - свойство искусства воспроизводить истину действительности путем воссоздания чувственных форм, в которых идея существует в реальности. В узком смысле - художественный метод отражения конкретно-исторического своеобразия действительности, социальной детерминированности личности и характера ее взаимоотношений с обществом.
Символизм - художественное направление конца 19 - начала 20 веков. Символизм характеризуется:
- дуализмом идеального и материального;
- противопоставлением социального и индивидуального;
- сближением духовно-нравственного с религиозным.
Для символизма важна затаенная, скрытая сторона того или иного явления.
Символизм (франц., от греч. symbolon - знак, символ), европейское литературно-художественное направление конца 19 - начала 20 вв. Оформилось в связи с общим кризисом буржуазной гуманитарной культуры, а также в связи с позитивистской компрометацией реалистических принципов художественного образа у парнасцев, натуралистов и в беллетристическом романе 2-й половины 19 в. Основы эстетики С. сложились в период конца 60-х - 70-е гг. в творчестве французских поэтов П. Верлена, Лотреамона, А. Рембо, С. Малларме и др.
Импрессионизм - направление в искусстве последней трети 19 - начала 20 веков.
- утверждает изображение мгновенных, как бы случайных ситуаций и движений;
- добивается живой достоверности изображения.
Импрессионизм (от impression - впечатление), направление в искусстве последней трети 19 - начале 20 вв. Продолжает начатое реалистическим искусством 1840-60-х гг. освобождение от условности классицизма, романтизма и академизма и утверждает красоту повседневной действительности, простых, демократичных мотивов, добивается живой достоверности изображения. И. делает эстетически значимой подлинную, современную жизнь в её естественности, во всём богатстве и сверкании её красок, запечатлевая видимый мир в присущей ему постоянной изменчивости, воссоздавая единство человека и окружающей его среды. 2. Тадж-Махал ескерткішінің мифологиясы
Тәж Махал (Hindi: ताज महल; парсыша: تاج محل) - Үндістандағы ең әйгілі ғимарат және ЮНЕСКО әлемдік мұра нысаны. Делиден204 шақырым жерде орналасқан.
Тәж Махал кесенесін Ақсақ Темірдің ұрпағы Жақан шах 13 бала туып, 14-інші баладан қайтыс болған тоқалы Мұмтаз Махалға арнап салдырған. Кейіннен құсадан қайтыс болған шахтың өзі де сүйікті тоқалының қасына жерленген. 1630 жылы басталған кесененің құрылысы 22 жылға созылған. «Өлмес махаббат» нышаны болып саналатын Тәж Махал – әлемдегі жеті кереметтің бірі. Төрт құбыласында төрт минареті, биіктігі 74 метр бес күмбезі бар ақ мәрмәрдан салынған мазар¬дың құрылысына Орта Азия,Парсы, Таяу Шығыс елдерінен 20 мың зергер-ұсталар жұмылдырылған. Тәж Махалдың құбыласында қызыл құмнан салынған мешіт, шығысында қызметкерлер жата¬тын тура соның көшірмесі салынған. Мазарға симметриямен салынған екі үлкен қақпа арқылы кіреді. Әдемі бассейндермен көмкерілген Тәж Махал ансамблі – архитектураның шыңы.
Мазар тұтастай ақ мәрмәрдан тұрғызылған. Қабырғаларындағы кесек мәрмәрдағы ұсақ, аса шеберлікпен кескінделген ортаазиялық ою-өрнектер қолдан қашалып жасалған. Таң шапағымен қызғылт түске, күндіз ақ шаңқан, түнгі ай сәулесімен күміс түске боялатын мөлдір ақ мәрмәрді Аградан 300 шақырым жерден алдыртқан екен. Ең кереметі кіре берістегі Құран сүрелері қара ақықтан, ал қабырғалардағы әшекейлер мен гүлдер қызғылт ақық, малахит, жақұт, нифриттен жасалып, мәрмәр тастың ішіне ойып салынған. Әлемдегі ең кесек алмас тас (бриллиант) «Кох-и-Нұр» осы мазарда тұрған, кейіннен ағылшындар елдеріне алып кеткен. Қазір ол Лондонда сақтаулы.
Тәж Махалдың іргесін жуып жатқан Жамуна өзенінің арғы бетінде қара мәрмәрдан жасалған іргетас жатыр. Жақан шахтың жоспары бойынша оның өзі сол жерден қара мәрмәрдан салынатын тұп-тура Тәж Махалдың көшірмесіне жерленуі тиіс болатын. Жамуна өзенінің екі жағасында жатқан қос мазарды жалғастыратын көпір салынуы тиіс еді. Алайда сырттан келетін шапқыншылықтан қажыған мемлекеттің қазынасы тағы бір қымбат ғимараттың құрылысын көтере алмайтын болды. 1658 жылыЖақан шахты ұлы Аурангзеб орнынан алып, Қызыл бекініске қамап қойды. Тоғыз жыл қамауда отырған Жақан шахты қайтыс болғаннан кейін тоқалының жанына апарып жерледі.
2. Қытай халқының дәстүріндегі қолқнердің орыны
Іштей безелген шақша – Қытайдың Чиң династиясының соңғы жылдары өркен жайған қолөнер бұйымы, әу баста әшекейленген насыбай шақшасы ғана болатын. Жалпы насыбай шақшасын бұлыңғыр түсті материалдан да, сапасы жоғарылауларын хрусталь, ақық, ферузат сияқты асыл тастардан да жасаған. Ал шақшаны іштей әшекейлеу өнері ел іші-сыртында «әулие-машайықтың қолынан шыққандай», «Қытайдың бір кереметі» деп әспеттелген, Қытайдың дәстүрлі өнер әлеміндегі қырмызыдай жайнаған бір шоқ гүл еді.
Іштей безелген шақша – Қытайдың Чиң династиясының соңғы жылдары өркен жайған қолөнер бұйымы, әу баста әшекейленген насыбай шақшасы ғана болатын. Кейіндеп ол дербес өнер саласы болып қалыптаса бастады. Жалпы насыбай шақшасын бұлыңғыр түсті материалдан да, сапасы жоғарылауларын хрусталь, ақық, ферузат сияқты асыл тастардан да жасаған.
Іштей безелген шақшаға сурет салғанда арнайы жасалған жіңішке бамбук қаламды шақшаның аузынан сүңгітіп, құмыра бүйіріне терісінен өрнек салады. Сондықтан ол асқан шеберлікті қажет етеді, сурет салардан ілгері темір қиыршығын шақшаға салып шайқап, шақшаның ішкі бетін күңгірт әйнекке айналдырады. Әшекейлеу өнері күрделі, бүкілдей қолмен жасалады, жалпы ұстаным бойынша сурет салу тәсілінің бәрін дерлік қолдануға болады, дегенмен қытайша сурет салу әдетке айналған. Бұрын Батыс елдеріндегілер бұның төте сызылған сурет екендігіне мүлде сенбейтін, бірақ қазір бұл өнердің сыры ашылып, жасайтын орнын экскурсиялауға болатындықтан, ол әлемдік әйгілі қолөнер бұйымына айналып кете барды. Туристердің тамашалау әуестігіне сәйкесу үшін қазір шақшаның ішкі бүйіріне май бояулы сурет те сызылатын болды. Соңғы жылдары іштей безелген шақшаның бағасы 10 есеге дейін шарықтады, АҚШ-тың Нью-Йорк қаласындағы 2006 жылы өткізілген бір аукционда 300 жылдық тарихы бар іштей безелген шақша 550 мың юанға сатылып, төрт төңіректі таңғалдырған еді.
Іштей безелген шақшаның тыңдар құлаққа сөлекеттеу естілгенімен, жалпыға таныс тағы бір аты насыбай шақша. Іштей безелген шақша піл тісі, шыны, ақық немесе хрусталь сияқтылардан жасалады. Іштей безелген әйнек шақша, осындай шақшаның бір түрі ғана. Оған толтырыла салынған темекі көгі мен хош иісті заттардан иленіп жасалған насыбай, көрер көзге үсті-үстіне түшкіртетіндей көрінгенімен, ол насыбайшылар үшін бас жазатын сергіткіш дәрі саналады, ол суық тию, бас ауруларына шипалы деп есептеледі. Ал өнерпаздар осынау кіп-кішкене шақша ішіне өлең жазып, сурет сызуға бар өнерін салады.
Іштей безелген әйнек шақша тіпті әдемінің әдемісі дейтіндей-ақ, деседе тым жылтыр болғандықтан сурет салу қиынға соғады. Сондықтан, жып- жылтыр ішкі бүйіріне сурет салудың алғышарты – әйнектің бетін тұтқырландырып, оны күңгірт әйнекке айналдыру.
2 билет
1. Аңдық стиль ерекшелігі
Сақ кезіндегі тайпалардың көркем шығармашылығының неғұрлым айқын және есте қаларлық көріністерінің арасында қолданбалы өнер ерекше орын алады. Жаңа дәуірдің 7 ғасырынан Сібірдің, Қазақстанның, Еділ бойының аумақты далалары мен Еуропа оңтүстігі халықтарының аңдық стиль деп аталатын өнердің өзіндік және жарқын құбылысы пайда болды. Оның басты тақырыбы аңдардарды және мифтік зооморфтық құбыжықтарды бейнелеу болды. Сақ және ғұн шеберлерінің бұйымдарында Еуразия өзендерінің, ормандарының, далаларының бай жанды әлемі: балықтар, жыландар, үйректер, аққулар, бүркіттері, қырандары, кірпілері, бұғылары , бұландар, еліктер, маралдар, арқарлар, қасқырлар, барыстар, жолбарыстар, арыстандар, жылқылар, қойлар, қодастар, түйелер жан бітіп кеткендей болады. Олар басы бүркіт, денесі арыстан және басқа ертегілік құбыжықтармен : біресе ол кесіртке денелі және ешкі басты жануар, біресе ол бұғы мүйізді жолбарыс, қабан тұмсықты және тісті немесе барақ ит басты түріндегі құлақтарымен қасқырлар болып алмасып отырады. . Бұл бейнелер зооморфтық өзгерулер құбылысын білдіреді, олар ерте темір дәуірі көшпенділерінің өнерінде жетекші бағыттардың бірін құрайды. Зооморфты айналулармен қатар неғұрлым кең тараған мотив - аңдар мен құбыжықтар қинаулары мен күрес көріністері: бүркіттің, кодас пен бүркіт жемтігіне таласқан жолбарысқа, жыланның атқа шабуылы, ағаш көрінісі алдындағы жолбарыс пен қос өркешті түйенің, жолбарыстың атпен айқасы бейнелері. . Қазір б.д.дейінгі І-ші мыңжылдыққа дейінгі Еуразия көшпенділерінің бұл мотивін түсіндіретіндей бірде-бір нанымды болжам жоқ. Бұл көріністер төтемдердің немесе жақсылық пен жамандықтың күресін білдіретін рулардың немесе тайпалардың тартысын бейнелейді деген болжамдар айтылды. Жануарлар "қинауының" көріністері алғашқы қауымдық құрылысы ыдырауы дәуірінің әлеуметтік процестерінің мифологиялық бейнеленуі болып табылады деген пікір бар. Зерттеушілер олардан "күштінің құқын", жеңісті дәріптеуді растауын көреді. "Аңдық стиль" өнері негізінен қызмет көрсеткен аристократияның тонау мен соғыс әдеткі жұмысына айналғанда, бұл дәуірдің қатаң сыйпатымен байланыстырылады. "Қинау" көріністерінен ру эмблемасын көріп, оған геральдикалық мән берілді. .
2. Ватикан мұражайы
Ватикан мұражайы – Италиядағы ең ірі орталықтың бірі. Жылына 4.5 млн адам келеді. Ватикан мұражайы – әлемдегі ең үлкен мұражайлардың кешені. Мұражайда 1400 зал бар және онда қойылған 50000 затты көріп шығу үшін 7 км жерді жүріп өту керек екен.
Григорианский Этрусский музей
Ватиканская библиотека
Музей Пио-Кристиано
Музей Кьярамонти
Ватиканская пинакотека
Исторический музей (итал. Museo storico vaticano) — один из музеев Ватикана.
Музей основан в 1973 году папой Павлом VI. Здесь находится коллекция экспонатов, связанных с историей Ватикана: кареты, седла, автомобили,паланкины пап, солдатская униформа, флаги, предметы повседневного и праздничного обихода пап, а также графика и фотографии, документы о ныне не существующих церемониях и должностях. В коллекции также находится модель первого локомотива Ватикана (1929 г.) и парадная каретаЛьва XII, которую использовали около ста лет (до папы Пия XI).
3. Үнділіктердің үйлену дәстүрі туралы айтып беріңіз
Свадебные обряды Индии отличаются четкой традиционностью — это означает, что они остались почти такими же, как и тысячелетия назад. Сразу подчеркну то существенное, чем индийский брак отличается от всех остальных. В других странах обычно юноша выбирает девушку, нередко встречается и обратная ситуация. В Индии же брак полностью зависит от решения родителей жениха. Они подыскивают подходящую невесту для своего сына и договариваются с ее родителями о будущем брачном союзе. От девушки мало что зависит: в конце концов, родители могут просто приказать ей выйти замуж даже за малознакомого юношу, и она обязана повиноваться. Именно поэтому индийскую матримониальную систему называют “браком по предварительной договоренности”.после предварительной договоренности между родителями организуются две встречи молодых, называемые “ашир-вад” — “благословение”,— сначала в доме невесты, а затем в доме жениха. Молодые при этом получают подарки от родителей и родственников, а также одаривают друг друга.
В день свадьбы жениху и невесте не разрешается ничего есть вплоть до начала церемонии бракосочетания. В доме жениха девушки из числа родственниц исполняют свадебные танцы и песни. Затем совершается небольшой, но важный ритуал под названием “гайе холуд” — обряд восхваления желтого цвета, который у индийцев ассоциируется с цветом солнца и служит символом верности. Церемония “гайе холуд” очень напоминает праздник красок “холи”, с той лишь разницей, что краска здесь одна — желтая. Сначала все присутствующие красят себе лбы, а потом обсыпают друг друга желтым порошком.
После “гайе холуд” отец жениха торжественным голосом перечисляет имена усопших родственников этой семьи, как бы призывая их в свидетели и сообщая духам предков, что их потомок женится. Затем все участники церемонии направляются к дому невесты, где церемония “гайе холуд” повторяется.
Собственно свадьбу играют, как правило, вечером — и обязательно в доме невесты, куда в урочный час прибывает жених в сопровождении родственников и друзей. К этому моменту уже готов маленький храм, специально построенный для совершения обряда. Он покрыт тентом, украшен по углам четырьмя пальмами и убран множеством душистых цветов, в основном желтого цвета. Жених становится на плоский камень и ждет, когда несколько человек вынесут в деревянном паланкине невесту — в богатом, обычно ярко-красном сари, со множеством украшений. Семь раз носильщики обходят вокруг жениха, а затем, остановившись, просят молодых взглянуть друг другу в глаза. Взгляд этот называется “шубхо дришти” — самый первый взгляд.
Вся свадебная процессия движется потом к тому месту, где священник, произнеся молитву и выслушав клятву молодых, соединит руки новобрачных гирляндой цветов. Жених в этот момент нанесет красную краску на лоб и пробор своей невесты: теперь они уже муж и жена. Затем все отправляются праздновать в помещение, называемое “бозарган”, где устраивается целое представление с танцами и песнями. Веселье длится всю ночь, а утром гости покидают дом молодой жены, уводя ее в дом мужа, где молодых также ждут подарки и благословение. В этот день никаких церемоний не происходит: все отдыхают. И только на следующий день в доме мужа принимают родственников жены с подарками, устраивают для них обед и развлечения.
В принципе все индийские свадьбы в обеспеченных семьях очень дорогие. Они обходятся от пяти тысяч до двадцати тысяч рупий, в зависимости от материального положения родителей. Но в штате Пенджаб свадьба — особенно дорогостоящее предприятие: во-первых, за невестой полагается большое приданое, а во-вторых, родители молодых стараются перещеголять друг друга и блеснуть щедростью и богатством.
Обычно между помолвкой, во время которой жених надевает невесте на палец обручальное кольцо, и свадьбой проходят один-два очень напряженных месяца. В эти дни родители невесты собирают приданое дочери:
множество сари на все случаи жизни, другую одежду, украшения, кухонную утварь... Два дня до свадьбы невеста никуда не выходит. Дом ее украшают фольгой, гирляндами цветов и разноцветных лампочек.
Наконец наступает день свадьбы, на которую собирают до 700—800 гостей. Родители невесты должны обеспечить их угощением и жильем. Невесту одевают в ярко-красное сари, на руках у нее обязательно ярко-красные браслеты, означающие, что девушка выходит замуж. Она будет носить эти браслеты, по крайней мере, еще месяц после свадьбы.
Вечером невесту выводят на открытую площадку перед домом, где она терпеливо дожидается прибытия жениха. Пенджабские девушки считаются очень скромными и застенчивыми. Это подчеркивается тем, что лицо невесты наполовину прикрыто сари. Наконец верхом на лошади прибывает жених — его одежда расшита золотым шитьем, он подпоясан огненным кушаком, на голове яркий тюрбан. Позади на разукрашенной лошади скачет дружка — “маленький жених” в таком же наряде.
Эту процессию обычно сопровождают музыканты. Поскольку гости веселятся, поют и танцуют прямо на дороге, то всем прохожим без объяснений понятно, что происходит на этой улице. Встретив жениха у ворот, родители невесты ведут его к новобрачной, и молодые обмениваются гирляндами цветов — это, собственно, и означает венчание.
После ужина молодых ведут в “веди” — маленький храм, сооруженный из пяти бамбуковых палок, покрытых тентом. В центре его горит огонь. Один конец сари невесты привязан к кушаку жениха, что должно означать их союз и привязанность друг к другу. Молодых сажают возле огня. Затем молодые должны подняться, взяться за руки и обойти вокруг огня семь раз.
Вот теперь они уже супруги. По возвращении в дом невесты молодого мужа с шутками и прибаутками укладывают спать в отдельной комнате, а жена остается в своей девической спальне. Родственники мужа отправляются ночевать к себе домой. Утром молодую жену все в том же свадебном наряде уводят в дом мужа. Теперь молодая жена придет в дом родителей в гости только через месяц — нанесет “первый визит”.
3 билет
1. Романдық стильдің сипаттамасы Роман стилі (ағылш. romanesque style, фр. art roman, нем. romanіk), Еуропаның ортағасырлық өнерінде (негізінен Батыс Еуропада), 10 ғасырдан 12 – 13 ғасырларға дейін) дәуірлеген. Ол діни-ақсүйектік идеологияның үстемдік алған кезеңінде дүниеге келді. Негізінен сұсты да қомақты (бекініс құрылыстар) архитектуралық құрылыстардан көрініс тапты: тас монастырьлар кешені, шіркеулер, бекініс қамалдар, қала қабырғалары, тас немесе фахверктен тұрғызылған тұрғын үйлер, т.б. Ғимараттың алдыңғы беті мен порталын, капителін нақыштау ісінде қолданылатын мүсін-ескерткіштер мен фрескалар және миниатюралардың композициясынан діни әңгімелер, аса бай экспрессия мен фольклорлық сипаттағы шартты бейнелеу тәсілдері басым аңғарылады. Құрылысты ою-өрнекпен нақыштау, қалыптау, темір қақтау, көркем оймыш, тоқымашылық дамыды. Көптеген жергілікті мектептер пайда болды.Германия, Франция, Англия, Испания, Скандинавия елдерінде, Чехияда, Польшада роман стиліндегі таңдаулы туындылар дүниеге келді. Италияда проторенессанстың қанат жаюымен байланысты роман стилі ерекше сипат алды. 12 — 13 ғасырларда роман стилін готика ығыстырып шығарды.
2. Қожа Ахмет Йассауи ескерткіші
Ахмет Яссауи кесенесі — Түркістан қаласында XIV ғасырдың соңында тұрғызылған архитектуралық ғимарат. Қожа Ахмет Яссауидүние салғаннан кейін халықтың көп жиылуымен өзіне арнап соғылған кішкене мазарға жерленеді. Кейін бұл кесене мұсылмандардың жаппай тәуеп ету орнына айналды.Түркістан қаласындағы Ахмет Яссауи ғимараты – орта ғасырлық сәулет өнерінің көрнекті ескерткіші. Ол XII ғасырда өмір сүрген бүкіл Шығысқа аты әйгілі көне түркі ақыны, софизмді уағыздаушы Ахмет Яссауидің (Яссы-дан шыққан деген мағынада) бейітінің басына орнатылған.
Оңтүстік Қазақстанда Сайрам деген жерде туған Ахмет Яссауи сол кездегі ғылым мен ағартудың орталығы ретінде белгілі болған Отырар қаласында білім алады да, кейіннен Бұхардағы Юсуп Хамадани басқарған сопылар қауымына кіріп, дәруіштік мектептен өтеді.
1140 жылы Юсуп Хамадани, ке»іннен оның екі мүриті дүние салған соң қауымды Ахмет Яссауи басқарады. Бірақ көп ұзамай-ақ «мәртебелі» қызметін тастап, өзінің туған өлкесіне біржола қайтып оралады. Софизм иддеяларын уағыздап, өзі де оны берік ұстана отырып, жоқшылықта өмір сүреді. Сондықтан да, оны жергілікті халық Әзірет Сұлтан деп атап кетеді.
Ахмет Яссауидің уағыздаушы және ақын ретінде атағы кең жайылып, оның «Диуани Хикмат» («Даналық жайындағы кітап») атты діни өлеңдер жинағы көне түркі тілінде жазылғандықтан, жергілікті халыққа түсініктілігі арқасында талай мәрте қайта көшіріліп, бірнеше рет басылған...
Бұл сияқты уағыздық өлеңдерінің философиялық және діни-мисттикалық мазмұны, ондағы жақсылыққа, әділеттілікке шақырған үнмен ұласады, халықтың қайырымдылық сезімін ояту, оны басқа діндегілермен жауласудан сақтандырумен қатар дін иелерінің ашкөздігін, зұлымдығын әшкерелеумен жалғасып жатады.
Ахмет Яссауидің өлеңдері құнды әдеби ескерткіш, кейіннен қазақ халқыныі құрамына енген қыпшақ, оғыз, қарлық сияқты көне түркі тайпалары зерттеудің көзі болып табылады.
Халық аңыздарында Түркістандағы әулиенің аруағын атақты қолбасшы, бүкіл Шығысты тітіренткен Ақсақ Темірдің айрықша сыйлап өткені айтылады. Оның әмірімен Ахмет Яссауи қайтыс болғаннан екі жүз жыл кейін қирап бітуге таянған кішкене ғана мазардың орнына, дүние жүзілік сәулет өнерінің белгілі ескерткіші орнатылды.
Темірдің өмірін Зафарнама, «Жеңіс кітабы» авторы Шараф-ад Дин Әли Мазди растайды. Ескерткіштің салынуын оның Ахмет Яссауидің қабырына зиядат етіп қайтқан 1397 жылдың аяғындағы оқиғалармен байланыстарыды. «Жеңістер кітабында» Темір, сол жылы Яссыда болған кезінде, мұнда өзіне қарайтын елдердің тегінде Ахмет Яссауидің атына лайық зәулім ғимарат салу жайлы жарлық берген еді делінеді. Ол ислам дінінің даңқын асыруда, оның кең таралуына, аса үлкен өлкен басқаруды жеңілдетуге тиіс болған.
Қожа Ахмет Ясауи кесенесі — аса үлкен порталды күмбезді құрылыс. Оның ені — 46,5 м, ұзындығы — 65 м. Ғимараттың орасан зор порталы (ені — 50 метрге жуық, порталдық аркасының ұзындығы — 18,2 м) және бірнеше күмбезі бар. Оның орталық залының төңірегіне түрлі мақсатқа арналған 35 бөлме салынған. Жамағатхана (мұнда қазан тұруы себепті қазандық деп аталған) күмбезінің ұшар басына дейін есептегендегі ғимараттың биіктігі — 37,5 метр. Сыртқы қабырғалардың қалындығы — 1,8—2 м, қазандық қабырғаларының қалындығы — 3 метр. Жалпы тұрқы симметриялы, жеке бөлшектері — ассиметриялы болып келетін бұл зәулім ғимарат 8 түрлі бөлмелер тобынан тұрады
3. Корей халқының ұлттық киімі туралы айтыңыз
Ханбок (хангыль кор. 한복, ханча: 韓服); в Северной Корее называется чосонот, (хангыль: кор. 조선옷, ханчча: 朝鮮옷) — национальный традиционный костюм жителей Кореи. Ханбок шьют из ярких одноцветных тканей. Хотя слово «ханбок» буквально означает «корейская одежда», в XXI веке это слово используется исключительно для обозначения ханбока династии Чосон, это одежда для официальных и полуофициальных приёмов, фестивалей и празднеств. Современный ханбок отличается от чосонского, в XX веке его форма претерпела сильные изменения в угоду удобству[1]. На протяжении своей истории знатные корейцы часто заимствовали иностранную одежду, а простые люди носили разновидности ханбока. Традиционный женский ханбок состоит из чогори, блузки, рубашки или жакета, и чхима, длинной юбки. Такой ансамбль часто называют «чхима чогори», они используются вместо школьной формы в Японии в корейских школах. Мужской ханбок состоит из чогори и свободных штанов паджи.Красота костюма «ханбок» заключается в гармонии цветов и чётких, простых линиях. Большинство жакетов «чогори» имеет застёжки на внутренней части для того, чтобы они не раскрывались. К жакету также прикреплены длинные ленты, которые завязываются в «откорым». «Откорым» - одна из трёх важнейших частей «ханбока», по которой оценивается красота и качество костюма. Два других важных критерия - округлая линия рукавов «пэрэ» и воротник жакета «кит». Концы «кит» обычно чётко пересекаются, и на него нашивается сменная белая тесёмка-воротник, называющаяся «тончжон». Равномерные складки юбки «чима» тянутся вниз от высокой талии и расширяются к низу, придавая линиям юбки изящность.
4 – билет.
. Готикалық стильдің сипаттамасы.
Готика - Еуропа (әсіресе, Бат. Еуропа) елдерінің сәулет өнерінде 12 ғ-дың 2-жартысында пайда болып, 16 ғ-да кең өріс алған стиль. Шартты түрде герман тайпалары - готтардың есімімен аталып кеткен. Готиканы орта ғасырлардағы қалалық және сарайлық мәдениет тудырады. Ол роман стилінің орнын басты. Готика стилі шіркеу сәулет өнерінде кең қолданылды. Сондай-ақ, ақсүйектер қауымы құрылыстарын (ратушалар, сауда орындары), қамалдар, тұрғын үйлер салуда да маңызды орын алды. Готика стилінде салынған ғимараттар зәулім биіктігімен, әсем нақыш, асқан сән-салтанатымен көз тартады. Олар бағана қатарына иек артқан сүйір арқалы, ғимараттың ішкі төбесін шатырлауда (күмбездеуде) үлкен үйлесім тапқан айқыш уықта (нервюра) болып келеді. Бүйір қабырғаларға жанастыра салынған тұғыр бағаналар (контрфорс) шатырмен жартылай арқа (аркбутан) арқылы байланысады. Бұл конструқция жаңа әдіс ғимараттың әрі еңселі, әрі бүйірлі бола түсуіне жол ашып, тұғыр бағаналардың арасын түгелдей шынылауға мүмкіндік туғызды. Готиканың жасалуы бірнеше қезеңнен тұрады: алдымен қағазға салынған эскиз тақтаның бетіне көшіріледі. Содан соң арнаулы металл аспаптармен (штихель, қашау, гравирлейтін инелер,арнаулы пышақтар) немесе хим. әдістермен (қышқылмен күйдіру, т.б.) бұл сусын өзгеріссіз, айнытпай шығаруға болатындьтғы - Готиканың ерекшелігі. Қондырғылы Готикамен (эстамптар) қатар кітап Готикасы да кең тараған. Алғашқы Г. 6 - 7 ғ-ларда 868 ж. Қытайда жасалғаны анықталған. Готика өнері 14-15 ғ-да Бат. Еуропада, 17- 18 ғ-дар да ағаштағы Готика- ксилография Жапонияда дамыды. Ресейде 16 ғ-дан белгілі. 18 - 19 ғ-ларда Готика кең таралды. Қазақстанның бейнелеу өнерінде Готика өнердің өркендеген түрлерінің біріне айналды. Республиканың жетекші графикашылары В.И.Антощенко-Оленев, мен пропорц. шарттылық тән, сондай-ақ әмірге деген құштарлық, асқақ рух та аңғарылып тұрады. Г. Францияда (Париждегі, Реймстегі, Аменъедегі ғибадатханалар), Германияда, Нидерландта, Англия мен Испанияда, Скандинавия елдерінде, Италияда дамыды. Бірқатар Готикалық маңызды есқерткіштер Чехияда, Словакияда, Польшада, Венгрия мен Хорватияда, Словенияда, т.б. жерлерде сақталған. 15 - 16 ғ-ларда Бат. Еуропа елдерінің көпшілігінде Готиканы Қайта әркендеу дәуірінің өнері ығыстырыл шығарды. гравюра (франц. дгауиге - бедер сурет) - графика өнерінің бір түрі; тақтаға бедерлен салған суреттің қағазға түсірілген көшірмесі (эстамп) Готика деп аталады. Өңдеу әдісіне байланысты Готика бедерленіп жасаларет тактаның бетіне әйылып немесе бедерленіп түсіріледі. Одан кейін тақтаның бетіне бояу жағылып, қолмен немесе арнаулы станокпен қағазға басылады. Готикалар бедерлену әдісіне қарай бірнеше түрге бөлінеді: мысқа ойылып жасалатын Готика, ағаштағы Готика - ксилография, линолеумдегі Готика - линогравюра, офорт, меццотинто, т.б. Г. жасалатын негізгі заттар: металл (мыс, мырыш, болат), ағаш (шамшат, пальма, алмұрт ағашы), линолеум, т.б. Г. көбінесе ақ және қара болып келеді. Алайда әрқайсысына әр түсті бояу жағылған бірнеше тақталан басылатын түрлі-түсті Готика да кездеседі. Готика график, өнерге тән сан түрлі бейнелеу құралдарын пайдаланады. Қаттылығы әр түрлі нөрселерден жасалуына орай қалыптасқан стильдік өзгешелік, авторлық бір нүсқаның көп дана.
Готикалық стиль бұл тұста негізінен шіркеу мүддесіне сай дамыды. Ортағасырлық шіркеулер тасты күмбездерден тұрды, мұндай ауыр да, қомақты күмбездердің орнықты болуы үшін, шіркеу қабырғалары өте қалың етіп салынды, ал тасты күмбездерді тұрғызудың өзі де оңайлыққа түспеді, өйткені бұл кезеңде көптеген құрылыс дағдылары ұмыт болған еді. Қалай болғанда да, сыналы тастардан жасалған шомбал күмбездер готикалық заманға тән жетістіктер болды
Ла-Скала опера театрының мәдениеттегі орны.
“ЛА СКАЛА” (La Scala, толық атауы — Teafro alla Sckala) —Италиядағы атақты опера театры. 1776 — 78 ж. Милан қаласында “Санта-Мария делла Скала” шіркеуінің орнына салынды (архитектор Дж. Пьер Марины). Алғашқы театр сахнасында опера, балеттермен қатар драмалық спектакльдер де қойылып тұрды. 19 ғасырда “Ла Скала” дүниежүзілік опера орталығының біріне айналып, театр әншілерінің шеберлігі әлемге танылды. “Ла Скала” театрының репертуарын негізінен италиялық композиторлардың шығармалары құрады. Көптеген танымал опералардың премьерасы осы театрда өтті. Опера жанрының шеберлері — Дж.Россини, Г.Доницетти, В.Беллини, Дж.Верди, Дж.Пуччини сынды көрнекті композиторлардың қызметі “Ла Скала” театрымен тығыз байланыста өрбіді. Театрдың музыкалық жетекшісі ретінде дирижер А.Тосканини жұмыс істеген кезең (1898 — 1903, 1921 — 29) театр тарихында ерекше орын алады. “Ла Скала” театрына Қазақстаннан Ж.Баймолдина, А.Сембин секілді бірнеше опера әншілері тәжірибе алмасу сапарына барып, шеберліктерін шыңдады.
1778 жылы 3 тамызда театр Антонио Сальери «Признанная Европа» операсымен ашылды.
2001 жылы Ла-Скала қайта жөндеуге жабылып, барлық қойылымдар Арчимбольди театрына көшірілді. 2004 жылы қойылымдар есік ғимаратта жалғасты, Арчимбольди театры Ла-Скало театрымен тығыз байланыста.
Тарихы
XVIII ғасырдың соңында XIX ғасырдың басында театр репертуарында итальян сазгерлері П. Анфосси, П. Гульельми, Д. Чимарозы, Л. Керубини, Дж. Паизиелло, С. Майра опералары болды.
Театр сахнасында Дж. Россинидің «Пробный камень» (1812), «Аврелиан в Пальмире» (1813), «Турок в Италии» (1814), «Сорока-воровка» (1817), Дж. Мейербераның «Маргарита Анжуйская» (1820), «Изгнанник из Гренады» (1822), Саверио Меркадантенің шығармаларының премьералары өтті.
1830 жылдан бастап театр репертуарында Г. Доницетти, В. Беллини, Дж. Верди, Дж. Пуччини шығармалары, сонымен қатар, «Пират» (1827) и «Норма» (1831) Беллини, «Лукреция Борджа» (1833) Доницетти, «Оберто» (1839), «Набукко» (1842), «Отелло» (1887) и «Фальстаф» (1893) Верди, «Мадам Баттерфляй» (1904) и «Турандот» Пуччини шығармалары енгізілді.
Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде театр ойрандалып, 1946 жылы инженер Л. Секки қайта қалпына келтіріп, театр ашылды.
Ла Скала опера театры неоклассикалық стилдің үлгісі, ал ішкі жағы XVIII ғасырдың сәулет өнерінің эталоны болып табылады. Музыка, опера және балет өнеріне құмар жандар бұл театрды әлемнің жеті кереметінің бірі деп есептейді.
Ла Скала театрының концерттік маусымы желтоқсан-маусым аралығында өтеді. Күзде театрда симфониялық кештер өткізіледі. Маусым салтанатты түрде 7 желтоқсанда Милан жебеушісі Ардақты Амвросия күнінде ашылады.
Қойылымдарға билет алу өте қиын. Билет сату алдын ала интернет немесе арнайы тапсырыс беру арқылы өткізіледі.
Ақсүйек қауым өткен ғасырлардағыдай театрдағы ложаны қалайды. Саудагерлер мен қалталы американдықтар «Т аймағындағы» партерді таңдайды.
Ал нағыз өнерсүйер қауым жоғарғы қатардағы орындарға жайғасады. Себебі, дыбыс акустикасы жақсы естіледі. Білгірлерді атауынша, «C-point» атты арнай нүктеге қадалып, Мария Каллас өз даусының зор мүмкіндіктерін сол жаққа қарай бағыттайды.
Театр әкімшілігінің талабы бойынша премьералық қойылымдарға ер азаматтар қара түсті костюм мен галстук тағып келуге міндетті. Ал ханымдар кешкі көйлек пен ішіктерде кіре алады. Ұялы телефон, фотоаппарат, бас киім, қолшатыр гардеробқа өткізіледі.
Ла Скала сахнасында әлемге танымал итальян және шетел опера жұлдыздары өнер көрсеткен. Олар XX ғасыр әртістері Э. Карузо, Титта Руффо, де Лука, Т. Скипа, Б. Джильи, Г. Бензанцони, М. Канилья, М. Дель Монако, М. Каллас, Р. Тебальди, Б. Христов, Ф. Корелли, Ф. Шаляпин, Л. Собинов.
Жапондықтардың дәстүрлі спорт түрелерін сипаттаңыз.
Самыми популярными видами спорта в Японии являются бейсбол, футбол, а также другие игры с мячом. Некоторые виды боевого искусства, такие как дзюдо, кэндо и карате также собирает большое количество зрителей. Сумо не является официальным спортом в Японии, но профессиональная ассоциация сумо утверждает, что это национальный вид спорта.
Джиу-джитсу, шығыс халықтарының жекпе-жек спорт түрлерінің негізін қалаған жапондықтардың дәстүрлі, ұлттық күресі. Д.-джитсудың ерекшелігі шабуыл жасаған қарсыласына дүлей қара күшті қолданбай, оның шабуылшының бағытын өзгертуге, тепе-теңдік қалпынан айыруға содан кейін барып әдіс қолдануға немесе соғуға болатындығында. Д.-дмен айналысушы адамның психикасын анатомияның биофизиканы жақсы білуге тиіс.
Все виды спорта пользуются широкой популярностью в Японии. Кроме того, Япония, где издревле процветали боевые искусства, внесла свой вклад в создание новых видов спорта в мировом масштабе.
Традиционные виды спорта
Среди традиционных «доморощенных» видов спорта ни один не выражает национальный дух Японии более полно, чем Сумо, вид борьбы, который первоначально практиковался во время праздников в синтоистских храмах. Схватка проходит на круглом твердо утоптанном земляном ринге, в ней принимают участие двое – часто невероятных размеров – мужчин. Победа присуждается тому, кто вытолкнет соперника за круг или заставит его прикоснуться к земле любой частью тела, кроме ступней ног. В Сумо очень замысловатые правила и целый словарь терминов, обозначающих различные виды захватов, толчков и стратегий, по поводу которых с наслаждением дискутируют истинные любители этого вида спорта.
Дзюдо – боевое искусство самозащиты, родившееся в Японии и в настоящее время популярное во всем мире. Оно основано на принципе использования силы противника в собственных интересах. В настоящее время дзюдо является олимпийским видом спорта. В тренировочном центре Кодокан в Токио можно понаблюдать за тренировками учеников, а также посмотреть выступления мастеров, которые здесь проводят время от времени.
Кэндо – это вид фехтования, в котором противники одеты в тяжелые хлопчатобумажные костюмы с защитными накладками и лакированные доспехи и атакуют друг друга бамбуковыми мечами. Ниппон Будокан Холл в Токио – лучшее место для того, чтобы познакомиться с Кэндо.
Каратэ, вид борьбы без оружия, был разработан крестьянами Окинавы, которым местные правители запретили ношение оружия. Натренированный на концентрации энергии в удар руки или ноги, мастер каратэ может с одной попытки разбить несколько уложенных друг на друга кирпичей или деревянных досок. В Японской Ассоциации каратэ в Токио можно понаблюдать за тренировками как молодых спортсменов, так и мастеров.
Айкидо – другое боевое искусство, основанное на концентрации собственной энергии, а также на использовании силы противника. Айкидо особенно ценится его последователями как способ поддержания и улучшения физической формы. Центр айкидо в Токио – Айкикай.
Считается, что японская стрельба из лука – Кюдо – существует не только как состязательный вид спорта, но и как способ достижения духовного очищения и совершенствования умения концентрироваться. Философия кюдо тесно связана с принципами дзэн-буддизма, поэтому состязания иногда проводят в храмах.
5 – билет.
Готикалық стильдегі бағыттар.( Примерный ответ)
XVIII ғасыр мәдениеті мен өнерінің өзіндік ерекшеліктері, дәлірек айтқанда өзіне ғана тән көркемдік стильдері мүлде болмаған екен деген ұғым туып қалмау керек. Өнер саласында біртектес стильдер (романдық және готикалық стильдер) қалыптасқан өткен тарихи кезеңдерге қарағанда бұл дәуір өнері өзіндік бет-бейнесімен, өзіндік сипатымен ерекшеленді. Жаңа заман стильдері — заман талабынан туған мәдени қажеттілік болып саналады.
Солардың бірі — мәдениет саласындағы ескі дәстүрлер (готика) мен демократиялық еркін ойлау идеяларын өзара ұштастыра білген өнердегі мүлде жаңа стиль — барокко бағыты болды. Барокко — астарлы, әдептен тыс деген мағына береді. Оның әлеуметтік негізі — абсолютизм дәуіріндегі дворяндық мәдениет. Барокко — халықаралық құбылыс, ол әсіресе Италияда, Испанияда, Францияда, Германияда кең қанат жайды. Осы дәуірдің күрделі қоғамдық шиеленістері барокко өнеріне өз әсерін тигізбей қойған жоқ. Сондықтан да болар, аталған елдердегі қалыптасқан саяси-әлеуметтік жағдайлар адамдардың сана-сезіміне ғана емес, сонымен бірге осы бір өнер саласының қалыптасып дамуына да ерекше ықпал етті. Барокко стилі әсіресе сәулет өнері саласында айқын көрінді, осы стильде зәулім сарайлар мен парк ансамбльдері салынды. Олар тарихи кезеңнің куәгері, еуропа мәдениетінің баға жетпес ескерткішіне айналды. Шындығында да, Ағартушылық дөуірінде парктер мен бақтар — философиялық әңгімелер мен ойтолғаныстарының негізгі орталықтары болды. Олар — табиғат пен адамның, тіпті адамдардың қарым-қатынастарының өзара үндестік табуына себепкер болатын қасиетті орынға айналды. Парктер мен бау-бақшаларкомпозициясын музейлер мен театрлар, сурет галереялары мен кітапханалар, ғибадатханалар және т.б. мәдени ошақтар одан әрі түрлендіре түсті.
XVIII ғасырда бароккомен қатар Батые Еуропа өнерінде кеңінен тараған стильдердің бірі — рококо болды. Ол сарай зиялылары мөдениетімен тікелей байланыста қалыптасты. Рококо эстетикасының басты ұраны — «Өнер — рахаттану құралы». Бұл ұран сол бір кезеңдегі «ертеңгісін ойламайтын аристократтардың (ақсүйектердің) дүниеге көзқарастарын дәлме-дәл көрсетеді. «Бізден соң не болса да мейлі» деген Людовик XV нің ұраны да осы дәуірде шыққан.
Эрмитаж мұражайы.
Эрмитаж – Ресейдегі және дүние жүзіндегі ең ірі көркемсурет және тарихи-мәдени мұражай. Санкт-Петербург қ-нда 1764 ж. Екатерина ІІ-нің(көптеген көркем шығармаларды сатып алған) жеке қоры негізінде ұйымдастырылған. 1852 ж. Эрлифтды көпшіліктің көруіне рұқсат берілді. 20 ғ-дың 20 – 30-жылдары мұражай қайта жинақталып, экспонат саны арта түсті. Эрмитажда алғашқы қауымдық құрылыс кезіндегі және ежелгі шығыс (Ежелгі Мысыр мен Урарту өнерінің туындылары), көне, орта ғасыр өнері (Орт. Азия, Иран, Қытай мен Үндістанның өнер шығармалары) ескерткіштері молынан жинақталған. Эрмитажтдағы ежелгі скиф және Солтүстік Қара т. жағалауынан табылған көне ескерткіштер аса құнды бағаланады. Коллекция қатарында Батыс Еуропа өнері туындыларынан Рафаэль, Леонардо да Винчи, Микеланджело, Джорджоне, Тициан, Веласкес шығармалары, Рембрандт пен Рубенстің ең үздік полотнолары, 17 – 18 ғ-лардағы француз және 18 ғ-дағы ағылшын кескіндемелері, т.б. бар. Мұнда нумизматикалық коллекциялар, сән және қолданбалы өнер туындылары, суреттер (40 мыңға тарта парақ) мен гравюралардың (500 мыңға жуық парақ) бай қоры жинақталған. 1941 жылдан орыс мәдениетінің тарихы бөлімі жұмыс істейді. Эрмитажтда 2 млн. 400 мың шамасында зат сақталған. Мұражай ғыл. және мәдени-ағарту жұмыстарын жүргізеді. Реставрация шеберханасы, лекция залдары, рентген бөлмесі, кітапхана, фототека, т.б. жұмыс істейді. Эрмитаж ғимараты әйгілі архит. ансамбль құрамын (Қысқы сарай, т.б.) толықтырады. 1939 жылдан Эрмитажда Түркістандағы алып қазан сақталып келді; ол 1989 ж. қайтарылып, Қожа Ахмет Иасауи мешіт-кесенесіндегі бұрынғы өз орнына қайта қойылды. 1964 ж. Эрмитаж Ленин орденімен марапатталды.
Тайландтық қонақ күту рәсімі. ( точный ответ жок,на всякий сл.дәстүрін жаздым)
Таиланд - это ультрасовременный Бангкок, искрометная Паттайя, чистейшие пляжи Самуи, экзотика островов Самет и Ко Чанг. Отели Таиланда (начиная от самых дорогих эксклюзивных до дешевых домиков-бунгало) очень гармонично вписаны в экзотическую природу страны и знамениты своим прекрасным расположением и песчаными пляжами.
Отдых в Таиланде - для тех, кто любит экзотику и вечное лето. Таиланд — это потрясающая возможность соединить в одном путешествии знакомство с древнейшей культурой и прелести светской и курортной жизни. В туре Тайланду Вас окутает волна пряных ароматов, ярких красок, мелодичной речи, разительно непохожей по звучанию ни на один из европейских языков, а экзотическая архитектура буддийских храмов обворожит Вас своими причудливыми формами.
Не удивляйтесь, что жители королевства при виде Вас будут расцветать приветливыми улыбками, - гостеприимство и доброжелательное отношение к гостям страны в крови у этого народа.
На отдыхе в Таиланде Вас ждёт истинно восточное гостеприимство "Страны тысячи улыбок" (так называют Таиланд), множество экзотики, ради которой не нужно покидать цивилизацию, непроходимые джунгли, райские фрукты и многое другое. Для приветствия в Таиланде принят специальный ритуал «вай». Для этого руки складываются «лодочкой» и прикладываются к голове, либо груди. Чем выше статус человека, которому адресовано приветствие, тем выше расположены руки и тем дольше продолжается сам ритуал. Туристам не стоит отвечать на приветствия детей и обслуживающего персонала. В крайнем случае, лучше обойтись обычным кивком.
Таиланд - «Cтрана тысячи улыбок». Тайцы гостеприимный и дружелюбный народ.
С тайцами надо говорить тихим голосом, не кричать, не размахивать руками.
Не указывайте ногой на человека или какой-либо предмет. Это считается грубостью.
Не следует дотрагиваться до головы тайца, так как она является самой главной частью тела.
Не рекомендуется похлопывать тайцев по плечу. Их это сильно обижает.
При входе в храм и частный дом принято снимать обувь.
Нельзя появляться на территории буддийских храмов в шортах, одежде без рукавов и обуви без задников.
Женщинам нельзя прикасаться к буддийским монахам или давать им что-либо.
Не приветствуется публичное проявление интимной близости между мужчиной и женщиной.
Каждый образ Будды независимо от его размеров и состояния священен для тайцев, поэтому никогда не показывайте своего неуважения к ним, не взбирайтесь на них, не опирайтесь, в том числе для того, чтобы сфотографироваться.
Тайцы чтят монархию и королевскую семью, поэтому не следует пренебрежительно отзываться о личности монарха.
В число оригинальных сувениров входят тайский шелк, батик, ювелирные изделия, коллекционные куклы, антиквариат и бронза.
За употребление и провоз наркотиков любой турист будет осужден на длительный срок тюремного заключения, или очень строго наказан, вплоть до смертнойной казни.
№ 6 емтихан билеті
1)Барокко стилі
Барокко (италяндық barocco— әлеміш). — 17 ғасырдың аяғы мен 18 ғасырдың 1-жартысында Батыс Еуропада дамыған архитектуралық стиль. Барокко Қайта өрлеу дәуірінен кейін пайда болып, Еуропа архитектурасы ауқымынан асқан бірінші әлемдік стиль. Оның негізгі ерекшелігі — көрнекі салтанат, еңселілік, құрылыс жобасы мен қасбетіндегі күрделі формалар, мүсін мен архит. өрнектерді шамадан артық қолдану. Бароккода аумақты мүсін мен кескіндеменің ерекше дамығаны сонша, тіпті негізгі архитектуралық құрылыстың өзімен “тайталасып” қалатын кездері болған. Жалпы стильдік бағыт сақталғанымен, әр елдегі Барокконың өзіндік ерекшелігі болды. Мысалы, Италия архитектурасында Барокконың стильдік ерекшеліктері ғимараттың іші-сыртына бірдей сіңіп кеткен.Барокко стиль ретінде,алдымен, Италиядақалыптасты. Өйткені, 17ғасырдағы ірі шеберлер: архитектор әрі мүсінші, Италияның ең үлкен архитектор ансамблі — Әулие Петр соборының алдындағы алаңның авторы Л.Бернини,Сан-Карло шіркеуінің авторы Ф.Бароминни, Римдегі Санта Мария шіркеуінің авторы К.Райнальди, күрделі композициялық шешімге әуес, Туриндегі Кариньяно палаццосының авторы Г.Гваринилер осы стильде жұмыс істеді. Германияда бұл бағыттағы құрылыс 18 ғасырдың басында ғана өрістеді жәнеоны осы елдердегі Барокконың жиынтығы деуге болады. Өйткені, елдің батысы мен Баварияға француз құрылысшылары, солтүстік аймағына нидерландтар, оңтүстігіне италиянлықтар қатты әсер етті. Барокко стиліндегі айтарлықтай сарайлар мен шіркеулер 17— 18 ғасырда Чехияда да (Черн графтарының сарайы, Прагадағы Әулие Николай шіркеуі) тұрғызылды. 17 ғасырдағы төңкерістің әсері тиген Англияның классикалық архитектурасында да сол кезеңнен бастап Барокко белгілері қылаң берді. Барокконың әлемдік архитектуралық қазынасына қосылуына мемлекеттер арасындағы мәдени байланыстар мен отарлық үстемдік те ( Америкада) әсер етті.
2) Лувр мұражайы
Лувр — Париж қаласындағы сәулет ескерткіші, өнер мұражайы. Алғаш француз патшаларының сарайы, кейіннен үздік өнер туындыларын сақтайтын мәдениет ордасы ретінде, ескі қамал орнына 13 — 14 ғасырларда тұрғызылған. 17 ғасырдың 2-жартысында Лувр патша сарайы болудан қалып, патшаның жеке көркемсурет коллекциясын сақтау ордасына айналды. 1791 ж. революция Конвент декреті негізінде Лувр өлттық көркемсурет мұражайы мәртебесін алып, 1793 ж. 8 қарашадан халыққа қызмет көрсете бастады. Мұражайдың негізін бұрынғы корольдік мұралар жинағы, сондай-ақ монастырлар мен шіркеулерден және бай әулеттерден жиналған, жалпы ұлттық мүддеге қызмет еткен коллекциялар құрады. Лувр экспонаттары Наполеон жаулап алған елдердің қымбат қазыналарымен, шетелден сатып алынған өнер туындыларымен, түрлі қайырымдылық шаралардан түскен бұйым, заттармен толықтырылды. 20 ғасырдың 90-жылдарындағы кескіндеме мен мүсіндеме каталогі бойынша Лувр қоры 30 мыңдай болған. Мұнда француздың атақты суретшілерінің картинкалары бар. Соның ішінде: Б. Микеланджелоның «Құлдар бейнесі» мүсіндері, Леонардо да Винчидің «Жартастағы Мадонна», «Джоконда» туындылары, С. Рафаэльдің “Б.Кастильоне портреті” .
Мұражай 6 бөлімнен тұрады:
• Шығыс мәдениеті;
• Көне Мысыр жәдігерлері;
• Грек — рим жәдігерлері;
• Мүсіндеме;
• Кескіндеме және сурет;
• Қолданбалы безендіру өнері.
Еуропаның атақты мұражайы Лувр 2012 жылы ең көп қонақ келген орын болып тіркелді.
3) Вьетнам елінде өтіп тұратын «қара түстер шеруі» туралы сипаттаңыз.(Точный жауабы жок,кара тусти нарселерге баиланысты фестиваль ретинде алдм, еси что оздерин карап кориндер)
Черные зубы
По представлениям древних вьетнамцев, у красивых женщин должны быть черные, как смоль, зубы. Наряду с обычаями татуировки и жевания бетеля, обычай крашения зубов у вьетнамцев появился тысячи лет назад. При недавних раскопках в уезде Фусуен провинции Хатэй нашли могилу 2400-летней давности, в которой сохранились челюсти с черными зубами.
Крашение зубов в черный цвет проходило в 2 этапа: на первом этапе зубы красили в красный цвет, а на втором - в черный. Для этих целей сначала готовили смесь из листьев банановой и арековой пальмы и специальных лекарственных веществ, затем прикладывали к зубам. Этот процесс начинался в 5 часов вечера, в 2 часа ночи меняли приложенную смесь на новую. Женщина, которой совершали все эти процедуры, должна была лежать на спине с открытым ртом и не прикасаться языком к приложенным листьям. Утром поласкали рот рыбным соусом высшего сорта, чтобы удалить краситель из щелей между зубами. Спустя 12-15 дней начинался второй этап: к зубам прикладывали специально приготовленный порошок, который постепенно окрашивал их в черный, как смоль, цвет.
Чернение зубов не являются уникальной чертой культуры вьетнамцев. Этот обычай распространен среди народов Восточной и Юго-Восточной Азии, от Японии до Малайзии, включая Южный Китай.
Начиная с 20-ых годов XX века, крашение зубов перестало быть распространенным обычаем, сохранившись главным образом в сельских районах и у национальных меньшинств.
Понятие о красоте меняется со временем и не может быть навязано. Даже люди других культур могут находить черные зубы красивыми. Так, французский полковник Дижет, живший во Вьетнаме на рубеже XIX и XX веков, признал: "Прожив долго с туземцами, постепенно привыкаешь... И приходит день, когда находишь женщину с блестящими черными зубами красивой..."
№7 емтихан билеті
1)Борокко стилінің бағыттары.
Стиль барокко можно разделить на три большие направления, три группы.
Первая исходит из признания универсальной и вневременной ценности барокко: его черты обнаруживаются в некоторых произведениях искусства, начиная от первобытного общества и вплоть до наших дней. Барочная составляющая человеческого духа, пребывая в подавленном или активном состоянии, оказывает влияние на мир форм и идей испокон веков; при благоприятных условиях она занимает доминирующую позицию в творческой деятельности.
Вторая группа применяет термин только к определенному периоду: это XVII в. и — иногда — начало XVIII в. Вместе с тем термину придается необычайно широкое значение, поскольку он используется для характеристики целого комплекса исторических, художественных и интеллектуальных явлений: существует будто бы век барокко со своей барочной литературой, барочной духовностью, барочной социальной структурой и барочной наукой.
Третья группа ограничивает использование термина сферой архитектуры и считает барочными творения Бернини, Борромини, Пьеро да Кортона, Гварини, признавая также их предшественников (предбарокко), последователей (позднее барокко) и тех, кто испытывал их влияние.
Эти три направления стиля барокко примирить нельзя: в каждом случае барочными называются те произведения, которые не признаются таковыми согласно двум другим подходам. Однако враждебность направлений не мешает часто возникающей путанице: барочными охотно провозглашаются все архитектурные сооружения ХVII-ХVIII вв., стиль которых можно определить как более или менее роскошный, экстравагантный или вычурный — для этого обычно хватает обильных украшений или же искривленных линий.
2) Колизей ескерткішінің тарихы.
Флавилер амфитеатры немесе Колизе́й— амфитеатр, Ежелгі Римдегі архитектуралық ескерткіш (біздің заманымыздың 75 — 80 ж.). Құрылыс тас кесек, кірпіш және түрлі бетон қоспаларынан салынған. Колизей амфитеатры гладиаторлар шайқасы мен цирк ойындарын тамашалау мақсатында тұрғызылған. Ортада ойын көрсететін алаңы, айнала сатылап жоғарылай беретін 4 қабатты орындықтары болған (50 мыңдай адам сыйған). Отыратын орындар мәрмәр тастармен көмкеріліп, қасбеттері түрлі мүсіндермен толтырылған. Колизей — Ежелгі Рим амфитеатрларының ең ірісі және ежелгі дәуір өнерінің көрнекті ескерткіші.
Колизей театрының алғашқыда «Флавия Амфитеатры» деп аталды. Флавей әулетінің көсемі, император Веспасиан бұйрығымен Колизей театрының құрылысы басталған болатын. Өкінішке орай, император Веспасиан театр құрылысының аяқталып, ашылу салтанатын көре алмай кетті. Тарихи деректерге сүйенер болсақ, театр ашылу салтанатын атап өту 100 күнге созылды.
Амфитеатр маңында Колосса алып мүсіні орналасқандықтан, кейін театр атауы Колизей деп өзгертілді.
Қазіргі таңда Колизей Рим қаласының көне көрікті мекендерінің бірі. Жыл сайын көне амфитеатрды өз көзімен көру мақсатында жердің түкпір түкіпрінен туристтер ағылады. Италия басшылығы Колизейге тарихи ескерткіш деп қарайды. Мұнда қоғамдық іс-шараларды, мерекелік дәстүрлі қойылымдарды ұйымдастыруға рұқсат берілмейді.
3) Оңтүстік Шығыс Азия елдеріне тән ортақ мәдениет.
Древнейшая культура Юго-Восточной Азии. Происхождение народов Юго-Восточной Азии. Мало что известно о генезисе и ранней миграции народов, которые под влиянием индуизма и буддизма выработали свои собственные культуры. В наши дни наиболее цивилизованные народы населяют равнины, особенно речные долины и дельтовые низменности, а также морские побережья. Относительно отсталые в хозяйственном отношении народы ведут полукочевой образ жизни в горах и других возвышенных районах. Культуры неолита, а также бронзового и железного века были принесены в Юго-Восточную Азию малайскими племенами из Юго-Западного Китая, которые подразделяются соответственно на протомалайские и предмалайские. Они и стали этническим субстратом нынешнего населения региона. Обе эти группы, вероятно, мигрировали вниз по речным долинам в сторону дельтовых и приморских районов. Южно-Китайское море, Сиамский залив и Яванское море образовывали своего рода внутренний бассейн, способствуя общности культур народов, проживавших на побережье и берегах впадающих в них рек.
Материальная культура. Материальное благополучие народов Юго-Восточной Азии было основано на выращивании плодовых деревьев, интенсивном возделывании риса и рыболовстве. Системы искусственного орошения требовали сравнительно высокой плотности населения: ирригационные сооружения строились при участии больших масс людей, организованных либо под властью сильного вождя, либо, в ряде случаев, в рамках сельских общин. По-видимому, к этому времени относится появление свайных построек и использование одомашненных буйволов для вспашки полей. Существовала и "лодочная" цивилизационная культура, отличавшаяся удивительным разнообразием используемых судов разных видов и размеров. Многие семьи проводили жизнь на своих лодках, и вплоть до недавнего времени сообщение между населенными пунктами в Юго-Восточной Азии осуществлялось преимущественно по воде. Особенно высоким искусством судовождения обладали жители побережий, совершавшие дальние морские путешествия.
8 билет
1. Рококо стилі
Рококо (фр. rococo), рокайль - 18 ғасырдың 1-жартысы мен орта кезіндегі Еуропа өнерінде сарай зиялылары мен мәдениетімен байланысты туған стиль. Ұлу қабыршағының түріне ұқсас рокайль өрнегінің атына байланысты аталған. Францияда абсолютизм тоқырауға ұшыраған кезеңде пайда болған. Сәулет әнерінде Рококо, негізінен, ғимарат интерьерін нақыштау ісінде кең қолданылды. Алуан айшықты өрнек салу, айна, панно - Рококоға тән белгілер. Бұл салада белгілі болған архитекторлар: Франңияда Ж.М. Онпенор, Ж.О. Мейсонье, Ж.Бофрман; Германияда И.Б. Нейман, М.Д. Пзенппельман, Г.В. Кнобельсдорф. Ықшамдылық, накыштау ісіндегі нәзіктік пен образды тым сұлуландыру барысындағы үстірттік,мифологиялық, пасторальдік, көбіне жеңіл эротикалық сюжетке бой ұру - бейнелеу өнеріндегі Рококо стиліне тән қасиеттер. Әсем әрі жеңіл пошым мен ашық та ұнамды бояу үндестігі, экзотикалық мотивтер Рококо декорация өнерінің негізгі ерекшелігі болып табылады. 18 ғасырдың орта кезіндегі орыс декораңия өнерінде В.В. Растрелли мен С.И. Чевакинский шығармғынан Рококо белгілері байқалды.
2. Ежелгі Мысыр еліндегі Пирамидалардың мифологиясы және құрылысы
Жосер сәулет кешенінен бастау алған "пирамидалар дәуірі" б.з. д. VII ғасырда өзінің шарықтау шегіне жетті. Пирамидалардың ішіндегі ең әйгілі өрі атақтысы Хуфу (Хеопс) және Хафра (Хефрен), Менкаура(Мекерин) тұрғызылды. Ніл жағасындағы Гизе жазығында орналасқан осы үш пирамиданы "Гизе пирамидалар қорымы" деп атайды.Пирамидалар қорымындағы ең атақтысы — Хуфу (Хеопс)ғибадатханасы үлкен сәулет кешені. Оны Мысыр перғауыны Хеопс(б.з.д. III мыңжылдықтың бірінші жартысы) салдырған. Перғауын өзініңөмір бойы жинаған бар қазынасына осындай керемет құрылыс салғызып, тұрғындарға тарту еткен. Пирамиданы салдыру үшін он жыл бойы Ніл дариясының ішкі жазығына дейін жол төселген. Мыңдаған құлдардың ауыр еңбегі жұмсалған үлкен кұрылыс жиырма жыл бойы жүргізілген деген болжам бар.
Пирамиданың аумағы мен зәулім кұрылысына тең келер тас құрылыс бүкіл әлемде жоқтың қасы. Оның биіктігі 147 метрге жетсе, ал қырларының ұзындығы 235 метрге жетеді. Ғаламат тас кесектерденәдемілеп өрілген сәулет ескерткіші бес мың жыл бойы әлі мызғымай сол күйі сақталғаны мәлім. Осындай алып кұрылысты басқарған сәулетші X е м и у н еңбегі орасан зор болды. Мысыр елі кейінгі ғасырларда да дүниежүзілік мәдениет пән өнерге өлмес мұра қалдырды. Сондай сәулет өнерінің бірі — б.з. д. XX—XIII ғасырларда салынған Қарнақ гибадатханасы. Оны сол кездегі ел басқарған ұлы перғауын III Аменхотепсалдырды. Патша сәулетшілерден бұл ғибадатхананың ешбір құрылысқа теңдеусіз ерекше болуын талап етті. Шынында да, ғибадатхана бұрын-сонды жер бетінде болмаған ауқымды құрылыс болды. Амон — Күн Құдайына арнап тұрғызылған храм — бірнеше ғасырлар бойы салынды.Адам сенгісіз, биіктігі 20 м, диаметрі 4 м болатын тас бағаналардан тұрғызылған гипостиль — колонналы залдан тұратын ғибадатхананы тіршіліктен тыс бір күш тұрғызғандай әсер береді. Оның сұстылығы мен керемет зәулімділігі, бағаналар мен керегесіндегі, маңдайшаларындағы шымшытырық көптеген жазу мен бедерлеме суреттері көрген адамдарды таңдандырып, тұңғиық қиял-ойға батырып, өзіне табындырып, құдіреттілігіне бас игізеді. Ғибадатхананың негізгі сарайының ұзындығы — 103 м, ені — 53 м, барлығы 140 бағаналардан тұрғызылған. Қарнақ құрылысы өзінен кейінгі әлемдегі сәулет өнерінің тарихына үлкен бетбұрыс әкелді, бағаналы кұрылыстардың дамуына жол ашып, үлгі болды. Кейінгі дәуірлерде тұрғызылған сәулет өнерінің қайталанбас маржандары саналатын Афины акрополі, Парфенон, Гера храмдары соныңайғағы.
3. Иордания елінің мәдени жетістіктері
Более 60% населения страны сосредоточено в столице страны Аммане. Таким образом, культура концентрируется главным образом в этом городе. На поп культуру в Иордании сильное влияние имеет Запад. Европейская и Американская музыка, фильмы, стиль популярны иорданцев. Амман считается одним из самых вестернизированных и продвинутых городов региона. Моллы, магазины, представляющие западные товары, отели, ночные клубы - значимые элементы жизни Аммана, особенно его западной части. Знание английского языка широко распространено среди представителей высшего и среднего класса Иордании. Вестернизация проходит благодаря традиционно сильному западному влиянию (особенно Британии и США) на внутреннюю и внешнюю политику страны. Кроме того, вестернизации способствовует большое количество приезжих из стран Западной Европы и Америки, осевших в Иордании.
9 билет
1.Ұлттық мәдениет пен әлемдік мәдениет классификациясы
Әлемдік мәдениет — жалпыадамзаттық мазмұны бар рухани құндылықтар сипатын айқындау үшін қолданылатын күрделі ұғым. Әлемдік мәдениетті дүние жүзі сипат алған діндерге негіздеп христиандық, исламдық, буддалық мәдениет деп бөлу бар. Еуропалық әдебиеттерде кең тараған бұлай бөлуді шартты деп бағалаған жөн. Өйткені мұнда құндылық мәніне тек діни талаптар тұрғысынан ғана қарау нышаны байқалады. Әлемдік мәдениет адамзаттың рухани дамуына тікелей әсер еткен және жоғарыда аталған діни мәдениеттерге де өз ықпалын тигізген жалпыадамзаттық мазмұндағы мұралар болып табылады және олар тарихи сабақтастық тұрғысынан қарастырылады.
Әлемдік мәдениет өзінің ұлттық өрісін дүние жүзілік дәрежеге көтерген мәдени туындылардан тұрады, адамзаттың рухани өркендеуінің куәгері болып саналады.
Біріншіден, мәдениет адам жасағаннан немесе жасайтыннан тұрады: адам қызметінің түрлері мен формалары, соның нәтижесінде пайда болатын өнімдер (артефактілер) және қатынастар. Сәйкесінше, бұл жағынан мәдениет табиғатқа қарама-қарсылық, жасандының табиғиға қарсы қойылуы ретінде болады.
Екіншіден, мәдениет қоғаммен сәйкес келеді де, сәйкес келмейді, өйткені адамның тіршілік әрекеті мен қоғамда табиғи сипаттағы факторлар аз орын алмайды.
Үшіншіден, және де бұл ең бастысы, мәдениеттің мазмұны адамды “жасау”, тәрбиелеу, қалыптастыру болып табылады, яғни адамның биологиялық жағынан тұлға болуы (әлеуметтік адам).
Мәдениет – бұл өте күрделі, көп деңгейлі жүйе. Мәдениетті оның жеткізуі бойынша бөлеміз, әлемдік және ұлттық мәдениетті бөлу. Әрбір мәдениет этносқа, халыққа қатысты болады, ұлттық болып табылады. Алайда осы мәселе бойынша әр түрлі көзқарастар бар.
Ұлттық және әлемдік мәдениеттер арасындағы қатынастар проблемасы кейде «Батыс-Шығыс» белгілі мәдениеттану дилеммасы арқылы қарастырылады. Батыс және шығыс мәдениеттері арасындағы үйлесімділік немесе үйлесімсіздік туралы дау ертеде пайда болды және әлі шешімін таппай, жалғасуда. Оның бірін Р. Киплинг ұсынды: «Батыс ол Батыс. Шығыс ол Шығыс… Олар ешқашан қосылмайды». К. Юнг де осындай көзқараста болды. Ол Шығыс пен Батысқа тән ойлау типтері соншалық өзгеше болғандықтан, қосылу оларға мүмкін емес, әрі қажет емес деп есептеген. В. Соловьев керісінше, болашақта Шығыс пен Батыс бірыңғай әлемдік өркениетке бірігеді де, бұл «алқалық» принциптердің толық жеңуіне негіз болады деп санаған.
Мәдени релятивизм және универсализмді бағалай отырып, оның көптеген ережелері толық негізді және дәлелді болады деп санауға болады, алайда оның бірде-біреуі толық шындыққа үміттене алмайды. Сондықтан олардың қарама-қарсы тұруы емес, бірін-бірі толықтыруы жемісті болар еді.
Қазір планетамызда тұратын халықтардың ұлттық мәдениеттерінің ең үздік жетістіктерінің синтезі ретінде Әлемдік мәдениет ұғымы қалыптасуда. Ұлттық мәдениет өз кезегінде сәйкес қоғамның әр түрлі әлеуметтік топтары мәдениетінің синтезі болады. Ұлттық мәдениеттің өзінділігі, оның белгілі қайталанбас ерекшелігі және сонылығы өмір мен қызметтің рухани (тіл, әдебиет, музыка, кескіндеме, дін) және материалдық (экономикалық құрылыс, шаруашылық жүргізу, тұрмыс, еңбек және өндіріс салтының ерекшеліктері) сфераларында байқалады.
Мәдениеттің нақты таратушысына сәйкес әр түрлі субмәдениеттер бөлініп көрсетіледі. Субмәдениеттерге дифференциация қоғамда әр түрлі таптардың, топтардың болуына байланысты болады. Осы фактордың ролі қазір азайған, бірақ қалған. Қоғамның кедей, маргинал топтарының мәдениеті өте төмен болады, ол білімнен жеке бас гигенасына дейінгі бар сферада байқалады. Жоғары топтағы адамдардың қоғам элитасының мәдениеті жалпы жоғарғы деңгеймен, кейбір сыртқы түрлерімен ерекшеленеді: қатаң этикет, таңдамалы мәнерлер, ерекше кішіпейілділік, ежелгі (аристократтық) дәстүрлерді сақтау.
2.Ұлы Қытай қорғаны
«Ұлы Қорғанның» шығысы Ляудұңның Жолбарыс тауынан басталып, батысы ГансудағыЖяйүйгуанға дейін барады, жалпы ұзындығы 6700 км артық. 7 ғ. ЗБ дәуірден бастап 17 ғ. дейінгі 1000 жылда, жиыны 10 патшалық әулеті құрылыс салып, осы қорғанды жасаған. Ұлы Қытай қорғаны (қытай Ваньли чанчэн – он мың шақырымдық қамал) – Қытайдағы ежелгі қорғаныс құрылысы. Қытай қорғанының құрылысы Қытай тарихындағы Чуньцю («Көктем және күз» б.з.б. 770 – 476 жылы) және Чжаньго («Жауласқан патшалықтар» б.з.б. 475 – 221 жылы) заманында салына бастаған. Ол кезде Хуанхэ алқабында жеті шағын патшалық жеке-дара өмір сүрді. Олар өздерінің солтүстігіндегі ғұн және дунху сияқты көшпелі тайпалардан қорғану үшін өз шекараларына қорғаныс қамалдарын тұрғыза бастады. Б.з.б. 221 жылы тұңғыш император Цинь Шихуанди өзге алты патшалықтың басын біріктіріп, біртұтас Қытай империясын құрды. Ол әр патшалық тұрғызған үзік-үзік қорғаныс қамалдарын бір-біріне жалғастырып салдырды. Оның ұзындығы 5000 километрге жетті. Хань империясы заманында қорған-қамалдар шығыста Ляодун түбегінен батыста Линьтаоға (қазіргі Ганьсу провинциясының жерінде) дейін жеткізілді. Қорғаныс қамалдарының бұзылып, бүлінген жерлерін Қытайды билеген әрбір патшалық жөндеп, қалпына келтіріп отырды. Әсіресе Мин әулеті солтүстігіндегі көршілері – шүршіттер (маньчжур) мен моңғолдардан қорғану үшін сол заманның ең озық техникасын пайдалана отырып, биік тау жоталары мен шатқалдарына және шөл далаға дейін қорғаныс қамалдары мен бекіністерін салдырып, қорғанды ұзарта түсті. Шығыста Бохай теңізінің жағасындағы Шаньхайгуань бекінісінен батыста Ганьсу провинциясындағы Цзяюйгуань бекінісіне дейін созылып жатқан қорғанның жалпы ұзындығы 10000 километрге жетті. Қытай қорғанының бүгінгі күнге дейін бүлінбей жеткен 5000 километрден астам бөлігі сол Мин дәуірінде жөнделіп, жаңадан тұрғызылған. Мұның негізгі бөліктерінің орташа биіктігі 7 – 8 метр, табанының ені 6,5 метр, үстіңгі жағының ені 5,8 метр. Қорғанның үстінде әр 100 метр сайын 2 – 3 қабаттан тұратын қарауыл мұнарасы салынған. Онда гарнизон сарбаздары тұрған, әрі қару-жарақ, оқ-дәрі сақталған. Ал қорғаныс шебінің ең маңызды деген тұстарында ірі бекіністер, ішкі өткелдер бар. Қорғанның ішкі, ал кейде сыртқы жағынан тау жоталарының үстіне аралары белгілі қашықтықты сақтай отырып салынған дабыл мұнараларында күндіз түтін түтетіп, түнде алау жағу арқылы бір-біріне белгі беріп отыратын болған. Осы тәсілмен бір сағаттың ішінде 500 километр алыс жерге әскери дабыл беріп, қауіп-қатерді хабарлай алған. Екі жарым мың жылдан астам тарихы бар Қытай қорғаны адамзаттың сәулет өнері тарихындағы ғажайып кереметтердің бірі. Ол Қытай тарихында белгілі дәрежеде әскери қорғаныстық және Ұлы Жібек жолындағы сауда-саттық байланысында қауіпсіздік рөлін атқарды. Алайда солтүстіктегі көшпелі жауынгер халықтарға ол ешқандай тосқауыл бола алған жоқ. Ғұндар,түріктер, қидандар, моңғолдар мен [[шүршіттер (маньчжурлер) қорғаннан өтіп, отырықшы елдермен емін-еркін саяси, мәдени және сауда байланыстарын жүргізді, әуелі олар Қытай жерінде Вэй (таб-ғаш), Ляо (қидан), Юань (моңғол), Цинь (маньчжур) империяларын құрып, Қытайды көптеген ғасыр биледі. 1961 жылы ҚХР үкіметі қорғанның көптеген тұстарын қайта қалпына келтіріп, мемлекет қорғауына алды, ал 1987 жылы ол адамзаттың мәдени құндылығы ретінде ЮНЕСКО-ның бүкіл әлемдік мәдениет және табиғат ескерткіштері тізіміне кіргізілді.
3.Оңтүстік Батыс Азия елдерінің ұқсас дәстүрлері
Оңтүстік-Батыс Азия, Еуропа, Азия, Африка дүние бөліктерінің тоғысқан жерінде орналасқан ерекше аймақ. Оңтүстік батыс Азия елдері Кіші Азия, Арабия түбектері мен Иран таулы қыратын алып жатыр құрамына Түркия , Кипр, Иран , Ирак, Ауғанстан, Араб әмірлігі, Йемен, Оман, Катар, Бахрейн, Кувейт кіретін бұл аймақты «Таяу Шығыс» деп атайды.
Немало общих черт и в современной культуре народов Юго-Западной Азии. В целом для нее характерно, особенно в городах, смешение традиционных местных и новейших западных элементов. Рядом со старинными зданиями дворцов и стрелами минаретов растут многоэтажные корпуса из железобетона и стекла, навьюченные верблюды и ослы уступают дорогу автомобилям новейших марок, в толпе прохожих перемежаются люди в европейских и национальных костюмах. В литературе встречаются и восходящие к мусульманскому средневековью традиционалистские жанры и современное реалистическое направление, в изобразительном искусстве - и старинная орнаментика и такие течения, как кубизм и сюрреализм. Однако в наиболее развитых в социально-экономическом отношении странах Юго-Западной Азии все явственнее обозначается стремление органически соединить в литературе, зодчестве, изобразительном искусстве современные и традиционные национальные формы.
Народы Юго-Западной Азии отличаются относительно высокой рождаемостью - в среднем свыше 40 рождений на 1000 человек в год. Вместе с тем низкий уровень жизни и недостаточность медицинской помощи обусловливают и высокую смертность (20 на 1000 человек). Темпы естественного прироста населения велики, они составляют от 2 до 3,5 % в год. Если они будут сохраняться, то население в арабских странах в ближайшие 35 лет удвоится.
Пища преобладающей части населения стран Юго-Западной Азии скудна и однообразна. Основу рациона составляют зерновые (пшеница, кукуруза, ячмень, просо), бобовые, финики. Мясо, жиры, сахар У подавляющей части населения этого региона занимают ничтожное место среди потребляемых пищевых продуктов. Скудное питание, плохие бытовые условия, недостаточность медицинской помощи обусловливают распространение различных заболеваний, таких, как туберкулез, бильгарциоз (заболевание мочевых путей и кишечника), малярия и т. д. Широко распространены глазные болезни, особенно трахома.
Значительное распространение в странах Юго-Западной Азии получил детский и женский труд. Дети, начиная с 6 - 7 лет, принимают участие в сельскохозяйственных работах, прислуживают в богатых домах, помогают ремесленникам и торговцам. Женский труд используется на сельскохозяйственных работах, в ремесленных и торговых заведениях, на текстильных, ковроткацких и других предприятиях легкой промышленности.
Преобладающая часть самодеятельного населения стран Юго-Западной Азии неграмотна. До недавнего времени доля взрослых, не умеющих читать и писать, составляла около 90%. В последние годы, после завоевания рядом стран государственного суверенитета, число лиц, получивших доступ к образованию, значительно увеличилось. Но и теперь еще свыше 70% жителей Юго-Западной Азии не умеют читать и писать, а женская часть населения почти сплошь неграмотна. Мало кто имеет специальное образование. Страны Юго-Западной Азии испытывают огромный недостаток квалифицированных кадров различных технических специальностей. Советский Союз оказывает содействие НДРЙ, Ираку и ряду других стран этого региона в подготовке инженеров, техников, квалифицированных рабочих, необходимых им для того, чтобы преодолеть экономическую отсталость, полученную в наследство от эпохи империалистического угнетения.
Юго-Западная Азия обладает богатейшими запасами нефти. В ее недрах находится около 50 млрд. т разведанного "черного золота", что составляет около 70% всех нефтяных запасов капиталистического мира. В 1976 г. на Юго-Западную Азию приходилось около 40% нефтедобычи капиталистического мира. В 1976 г. в этом регионе было добыто 1,1 млрд. т нефти.
№10 билет
1. Мәдениеттегі импрессионизм бағыты
Импрессионизм (фр. іmpressіonnіsme, іmpressіon – әсер) – алғаш рет Францияда 19 ғасырдың 2-жартысы мен 20 ғасырдың басында өнерде қалыптасқан ағым. Импрессионизм өкілдері өмірді шынайы, айқын, боямасыз бейнелеуге ұмтылды.
Бейнелеу өнерінде импрессионизмның алғашқы белгілері 19 ғасырдың 60-жылдары суретшілер Делакруа, Констебл, Тернер шығармаларында көрініс тапты. Импрессионизмнің негізін француз суретшілері (К.Моне, О.Ренуар, Э.Дега) қалады. Олардың шығармаларынан өмірдің немесе табиғаттың бір сәттілік бейнесі әсерлі де көркем берілді. Табиғаттың құбылмалы шақтарын, заттардың түсін, жарық пен сәуленің дәл де нәзік өзгеретінін көрсете білді. Импрессионизм өкілдері табиғаттағы құлпырған бай бояу әлемін жіті байқап, анық жеткізуге тырысты. Түстердің түрленуін алғаш көрсеткен де импрессионизм ағымы болды. Францияда 1870 жылдан бастап импрессионизм көркемдік әдіс ретінде қалыптаса бастады. Оның өкілдері өнердің қоғамдық мазмұнынан, бейнені жинақтау және типтендіру принциптерінен бас тартты. Дегенмен импрессионизм адамның өзін қоршаған ортадан алатын сезімдік әсерін, құбылмалы шақтарын, жарық пен атмосфераның ықпалынан зат түсінің өзгеруін дәл де нәзік беруде елеулі жетістіктерге жетті. Олар белгілі бір идеялы тақырыптарға немесе қатып қалған әдістемелі заңдылықтарға бой ұрмай, еркін, өздерінің қалауынша жаза білді. Кескіндемедегі құрылымды (композицияны) еркін құра білді. Импрессионизм образды сомдауда солқылдақтыққа, екі ұштылыққа ұрынып, суреттегі үйлесімділік дәлдігінен алшақтады. Импрессионизм өкілдері бояу қосындыларын қолданбай, тек “таза түстерді” пайдалануды талап ететін пленэр жүйесін жасады. Бұл әдістер импрессионизмнің жалғасы неоимпрессионизм (нео – жаңа) мен постимпрессионизмнен (пост-кейінгі) айқын сипат тапты. Неоимпрессионизмді өмірге әкеліп қалыптастырған Жорж Сера (1859 – 1891). Бұл бағыттағы суретшілер өзіндік жазу техникасын ойлап тапты. Олар кенепке қоспасыз таза бояуларды тең түсіру арқылы (Ж.Сера. “Гранд-Жат аралығындағы жексенбілік серуен” картинасында) жазды. Мұндай кескіндемелер мозаикамен түрлендіргендей әсер қалдырды. 19 ғасырдың аяғында импрессионизмге қарама-қарсы постимпрессионизм тарих төріне шықты. Оның ірі өкілдері, ұлы суретшілер Винсент Ван Гог (1853 – 1890), Поль Гоген (1848 – 1903), Поль Сезанн (1839 – 1906) болды. Импрессионистер, негізінен, кескіндеген затының сыртқы бейнесін шыншылдықпен бір сәттік сезімде жазса, постимпрессионистер өздерінің ішкі әлемін, жүрек сезімін бейнелеуге тырысты. Олар, көбінесе, таза ашық түсті бояуларды жиі қолданды (Ван Гог, Гоген). Ал Сезанн айнала қоршаған ортаны (заттарды, адамды, жан-жануарды, т.б.) геом. заттарға балай қабылдады (мысалы, тауды – үшбұрышқа, адам басын, алманы – шарға, т.б.). импрессионизмнің бір сәттік әсерлерге құру принциптері кескіндемеде Ван Гог, Дж.Уистлер, М.Либерман, К.А. Коровиннің, мүсін өнерінде М.Россо, П.П. Трубецкий және О.Роденнің шығармаларынан көрініс тапты. Музыка саласында импрессионизмнің негізін салушы К.Дебюсси болды. Ол музыканың бейнелеу тәсілдеріне (оркестрге түсіру, фортепьянолық фактура жағынан) көптеген жаңалықтар енгізді. Әсіресе, музыканың ладтық негізін, гармониясын өзіндік әдіспен көмескілеп беруге тырысты. Кейін көрнекті музыка шеберлері (Францияда М.Равель, Испанияда М. де Фалья, т.б.) импрессионизмге тән нәзік әуенді тамаша эстетикалық туындылар жазды.
Әдебиетте импрессионизмнің белгілері ағайынды Э. және Ж.Гонкурдың, А.Шницлердің, Г.Гауптманның; театрда реж. А.Антуанның, М.Рейнхардтың, Ф.Ф. Комиссаржевскийдің, актерлер Г.Режанның, С.Моиссидің, П.Н. Орленевтің шығармашылықтарынан кезігеді. Импрессионизм – негізінен, өнерді жаңа қырынан көрсетіп, көптеген жаңашыл, асыл мұраттарға жеткен өнер ағымы. Кеңес заманында импрессионизм ағымындағы өнер бағаланбады.
2. Париждегі Эйфел мұнарасына сипаттама
Эйфель мұнарасы (фр. Tour Eiffel) - Париждің ең танымал сәулеттік туындысы. Өзінің әйгілі құрастырушысы Густав Эйфельдің атымен аталған. Париждің бұл нышаны уақытша ғимарат ретінде, 1889 жылғы әлемдік көрменің кіреберіс дарбазасы қызметін атқару үшін жобаланып, салынған болатын. [1] Манхеттендегі Крайслер салынғанға дейін 40 жыл бойы әлемдегі ең биік мұнарасы болып саналды.
Teletex Holіday тур фирмасы жүргізген сауалнама қорытындысы бойынша, әлемнің 7 кереметінің ішінде Эйфель мұнарасы екінші орында тұр. Осы уақытқа дейін мұнараның үшінші қабатына 200 млн адам көтерілген. Ол бүгінде Францияның символына ғана айналып қоймай, жылына 53 миллион евро әкелетін үлкен табыс көзіне айналды. 2007 жылы Эйфел мұнарасының 120 жылдық мерейтойы аталып өткен болатын. 2005 жылы осы мұнараның астына су қатырылып, мұз айдыны жасалынды. [2]
Эйфель мұнарасын Марс алаңында құрастыруға екі жылдан астам уақыт кеткен. Сол кездегі ең биік деп саналған Хеопс пирамидасы (137 м), Кельн шіркеуі және Ульм шіркеуінен (167 м) екі есе биік болған.
Францияның символына айналған Эйфель мұнарасының биіктігі – оның құзар басындағы антеннасымен қоса есептегенде 322 метр. Ал салмағы он мың тонна. Алып мұнара үш бөліктен тұрады. Ең үстінде орналасқан үшінші бөлім 274 метр биіктікте орналасқан. Оның төбесіне не лифтімен, не 1792 баспалдақпен жаяу көтерілуге болады.
Кезінде Гитлер Францияны басып алғаннан кейін Эйфель мұнарасына шығуға келеді. Сол кезде лифті істемей қалып, ол 1792 баспалдақпен жаяу көтерілген деген аңыз бар.
Мұнараны бір мезгілде 10400 адам аралай алады. Оған жылына 6 миллион адам көтеріледі.Оның атын өзін жасап шыққан конструкторы Густав Эйфельдің құрметіне қойған. Г.Эйфельдің жобасы 700 жобаның ішіндегі ең үздігі деп танылып, конкурсты жеңіп алады.
Густав Эйфель «Бостандық статуясының» темір құрылысын ойлап тауып жасаған, кейіннен оны Франция Америкаға сыйға тартты. Бүгінде ол АҚШ-тың символына айналып шыға келді.
Алып мұнара француздардың туындай үшке бөлінген. Алғашында оның бірінші қабатында мейрамханаға қажет бөлмелер, екінші қабатында лифтіні көтеруге арналған су қоймасы мен әйнек галереясындағы мейрамханалар орналасады. Ал үшінші қабатында астрономиялық және метеорологиялық обсерватория және физика кабинеті болған.
Эйфель мұнарасының бірінші бөлігі – 57 м биіктікте, екінші бөлігі – 115 м, ал үшіншісі – 274 м биіктікте орналасқан. Бүгінде оның әрбір қабатында барлар мен мейрамханалар және бақылау алаңдары бар. Оның ең үстіңгі қабатында маяк орналасқан. Оған түскен прожекторлардың жарығы 70 шақырым жерден көрініп тұрады. Мұнара басында физиктер жердің тартылыс күшінің принциптерін зерттеген, теңізшілер уақытты айырған. Оның төбесінен 140 шақырымға дейінгі аймақты шолуға болады.
3. Куба республикасының ұлттық биі туралы сипаттаңыз
Порой удивляешься, насколько богата латиноамериканская танцевальная культура. На карте мира такие страны, как Куба, Пуэрто-Рико, Панама, выглядят просто маленькими точками, однако, сколь велико танцевальное наследие в этих странах. В предыдущих статьях мы уже рассказывали о мамбо, бачате, данзе и других танцах популярных в карибском регионе, сегодня же настала очередь дансона.
Дансон – это национальный кубинский танец (произошло от испанского – danzon). В 18 веке на Кубе практически одновременно появились два очень похожих танца. Один имел английское происхождение и распространился после того, как англичане взяли Гавану, а другой – французское – стал популярен после иммиграции французов на Гаити. И назывались они почти одинаково contra dance (английский танец) и contra dans (французский танец). Оба танца привнесли на Кубу традицию массовых танцев на любых вечеринках. Постепенно дансон смешивался с национальной культурой Кубы, впитывал местные обычаи и телодвижения и в итоге превратился в национальный танцевальный стиль. Стиль, который характеризуется раскованностью, легким налетом интимности и очень большой страстностью. Добавление национальных кубинских элементов, правда, не сильно повлияло на музыку для танца, которая до сих пор исполняется только на европейских музыкальных инструментах.
Главная особенность дансона заключается в том, что это достаточно медленный танец. Танцующие используют очень маленькие шаги, партнерши тщательно разгибают и сгибают ноги, демонстрируя зрителям их грациозность, стройность и длину, но практически не выводят бедра.
ХАБАНЕРА (от названия города La Habana — Гавана) — кубинский танец, который по своему ритму приближен к танго.
Размер 2-дольный (2/4), темп умеренный или умеренно подвижный. Отличительная деталь — постоянная ритмоформула аккомпанемента с пунктирным ритмом на 1-й доле, выдерживаемая в басу на протяжении всей пьесы.
Однако главные черты, характеризующие музыку хабанеры, заключены не в этой ритмоформуле, являющейся общей для многих латиноамериканских танцев и песен, а в мелодике.
Генетически этот танец восодит к европейскому контрдансу, завезенному на Кубу в конце XVIII века. На протяжении первых десятилетий XIX века он трансформировался в кубинский контрданс с характерными местными чертами в музыке и хореографии. Эволюция европейского контрданса в хабанеру отразилась в его названии: сначала contradanza сократилась до danza; затем danza, которая особенно культивировалась в Гаване, получила название danza habanera (гаванский танец); позднее первое слово отпало. При этом название «хабанера» прочно укоренилось в Испании, а затем и в остальной Европе.
Период наивысшей популярности хабанеры — 2-я половина XIX века. Как танец она довольно быстро выходит из употребления, песенная же форма сохраняла свое значение до начала XX века. Еще в 1850 — 60-х гг. хабанера распространилась по всей Лат. Америке, будучи особенно популярной в Мексике, странах Карибского бассейна, а также Ла-Плате, где она сыграла определенную роль в формировании креольского танго. В Испании хабанера оставалась принадлежностью преимущественно музыкального быта некоторых портовых городов (в первую очередь Кадиса и Бильбао), но не закрепилась в собственно народной музыкальной среде.
В середине XIX века проникает в европейскую академическую музыку. Особенно часто встречается в творчестве французских и испанских композиторов.
№11 билет
1. Мәдениеттегі классицизм бағыты
Классицизм (лат. classіcus – ең үлгілі) – 17 – 19 ғасырлардың басында әдебиет пен өнерде өріс алған көркемдік бағыт. Әдебиеттегі Классицизм Ежелгі Грекия мен Ежелгі Римнің классиклық әдеби шығармаларын үлгі тұтты. Классицизм үрдісіндегі туындылардың тек тақырып, кейіпкерлерді таңдап алуында ғана емес, сонымен қатар қатынасушы адамдардың іс-әрекеттерін суреттеуінде де өзіндік өзгешеліктері бар. Классицизмге тән негізгі ерекшелік – көркем шығарманың құрылысын бір тәртіпке бағындыру. Мысалы, драмалық шығармаларды “үш бірлікті” сақтай отырып жазу талап етілді: уақыт бірлігі (оқиға бір тәулік – 24 сағат ішінде ғана өтуі керек), орын бірлігі (оқиға тек бір орында ғана өтуі керек), оқиға бірлігі (оқиға бірінен-бірі туындап, бір ізбен дамып отыратын бір ғана сюжеттік желіге құрылуы шарт).
Классицизм ХУІІ ғасырда Италия әдебиетінде туып, француз әдебиетінде кең қанат жайған ағым.
Классицизм теориясының негізінде мәңгілік туралы ілім, әдемілік идеалының кемелдігі туралы түсінік жатыр. ХІХ ғасырда Стендаль «Расин және Шекспир» атты памфлетінде классицизмнің принциптерін терістей отырып, осы ілімді керіге шығарады. Ол әдемілік ұғымының қатыстылығын, өзгермелілігін, тарихилығын дәлелдейді Әдеби жанрлардың да қатаң деңгейленуі (эпопея, трагедия, комедия және т.б.) осы ілімнен туындады. Әрбір жанрдың нақты шекаралары, оның ерекшеліктері көрсетіліп, әрбір жанрға тиесілі тілі мен кейіпкерлері бекітілді (трагедия үшін – биік патетикалық тіл, асқақ сезімдер, батыр тұлғалар; комедия үшін – төмендетілген тірліктегі персонаждар, ауызекі сөйлеу тілі т.б.), себебі классицистердің пікірінше, әрбір жанрдың үлгілі шығармалары әу-баста дүниеге келіп қойған, ал жаңа кезеңдердің еншісі тек (біржола) табылған кемел идеалдардың ізімен жүру.
Классицизм теорияшылары өзінің жоғары этикалық идеясы мен эстетикалық талғам биігіне сай әдебиеттегі жанрларды “жоғарғы” және “төменгі” деп бөлді. “Жоғарғы” жанрға трагедия,эпопея, ода, т.б. жатса, “төменгі” жанрға комедия, сатира, мысал, т.б. жатқызады. Классицизмнің алғашқы әдеби негізі ретінде Ежелгі дәуір әдебиетіндегі Аристотель идеялары,Горацийдің (б.з.б. 65 – 8 ж.) поэтикалық шығармалары алынғанмен, оның кемелденген ағым ретінде ең дәуірлеп өркендеген кезі 17 – 18 ғ-ларда Францияда болды. Бұл кезеңдегі Классицизмның ең ірі өкілдері – Н.Буалоның (1636 – 1711) поэтикалық толғаулары, П.Корнельдің (1606 – 84), Ж.Расиннің (1639 – 99) трагедиялары, Ж.Б. Мольердің комедиялары, т.б. кең танымал болды. Классицизм Ресейде 18 ғ-дың 2-ширегінен бастап өрістеді А.Д. Кантемир (1708 – 44), А.П. Сумароков (1717 – 77), В.К. Тредиаковский (1703 – 68), Д.И. Фонвизин, т.б.
2. Нью-Йорк қаласындағы Бостандық статуясы
Ста́туя Свобо́ды[1] (англ. Statue of Liberty, полное название — Свобо́да, озаря́ющая мир, англ. Liberty Enlightening the World) — одна из самых знаменитых скульптур в США и в мире, часто называемая «символом Нью-Йорка и США», «символом свободы и демократии», «Леди Свобода». Это подарок французских граждан к столетию американской революции.
Статуя Свободы находится на острове Свободы (англ. Liberty Island), примерно в 3 км на юго-запад от южной оконечности Манхэттена, в Нью-Йорке. До 1956 г. остров назывался «остров Бедлоу» (англ. Bedloe's Island), хотя в народе его называли «островом Свободы» уже с начала XX века.
Богиня свободы держит факел в правой руке и скрижаль в левой. Надпись на скрижали гласит «англ. JULY IV MDCCLXXVI» (написанная римскими цифрами дата «4 июля 1776»), эта дата является днем принятия Декларации независимости США. Одной ногой «Свобода» стоит на разбитых оковах.
Посетители проходят 356 ступеней до короны статуи свободы или 192 ступени до вершины пьедестала. В короне расположено 25 окон, которые символизируют земные драгоценные камни и небесные лучи, освещающие мир. Семь лучей на короне статуи символизируют семь морей и семь континентов[2] (западная географическая традиция насчитывает именно семь континентов).
Общий вес меди, использованной для отлива статуи, — 31 тонна, а общий вес её стальной конструкции — 125 тонн. Общий вес бетонного основания — 27 тыс. тонн. Толщина медного покрытия статуи — 2,57 мм.
Высота от земли до кончика факела — 93 метра, включая основание и пьедестал. Высота самой статуи, от верха пьедестала до факела — 46 метров.
Статуя была построена из тонких листов меди, отчеканенных в деревянных формах. Сформированные листы потом были установлены на стальной каркас.
Обычно статуя открыта для посетителей, как правило, прибывающих на пароме. Из короны, в которую можно подняться по лестнице, открывается обширный вид на нью-йоркскую гавань. В музее, расположенном в пьедестале, находится выставка истории статуи. К музею можно подняться на лифте.
Создать статую было поручено французскому скульптору Фредерику Огюсту Бартольди. Задумывалась она как подарок к столетнему юбилею Декларации Независимости в 1876 г. По одной из версий, у Бартольди даже была французская натурщица: красивая, недавно овдовевшая Изабелла Бойер, жена Исаака Зингера, создателя и предпринимателя в области швейных машин. «Она освободилась от неловкого присутствия её мужа, который оставил её лишь с самыми предпочтительными в обществе атрибутами: состоянием… и детьми. С самого начала своей карьеры в Париже она была общеизвестной личностью. Будучи красивой французской вдовой американского предпринимателя, она оказалась подходящей моделью для статуи Свободы Бартольди».
Статую Свободы первоначально планировалось установить в Порт-Саиде под названием Свет Азии (The Light Of Asia), но тогдашнее правительство Египта решило, что перевозка конструкции из Франции и установка являются для неё слишком дорогостоящими.
Статуя была завершена французами в июле 1884 и доставлена в нью-йоркскую гавань 17 июня 1885 г. на борту французского фрегата «Изере». Для перевозки статую разобрали на 350 частей и упаковали в 214 ящиков. (Её правая рука с факелом, законченные раньше, уже экспонировались на Всемирной выставке вФиладельфии в 1876, а затем в Мэдисон Сквере в Нью-Йорке.) Статую собрали на её новом основании за четыре месяца. Торжественное открытие статуи Свободы, на котором выступил президент США Гровер Кливленд, состоялось 28 октября 1886 г. в присутствии тысяч зрителей. Как французский подарок к столетней годовщине американской революции он опоздал на десять лет.
Национальный памятник — статуя Свободы — официально отметил свое столетие 28 октября 1986 года. Более ста лет назад народ Франции преподнес статую в дар американскому народу в знак дружбы, сложившейся в годы американской революции. За эти годы статуя Свободы стала не только воплощением дружбы двух народов, но и символом свободы и демократии.
3. Венесуэла халқының жаңа жылды қарсы алу дәстүрінің ерекшелігі
Новый год в Венесуэле
На Новый год в Венесуэле улицы и дома украшают разноцветными фонариками, гирляндами, мишурой, небольшими елочками и другими праздничными атрибутами. В новогоднюю ночь принято сжигать кукол, олицетворяющих все неприятности, произошедшие в течение года. Делать их нужно вручную, вспоминая все плохое. Еще один обычай в Венесуэле: встречать Новый год в ярком белье, цвет которого символизирует желания (красный – любовь, желтый – богатство и т. п.). Также для привлечения финансового благополучия каждый кладет в карман крупную денежную купюру. После полуночи все устремляются на улицы и пляжи, где с большой и шумной компанией запускают фейерверки, танцуют под звуки живой музыки и, конечно, пьют знаменитый венесуэльский ром.
В Венесуэле за 9 дней до Рождества люди отправляются на утреннюю мессу. Эта традиция могла бы показаться вполне обычной, если не учитывать каким образом жители Каракаса добираются на службу в этот день – они катятся по оживленному городу на мессу на роликовых коньках! Сначала жителей будят фейерверками, потом они одевают свои роликовые коньки и спешат присоединиться к пробегу на утреннее богослужение. Улицы в этот день обычно перекрывают, чтобы люди на роликах могли беспрепятственно добраться до церкви.
№12 билет
1. Мәдениеттегі модерн және постмодерн бағыттары
Модерн , модерн стилі (фр. moderne – ең жаңа, қазіргі) – XIX ғасырдың соңы мен XX ғасырдың басында Еуропа және Америка елдері өнерінде орын алған стильдік ағым.
Модерн Бельгия, Ұлыбритания мен АҚШ-та – “жаңа өнер”, Германияда – “югенд-стиль”, Австрияда – “сецессион стилі”, Италияда “либерти стилі”,Испанияда – “модернизм” деген атпен белгілі.
Ол символизм мен эстетизм идеяларын, Ф.Ницшенің “өмір философиясын” дамытты.
Модерн өкілдерінің (У. Морристің социалдық утопиясына сүйенген бельгиялық археологиялық әрі дизайнер Х.К. ван де Велде) пікірлеріне қарағанда ол қоғам құруға ықпал жасарлық жаңа өмір стилі, адам баласына эстетикалық ләззат алар орта мен тұрмыс жағдайын туғызу, байырғы дәстүрден бөлек, қазіргі конструкцияларды пайдалану арқылы өнерге жаңа жол салу болып табылады.
Модерннің негізгі принциптері – қоғамға сай ғимараттар тұрғызу, өнер арқылы дүниені өзгертуге талпыныс жасау. Модерн XX ғасырдаархитектураның дамуына елеулі ықпал жасады. Ол сәулет өнеріне конструкциялықты, көркемдік бірлікке, функциялыққа негізделген еркін жобалауды, жаңа құрылыс материалдарын (темір, бетон, шыны, табиғи тас, жылтыр кірпіш, жұқа тақтай, кенеп) жан-жақты пайдалануды әкелді.
Қала салу ісіндегі бір жүйелілік пен Сурет:Симметриялыққа модерн сәулетшілері алдыңғы жағы әр түрлі ғимараттарды кеңістікке еркін орналастыруды қарсы қойды. Жаңа техника әкелген түр тудырудың мол мүмкіндігі ғимарат бейнесін көркейте түсудің басты құралына айналды.
XX ғасырдың бас кезіндегі кейбір сәулетшілер функционализмді ерекше құптап, ғимарат қаңқасын әсерлей (Германияда П.Беренс, АвстриядаО.Вагнер, Францияда Г.Перре, Россияда Ф.О. Шехтель салған ғимараттар) түсуге ден қойды.
Модерн стилінде өрнек салу затты әсемдеумен қатар оның композициялық құрылымын қалыптастыру құралы болып табылады. Бельгия сәулетшілері салған ғимараттар интерьеріндегі толқынды сызық пен өрнек тынысты кеңейтіп, еңсені көтере түседі.
Қондырғылы, сән және қолданбалы өнердің бір-бірімен астаса дамуы – модерн стиліне тән қасиеттің бірі. Ол графикадан да орын алды.
Постмодерн - ғылыми-техникалық және ақпараттық төңкерістердің қазіргі кезеңінің әсерінен саяси қатынастарда және процестерде жүріп жатқан өзгерістер дәуірі. Саяси ғылымдар дискурсында саяси постмодерн мәселесі 1980-ші жылдарда талқылана бастады, бірқатар зерттеушілер саясаттағы постмодерн дәуірінің басталуын 1968 ж. Франциядағы студенттердің демократиялық қозғалыстары мен толқуларымен байланыстырады. Постмодернистік дәуір мәдени және әлеуметтік алуан түрліліктің күрт өсуімен, бұған дейін үстемдік еткен таза экономикалық мақсаттылықтың принциптерінен алшақтауымен, даму жолдарының көпнұсқалылығының мүмкіндігімен, жалпыға ортақ әлеуметтік әрекеттен бас тартумен, адамдар қызметін ынталандыру мен себептерінің жаңа жүйесін қалыптастырумен, мәдени факторлардың рөлінің артуымен сипатталады. Постмодерн плюралистік парадигмалардың орнығуын,еуропоцентризм мен этноцентризмнен бас тартуды, мәдени бірліктің фрагменттілігін, көптік принципін, жеке тұлғаға және оның ішкі әлеміне үңілу, өзін-өзі басқаратын құрылымдарға бірегейлену мәселелеріне көңіл аударуды білдіреді. Саяси ғылым саласында постмодернистік тәсіл мәдени және саяси алуан түрлілігі мен әркелкілігі (саяси субмәдениеттердің, мезо және микромәдениеттердің өркендеуі) мәніне; постмодерннің саяси құндылықтарының кеңінен таралуына; жалпы саясатта және жеке саяси басқаруда бірегейлену мәселелеріне; саясаттың тұлғалық белгілерінің рөлін көтеруге; төменнен басталатын әлеуметтік саясатқа; төменгі демократиялық құрылымдардың және азаматтық қоғам деңгейінде және мемлекеттік саясаттың төменгі және орта "қабаттарындағы" жазықтық іс-әрекеттің рөлінің артуына; өзін-өзі басқаратын жазық желілердің дамуына; саяси басқарудағы бірегейліктің рөліне; интерактивті және ақпараттық технологиялардың кеңінен дамуына ерекше көзқарасты білдіреді.
2. Алтын Адам ескерткішіне сипаттама
«Алтын адам» — 1970 ж. басында Есік қорғанында — сақтар тайпасының жас көсемінің зираты табылды.
Қорған қазбалары Қазақстанды 5 ғ. ЗБ мекен еткен ежелгі тайпалардың мәдениеті, өнері, діні жайлы құнды деректер берді.
Алтын адам — Алматы облысындағы Есік қаласының солтүстігіндегі Есік өзенінің сол жақ жағалауындағы темір дәуірінен сақталған сақ обасынан табылған алтын киімді сақ жауынгерінің мүрдесі (5 ғасыр). 1969 – 1970 жылы археолог Кемел Ақышев тапқан. Алтын адам киімі 4 мыңға жуық алтын әшекейлермен безендірілген. Әшекейлер барыс, бұлан, таутеке, арқар, ат, түрлі құс бейнелерін беретін «хайуанат нақышында» жасалған. Бас сүйектің сол жағынан жаһұт тастармен әшекейленген алтын сырға табылды. Бас киімі кейінгі қазақ киімі үлгілеріне ұқсас, биік, шошақ төбелі, ұзындығы 70 см шамасында. Мойнында дөңгелек жүзік сияқты алтын алқа, іш көйлегі, көкірегінің тұсы, жеңі алтын тоғалармен өрнектелген, саусағында екі алтын жүзік, камзолы құрастырылмалы ауыр белбеумен буылған. Белбеуге аңға ұқсас бейнелер, 16 тоға жапсырылған, оң жағында қызыл қынапты ұзын семсер, сол жағында алтын пластиналар жапсырылған қынға салынған темір қанжар – ақинақ, шалбар балағы да алтын тоғалармен әшекейленген. Есік обасынан алынған археологиялық мәліметтерге қарап, бұл адамның біздің заманымыздан бұрынғы 5 – 4 ғасырларда өмір сүргені анықталды. Киім үлгісі, жерлеу рәсімі, Алтын адамның Жетісу жерін мекендеген сақтардың көрнекті елбасының ұлы немесе жас көсем, әскербасы екенін айқын көрсетеді. Көне дәуірдегі материалдық мәдениет, өнер,мифология, т.б. салалардан мол дерек беретін Алтын адам сол кездегі сақтарда мемлекеттік өркениет ертеден қалыптасқанын дәлелдейді. Алтын адам – Қазақстанның азаттық символына айналды. Оның тұлғасы Алматының бас алаңына орнатылды, төбе бөркіндегі қанатты тұлпарлар бейнесі елтаңбамызға енді
3. Эквадорда арнайы дайындалатын дәстүрлі тағамдардың түрлері
Эквадорская кухня унаследовала множество черт кулинарных традиций многочисленных индейских народов, населявших эту территорию до прихода европейцев. Причем характерное для всех стран региона испанское влияние здесь просматривается, пожалуй, намного меньше, чем в соседних странах. Эквадорцы по-прежнему отдают большее предпочтение супам и тушеному мясу, различным блюдам из зерновых, риса, яиц и овощей. А картофель и прочие "европейские" гарниры с удовольствием заменяются жареными бананами, юкой, маниоком и другими плодами местной флоры.
Супы, без сомнения, самая яркая часть эквадорской кухни. Их здесь огромное количество, причем по большей части рецептура местных супов целиком построена на многовековых традициях предков. Обычно наиболее популярны такие блюда, как суп "локро" с сыром, авокадо и картофелем, куриный суп "кальдо-де-гальина", "чупе-де-пескадо" из рыбы и овощей, а также различные экзотические блюда, вроде картофельного супа "ягуарлокро" с кровью, суп из бычьих гениталий "кальдо-де-мангера" или деликатесный для местных жителей бульон "кальдо-де-пата" с жареными телячьими копытами.
Мяса в рационе местных жителей становится все больше, поэтому для этого, ранее очень редкого в местном рационе продукта, используются по большей части испанские рецепты. Хотя и здесь заметно влияние индейских культур – стоит попробовать знаменитый национальный деликатес "куй" (жареное мясо гвинейской свинки, у нас более известной под именем "морская свинка"), "Севиче" (рыба и дары моря) – еще один вид кухни, в которой эквадорцы достигли больших высот мастерства. Здесь, даже далеко в горах, всегда можно обнаружить отличные ресторанчики с морской кухней, причем в каждой местности даже широко распространенные блюда готовят с привнесением в рецепт своей изюминки.
Джунгли поставляют на стол эквадорцев огромное количество фруктов, в том числе такие экзотические плоды, как "чиримойя" (вкусом напоминает заварной крем), "мами" с похожей на мясо сердцевиной, или похожий на полосатый огурец "пепинос". Соответственно, большим вниманием пользуются фруктовые соки "хугос". Соки могут быть как свежевыжатыми ("пуро"), так и смешанными с водой или молоком ("батидос") и прекрасно утоляют жажду. Только в Эквадоре можно попробовать уникальный фруктовый сок "наранилья", представляющий собой что-то среднее между цитрусовыми и персиком. Из сладких блюд заслуживают внимания сладкая кукуруза "хумитас", восхитительные сладкие печенья и блинчики с мясом.
Эквадор славится своим пивом, которое входит в число лучших в Южной Америке. Самая популярная марка – "Пилснер", но также хороши "Клаб" и "Бьела".
№ 13 ЕМТИХАН БИЛЕТІ
1. Мәдениеттегі романтизм бағыты
Романтизм ағылш. romantіcіsm, франц. romantіsme, нем. romantіk) – 18 ғасырдың соңы мен 19 ғасырдың алғашқы жартысында Еуропа мен Америка елдерінің рухани мәдениетінде: музыка, театр, бейнелеу өнері, эстетика, т.б. әдеби-көркем салаларда тараған идеялық көркемдік бағыт. Романтизмнің адамзат мәдениеті дамуындағы тарихи рөлі зор. Ол көптеген елдердің рухани мәдениетін гуманистік идеялармен байытты. Романтизм бағытында туған туындылардың кейіпкерлері әдетте болмыстың ырқымен келіспейтін, жақсы өмір, бақыт, азаттық үшін күресетін күшті жандар болып келеді. Романтизм туындаларының тілінде әсірелегіш суреттер мол ұшырайды. Адамның бас бостандығын, ірі іс-әрекеттерге ұмтылыстарын мадақтау — Романтизм туындыларына ортақ қасиет. Кейде романтиктер туындыларында өмірден түңілушілік, тағдырға бас июшілік сарыны бой көрсетеді. Романтиктер өздерінің мұратына сай келетін өмір материалдарын өткеннен де, келешектен де қатар іздейді. Романтиктер ауыз әдебиеті, тарих, дін, өнер мәселелерін өз идеяларын насихаттау құралы ете білді. Олар дүние жүзі өнерінде тұңғыш рет адам жанының иірімдерін, тұңғиық тереңін ашып көрсетті.
Романтизм музыкада
Музыкадағы романтизм бағыты 1820 жылдары қалыптаса бастады; оның неоромантизм деп аталған соңғы кезеңі 19 ғасырдың соңғы он жылын қамтиды. Романтизм алғаш Австрия (Ф.Шуберт), Германия (К.М. Вебер, Ф.Мендельсон-Бартольди, Р.Шуман, Р.Вагнер, т.б.) және Италияда (Н.Паганини, В.Беллини, Дж.Верди, т.б.), кейінірек Франция (Г.Берлиоз, Д.Ф. Обер), Польша (Ф.Шопен) мен Венгрияда (Ф.Лист) пайда болды. Романтизм бағыты кейбір елдерге толық таралмағанымен жеке композиторлар шығармашылығынан (Ресейде А.А. Алябьев, Н.А. Римский-Корсаков, т.б. “құдіретті топ” композиторлары, П.И. Чайковский, А.Н. Скрябин, Чехияда Б.Сметана, А.Дворжак, Норвегияда Э.Григ, т.б.) орын алды. Романтизм Австрия мен Германияда (И.Брамс, А.Брукнер, Р.Штраус) жоғары сатыда өркендеді.
Романтизм театр өнерінде
Театрда романтизм 1810 — 40 ж. қалыптасты. Белгілі романтик актерлер: Э.Кин(Англия), Л.Девриент (Германия), Г.Модена, А.Ристори (Италия), М.Дорваль, А.Л. Фредерик-Леметр (Франция), П.С. Мочалов (Ресей), П.Адамян (Армения), Г.Араблинский (Азербайжан), Э.Форрест, Ш.Кашмен (АҚШ), Г.Эгрешши (Венгрия), т.б. Дүниедегі әділетсіздік атаулыға қарсы болу, терең гуманизм бұл актерлерді бір идеяға жұмылдырды. Романтизм кезінде театр эстетикасының негізі актерлік қиял мен сезімге құрылды. Романтизм актерлері өз назарларын адам өмірінің ішкі қайшылықтарын бейнелеуге аударды. Қоғамдық пафос, шындыққа деген құштарлық, айқын мақсат актерді буырқанған эмоция мен айқын драмалық экспрессияға, екпінді қимылға жетеледі. Алайда романтикалық өміртаным шығармашылығы субъективизм қаупін өзімен бірге өрбітті. Романтикалық театр тұңғыш рет актерлік өнердің негізі болып табылатын сахналық толғанысты туғызды. ТМД елдерінің театр өнерінде М.Н. Ермолова, А.И. Южин, Ю.М. Юрьев, А.А. Остужев, В.К. Папазян, М.Қасымов, Ш.Бұрханов, А.Хорава, А.Хидоятов, Н.Д. Мордвинов, Ш. Айманов, Ы.Ноғайбаев, Ш.Мусин, т.б. шығармашылықтар асқақ, қаһармандық романтизм дәстүрімен тығыз байланысты.
Романтизм әдебиетте
Әдебиеттануда: 1) көркем шығармада өмір шындығын бейнелеудің бір тәсілі, көркемдік әдіс; 2) 18 ғасырдың аяғы мен 19 ғасырдың басында Еуропа мен Америка елдерінде пайда болған, осы әдісті қалыптастырған әдеби бағыттағы 18 ғасырдың ортасында “романтика” сөзі ағылшын поэзиясында шығармашылық пафосты таныту мақсатында қолданылды, сол кездегі эстетикалық түсінік бойынша ол поэзияның, әсемдіктің ажырамас бөлігі болуға тиісті ғажайып, құпия, жұмбақ нәрсе ретінде қабылданды. Ал 18 ғасырдың аяғында Германияда “романтикалық поэзия” жаңа әдеби бағыттың шығармашылық принциптерінің тұтастығын танытатын термин ретінде қолданылып, “Иен мектебінің” теоретиктері (ағайынды Шлегельдер, Новалис, Ваккенродер, Тик) алғаш рет романтизмнің біршама толыққанды теориясын жасады. Бұл поэзия ереже мен дәстүрді, өмір заңдылығын мүлде мойындамайтын еркін поэзия ретінде қабылданды.
2. Барселона қаласындағы Гауди шығармашылығына талдау
Гауди, Антонио
Анто́ни Пла́сид Гильéм Гауди́-и-Курне́т (также Анто́нио; кат. Antoni Plàcid Guillem Gaudí i Cornet, исп. Antonio Plácido Guillermo Gaudí y Cornet; 25 июня 1852, Реус, Каталония — 10 июня 1926, Барселона) — испанский (каталонский) архитектор, большинство причудливо-фантастических работ которого возведено в Барселоне.
Антони Гауди-и-Курнет родился 25 июня 1852 года в небольшом городке Реусе, недалеко от Таррагоны, в Каталонии. По другим сведениям, местом рождения являлся Риудомс — местечко, расположенное в 4 км от Реуса, где у его родителей был небольшой загородный дом. Он был пятым, младшим, ребёнком в семье котельных дел мастера Франсеска Гауди-и-Серра и его жены Антонии Курнет-и-Бертран. Именно в мастерской отца, по признанию самого архитектора, в нём пробудилось ощущение пространства. Два брата Гауди умерли во младенчестве, третий брат скончался в 1876 году, а вскоре после этого умерла и мать. В 1879 году умерла и её сестра, оставив на попечение Гауди маленькую дочь. Вместе с отцом и племянницей Гауди поселился в Барселоне, где в 1906 году скончался его отец, а спустя шесть лет — и слабая здоровьем племянница. Гауди никогда не был женат. Он с детства страдал ревматизмом, препятствующим играм с другими детьми, но не мешающим длительным одиночным прогулкам, к которым он питал пристрастие всю свою жизнь. Ограниченная из-за болезни подвижность обострила наблюдательность будущего архитектора, открыла ему мир природы, ставший главным источником вдохновения при решении как художественно-оформительских, так и конструктивных задач.
В семидесятых годах XIX века Гауди переехал в Барселону, где после пяти лет подготовительных курсов был принят в Провинциальную школу архитектуры, которую окончил в 1878 году.
В 1870—1882 годах Антони Гауди работал под началом архитекторов Эмилио Сала и Франциско Вильяра чертёжником, безуспешно участвуя в конкурсах; изучал ремесла, выполняя множество мелких работ (ограды, фонари и т. д.), проектировал также мебель для собственного дома.
В Европе в то время наблюдался необычайный расцвет неоготического стиля, и юный Гауди восторженно следовал идеям энтузиастов неоготики — французского архитектора и писателя Виолле-ле-Дюка (крупнейшего в XIX в. реставратора готических соборов, восстанавливавшего Собор Парижской Богоматери) и английского критика и искусствоведа Джона Рёскина. Провозглашённая ими декларация «Декоративность — начало архитектуры» полностью соответствовала собственным мыслям и представлениям Гауди, творческий почерк которого с годами становится совершенно неповторим, архитектура столь же далека от общепринятой, как геометрия Лобачевского — от классической Евклидовой.
В период раннего творчества, отмеченный влияниями архитектуры Барселоны, а также испанского архитектора Марторела, строятся его первые, богато декорированные, относящиеся к раннему модерну, проекты: «стилистические близнецы» — нарядный Дом Висенс (Барселона) и причудливый Эль Каприччо (Комильяс, Кантабрия); также компромиссный псевдобарочный Дом Кальвет (Барселона). Также в эти годы появляется проект в сдержанном готическом, даже «крепостном» стиле — Школа при монастыре Святой Терезы (Барселона), а также нереализованный проект зданий Миссии Францисканцев в Танжере; неоготические епископский дворец в г. Асторга (Кастилья, Леон) и Дом Ботинес (Леон).
Однако решающей для реализации замыслов молодого архитектора оказалась его встреча с Эусеби Гуэлем. Позднее Гауди стал другом Гуэля. Этот текстильный магнат, богатейший человек Каталонии, не чуждый эстетических озарений, мог позволить себе заказать любую мечту, а Гауди получил то, о чём мечтает каждый творец: свободу самовыражения без оглядки на смету.
Гауди выполняет для семейства Гуэль проекты павильонов усадьбы в Педральбесе близ Барселоны; винных погребов в Гаррафе, часовни и крипты Колонии Гуэль (Санта Колома де Сервельо); фантастического Парка Гуэля (Барселона).
Скоро Гауди выходит за пределы доминирующих исторических стилей в пределах эклектизма XIX столетия, навсегда переселяясь в мир кривых поверхностей, чтобы сформировать собственный, безошибочно узнаваемый, стиль.
Дом фабриканта в Барселоне, так называемый Дворец Гуэля (Palau Güell), был ответом художника меценату. С завершением строительства дворца Антони Гауди перестал быть безымянным строителем, быстро став самым модным архитектором в Барселоне, вскоре превратился в «практически непозволительную роскошь». Для буржуа Барселоны он строил дома один необычнее другого: пространство, которое рождается и развивается, расширяясь и двигаясь, как живая материя — Дом Мила; живое трепещущее существо, плод причудливой фантазии — Дом Бальо.
Заказчики, готовые выкинуть на строительство полсостояния, изначально верили в гениальность архитектора, пролагающего новый путь в архитектуре.
7 июня 1926 года 73-летний Гауди вышел из дома, чтобы отправиться в свой ежедневный путь к церкви Сант-Фелип-Нери, прихожанином которой он был. Идя рассеянно по улице Гран-Виа-де-лас-Кортес-Каталанес между улицами Жирона и Байлен, он был сбит трамваем и потерял сознание. Извозчики отказывались везти в больницу неопрятного, неизвестного старика без денег и документов, опасаясь неуплаты за поездку. В конце концов, Гауди доставили в больницу для нищих, где ему оказали лишь примитивную медицинскую помощь. Лишь на следующий день его нашёл и опознал капеллан собора Саграда-Фамилия Мосен Хиль Парес-и-Виласау. К тому времени состояние Гауди уже ухудшилось настолько, что лучшее лечение не могло ему помочь.
Гауди скончался 10 июня 1926 года и был похоронен двумя днями позже в крипте недостроенного им собора.
Стиль, в котором творил Гауди, относят к модерну. Однако фактически в своём творчестве он использовал элементы самых различных стилей, подвергая их творческой переработке. Творчество Гауди можно разделить на два периода: ранние постройки и постройки в стиле национального модерна (после 1900). Его называли «гением модерна». Родом из Каталонии, работал в Барселоне и неподалеку от нее. Гауди, возможно, был самым фантастическим и дорогостоящим архитектором всех времен. Он создал настолько невероятный, фантасмагоричёский стиль, что его с трудом можно отнести даже к Ар Нуво. Гауди - самое блистательное исключение из искусства Модерна и, вместе с тем, по существу, один из самых ярких его выразителей. Он впитал в себя и крайне мистическую, родную ему, «каталонскую готику» и все национальные испанские стили: мудехар, исабеллино, платереск, чурригереско. Гауди стал признанным лидером испанских архитекторов национально-романтического течения Модерна, объединенных термином «каталонский модернизм». Его считают своим примитивисты, экспрессионисты, сюрреалисты и дадаисты. Гауди работал без инженеров-проектировщиков, интуитивно, как средневековый мастер-ремесленник, часто импровизируя на месте или рисуя на доске своим помощникам то, что он хочет сделать, и на строительной площадке ему приходилось прикладывать немало усилий, чтобы обеспечить реализацию своих невероятных замыслов. Его здания «вырастали» органически, как природные формы, они не строились, а «возникали»... Конструкция незаметно переходила в скульптурное изображение, которое тут же могло стать живописью, мозаикой, цветопластикой, чтобы потом обратно перерасти в некое органо-конструктивное образование. Гауди - типично каталонский мастер. Его органичная архитектура населена причудливыми существами, фигурами людей и животных, усеяна цветами и деревьями из камня, со стенами, извивающимися как змеи и крышами с гребнями, похожими на спящего каталонского дракона. М. Рагон называл Гауди «поэтом камня», «одержимым». Многие считали его гениальным художником, скульптором, но не архитектором. В его зданиях нет ни одного прямого угла, что весьма необычно для архитектуры, но типично для искусства Модерна. Важная роль в «стиле Гауди» отводилась фактуре и цвету, для чего применялись облицовка битым керамическим черепком, разноцветными кусками стекла или даже, как в «доме Батлло», навершия из стеклянных шаров с заполнением их окрашенным песком, а то и стеклянные колокольчики разных цветов, звенящие на ветру. Постройки Гауди всегда необычны. У него своя геометрия формообразования: мир парабол, гиперболоидов, геликоидов. Гауди знал, что эти необычные, но строгие с математической точки зрения формы, рационально выстраиваемые, встречаются в природе. Именно в этом, как утверждал сам Гауди, он следовал традициям.
3. Панамада өткізіліп тұратын «қара нәсілділер фестивалі» туралы сипаттаңыз
В Панаме начался "Черный фестиваль"
Необычный экзотический фестиваль начался в Республики Панама. Тысячи темнокожих жителей государства, облачившись в яркие жизнеутверждающие наряды в индейском стиле, вышли на улицы города, чтобы отпраздновать 450 годовщину получения независимости.
Красочный фестиваль - традиционный праздник жителей Панамы. Ежегодно все граждане страны выходят на улицы своей страны отметить День Независимости. Тысячи темнокожих жителей Панамы наряжаются в маски и костюмы из перьев экзотических животных и устраивают массовые гулянья.
Веселые представления в средневековом форте рассказывают панамцам историю бунта. Актеры, изображающие красных дьяволов - это испанские завоеватели. Борцы за справедливость выступают в демократичных джинсах и под звуки шаманских барабанов побеждают захватчиков. Завершают ритуал языческие танцы. В них принимают участие все гости фестиваля.
№ 14 ЕМТИХАН БИЛЕТІ
1. Мәдениттегі реализм бағыты
Реализм[1] (лат. relіs — заттылық, шындық) — әдебиет пен өнерде өмір құбылыстарын шынайы қалпында, нақтылық белгілерін сақтай отырып, жинақтап бейнелейтін көркемдік әдіс. Реализм әдісі өмір құбылыстарын, маңызды қоғамдық мәселелерді, күнделікті тұрмыстағы сан алуан жайттарды мейлінше кең қамтып, әлеум. қайшылықтарды, адам бейнесін терең ашып көрсетуді мақсат тұтады. Реализмнің өмір шындығын бейнелеудегі әдісі, стильдік формасы алуан түрлі.
Романтизм әдісі көбіне сирек кездесетін ерекше жағдайларға көңіл аударса, Реализм айналадағы нақтылы өмір құбылыстарын толық көрсетуді қажет етеді. Реализм болмыстың ең маңызды сипатын сұрыптап, көркем образ арқылы бейнелейді, өмір шындығын анық кескіндейтін образдар жүйесін жасайды. Реализм өмірде үнемі кездесетін нақтылы жағдайларды, адамның іс-әрекеттерін бейнелеуді басты міндет санайды, дегенмен оған алға ұмтылушылық, алыс арманға, асқақ қиялға бойұрушылық мүлде жат деп түсіну дұрыс емес. Алайда реалистік әдістің негізгі ерекшелігі — өмірдегі типтік жағдайларды кеңінен қамтып, қай құбылыстың болсын даралық белгілерін де, жинақталған көптеген құбылыстарға ортақ сипаттарын да нанымды суреттеп, нағыз типтік дәрежедегі көркем образдар, бейнелі тұлғалар жасау. Бейнелеу өнерінде сыншыл Реализм 18 ғ-дан байқалды. Суретшілер шығармндағы қарапайым адамдардың күнделікті тіршілігіне үңілу, жекелеген мінезге көңіл аудару, қоғамдағы кертартпа салт-сананы келемеждеу (Францияда Ж.Б. Шарден, Ж.Б. Грез; Англияда У.Хогарт; Германияда Д.Н. Ходовецкий) ағартушылық идеяларының шартына бағындырылды. Реализм әдістерін қалыптастыруда Ф.Гойя шығарм. ерекше орын алды. Ол өз еңбектерінде төңіректі қоршаған дүниенің жанды поэзиясын қалай ашса, әлеум. қайшылықты аяусыз талдауда соншалықты батыл қадам жасады. 18 ғ. мен 19 ғ-дың алғашқы бөлігінде, романтизмнің қалыптасу кезінде бейнелеу өнері (портрет, тұрмыстық жанр мен табиғат көрінісі саласында) Реализмге бет бұрды.
Францияда Т.Жерико мен Э.Делакруа өмірдің нақтылы көрінісін бейнелеуге ден қойып, оның шытырман оқиғаға толы тынысын суреттеді. Осы бағыттың әсерінен өз заманының өткір мәселелеріне тереңірек үңілген О.Домьенің шығарм. қалыптасты, Ресейде 19 ғ-дың 1-жартысында Реализм тенденциясы О.А. Кипренскийдің портреттерінен, А.Г. Венециановтың шаруалар тұрмысы тақырыбына жазылған картиналарынан, С.Ф. Щедриннің пейзаждарынан айқын көрінді. К.П. Брюллов шығарм. арқылы қанаты қатайған Реализм принциптері өмірдегі шынайы көріністерді терең филос. тұжырыммен ұштастыра білген А.И. Ивановтың, әсіресе, “кішкентай жандардың” өмірін жырлайтын П.А. Федотовтың шығармаларының арқауына айналды. Реализмнің алғашқы нышандарын ауыз әдебиеті мен көне жазбалардан да табуға болады.
Оның айрықша белең алған кезеңі — қайта өркендеу дәуірі (15 — 17 ғ-лар). Реализм белгілері М.Сервантес, У.Шекспир шығармаларынан айқын көрінді, 18 ғ-да Англияда (Д.Дефо, С.Ричардсон), Францияда (Д.Дидро, Ж.Ж. Руссо, Германияда (И.В. Гете) реалистік романдар жарыққа шықты. 19 ғ-дың 30-жылдарында бой көрсеткен сыншыл Реализм бурж. қоғам өмірін жан-жақты қамтып көрсетуді мақсат етті. Батыста У.Теккерей, Р.Флобер, Дж.Элиот, Ресейде Л.Н. Толстой,М.Ф. Достоевский, А.П. Чехов Реализмнің дамуына зор үлес қосты. Реалистік әдіс орыс әдебиетінде Пушкин шығарм. арқылы биік дәрежеге көтерілді. Пушкиннің “Евгений Онегин”, “Капитан қызы” романдары, көптеген лирик. өлеңдері осы әдістің орыс әдебиетінде берік орын алуына мүмкіндік туғызды. Реализм әдісі одан әрі И.А. Гончаров, И.С. Тургенев шығармаларында кеңінен орын алған. Қазақ әдебиетінде Реализм әдісі Абай мен Махамбет Өтемісұлы поэзиясы негізінде жоғары сатыға көтерілді. Шернияз Жарылқасынұлы, Алмажан Азаматқызы, [[[Сүйінбай]], Жамбыл ақындармен қатар, Абайға жалғас шыққан қазақ әдебиетінің ірі өкілдері Ш.Іұдайбердіұлы, С.Торайғыров, М.Дулатов, М.Сералин, С.Көбеев, т.б. қаламгерлер Реализм әдісін өркендетіп, дамыта түсті.
2. Қазақстан Халық ассамблеясының құрылы мен қызметі
Қазақстан халқы Ассамблеясы - 1995 жылғы 1 наурызда Қазақстан Республикасының Президентінің Жарлығымен Мемлекет басшысы жанындағы консультативті-кеңесші орган.[1] Ел Президенті Н.Ә. Назарбаев Қазақстан халқы Ассамблеясын құру идеясын алғаш рет 1992 жылы Тәуелсіздіктің бірінші жылына арналған Қазақстан халқының бірінші форумында жариялады. Мұндай институтты құру қажеттілігі саяси тұрғыдан, сондай-ақ жаңадан құрылған, тәуелсіз, полиэтносты, поликонфессиялық мемлекеттің тұрақты дамуы тұрғысынан туындаған еді. Аталған бастама мәдениет аралық диалогты нығайтудың жаңа кезеңінің негізін қалап, этносаралық қатынастарды дамыту мәселелерін жоғары деңгейде шешуге мүмкіндік жасайтын әлемдік тәжірибедегі тың бағыт болып табылды. Он жеті жылдық тарихында Ассамблея қарқынды дамып, елеулі өзгерістерді бастан кешірді. Оның дамуы барысында Н.Назарбаевтың этносаралық толеранттылық және қоғамдық келісімнің қазақстандық үлгісі қалыптасты. Осы жылдар ішінде Қазақстан халқы Ассамблеясының институционалдық құрылымы нығайып, қоғамды ұйыстырушы әлеуеті толысты, ол халық дипломатиясының маңызды күретамырына айналды. Бүгінде Ассамблея ел Президенті Төрағалық ететін конституциялық орган болып табылады. Бұл оның ерекше мәртебесін айқындайды.
Бұл бірегей институт еліміздегі барлық этнос өкілдерін ортақ мақсатқа ұйыстыра отырып, республикадағы тұрақтылықты сақтау мен ел дамуының мақсатына айтулы үлес қосып келеді.
Ассамблея қызметінің арқасында Қазақстанда этностық немесе діни ерекшелігіне қарамастан әрбір азаматтың Конституциямен кепілдік берілген азаматтық құқықтары мен еркіндігі толығымен қолданылатын этносаралық және конфессияаралық келісімнің айрықша үлгісі қалыптасты. Қазақстанның көпэтностық бай кеңістігінде сенім, келісім мен өзара түсіністік үлгісі орнады.
Бүгінде республикада Қазақстан этностарының мәдениеттері, тілдері, дәстүрлерінің дамуына қажетті барлық жағдай жасалған. Этномәдени бірлестіктердің өзінің саны тұрақты өсуде, қазір олар 800-ден асады, оның ішінде 28-і республикалық. 15 тілде газет-журнал, 8 тілде радиобағдарламалар 7 тілде телебағдарламалар шығады. Білім беру толықтай өзбек, тәжік, ұйғыр және украин тілдерінде жүргізілетін 88 мектеп жұмыс істейді. 108 мектепте 22 этностың тілі жеке пән ретінде жүргізіледі. Осымен қатар, балалардан басқа үлкендер де 30 этнос тілдерін оқуға мүмкіндік алған 195 этно-білім беру кешендері, жексенбілік және лингвистикалық мектептер ашылды. Қазақ және орыс театрларын қоспағанда елімізде тағы төрт ұлттық – өзбек, ұйғыр, кәріс және неміс театрлары жұмыс істейді. Әр жыл сайын Қазақстан этностарының тілдерінде бірнеше ондаған жаңа кітаптар жарық көреді. Жыл сайынға халықтық мерекелер Наурыз, 1 мамыр – Қазақстан халқының бірлігі мерекесі, масленица, сабантой дәстүрге айналды. Егер мемлекеттің қалыптасу кезеңінде басты міндет этносаралық төзімділік пен қоғамдық келісім негізінде қоғамды ұйыстыру болса, ел дамуының жаңа кезеңінде, стратегиялық басымдық ретінде, қоғамның барлық азаматтары мойындаған ортақ құндылықтар мен қағидаттар жүйесіне негізделген Ұлт Бірлігіне жету болып табылады. Сондықтан 2010 жылы сәуірде азаматтық қоғам мен мемлекеттік институттардың, азаматтардың сындарлы ұсыныстарын жинақтаған Қазақстанның Ел Бірлігі Доктринасы қабылданды. Қазақстанның Ел Бірлігі Доктринасы – халықтың, уақыт талабына сәйкес, бірігу қажеттігін түсінуіне негіз. Бұл – бізді қандай күш біріктіреді және біртұтас етеді - соны түсінудің тәсілі. Бұл – болашаққа бірігіп ұмтылудың серпіні.
Ел Президенті еліміздегі тіл мәселесіне ерекше көңіл бөліп келеді. Этносаралық қатынастар жүйесінде мемлекеттік тіл ел бірлігін қалыптастырудың маңызды факторы болып танылған. Сондықтан да Ассамблея қызметінде мемлекеттік тілдің қолданыс аясын кеңейту маңызды орынға ие.
Ассамблея қызметі этносаралық қатынастар мәселелерін тиімді шешіп келе жатқан ел ретінде Қазақстан Республикасының халықаралық беделінің өсуіне ықпал етуде. Бүгінде Н.Назарбаевтың этносаралық толеранттылық пен қоғамдық келісім үлгісі әлем назарын аударып отыр.
Қазақстандық үлгі Біріккен ұлттар ұйымында, ЕҚЫҰ-ға қатысушы елдерде, Копенгагенде, Венада, Женевада, Нью-Йоркте өткен халықаралық форумдарда таныстырылып оң бағаға ие болды, ЕҚЫҰ-ға қатысушы 56 мемлекет тіліне аударылды.
БҰҰ-ның Бас хатшысы Пан Ги Мун елімізге сапары барысында Қазақстан халқы Ассамблеясының қызметімен танысып Ассамблея принципі БҰҰ-ның жұмыс принципімен толық сәйкес келеді деп атап өтті.
Қазақстандық үлгі Қазақстан халқы Ассамблеясы мен ЕҚЫҰ-ның ұлттық азшылықтар ісі жөніндегі Жоғары комиссары арасындағы өзара іс қимылдың негізгі бағыттарының біріне айналды. Қазақстандағы қоғамдық келісім үлгісіне қызығушылық танытушы мемлекеттер мен халықаралық ұйымдар саны күн санап артып келеді.
2008 жылғы 20 қазанда Қазақстан Республикасының «Қазақстан халқы Ассамблеясы туралы» Заңына қол қойылды. Осы заң этносаралық қатынастар саласындағы негізгі принциптерді айқындай отырып, Қазақстан халқы Ассамблеясы мен оның құрылымдарының мәртебесін заң деңгейінде бекітті. Этносаралық қатынастар субъектілерінің жұмысының елімізде жүргізіліп келе жатқан саяси бағытпен үндес жаңа жүйесін қалыптастырды.
Заң Қазақстан Республикасындағы мемлекеттік ұлттық саясатты іске асыруға, қоғамдық-саяси тұрақтылықты қамтамасыз етуге, мемлекеттік және қоғамның азаматтық институттарының этносаралық қатынастар саласындағы өзара іс-қимылының тиімділігін арттыруға бағытталған Қазақстан халқы Ассамблеясының жұмысын ұйымдастыру тәртібін айқындайды.
Заңға сәйкес Қазақстан халқы Ассамблеясы ол – заңды тұлға құрылмай, Қазақстан Республикасының Президенті құратын, мемлекеттік ұлттық саясатты әзірлеуге және іске асыруға ықпал ететін мекеме.
Ассамблеяның мақсаты қазақ халқының топтастырушы рөлін арқау ете отырып, қазақстандық патриотизм, Қазақстан халқының азаматтық және рухани-мәдени ортақтығы негізінде қазақстандық азаматтық бірегейлікті және бәсекеге қабілетті ұлтты қалыптастыру процесінде Қазақстан Республикасында этносаралық келісімді қамтамасыз ету болып табылады.
Ассамблеяның негізгі міндеттері[өңдеу]
этносаралық қатынастар саласында мемлекеттік органдармен және азаматтық қоғам институттарымен тиімді өзара іс-қимылды қамтамасыз ету, қоғамда этносаралық келісімді және толеранттықты одан әрі нығайту үшін қолайлы жағдайлар жасау;
халық бірлігін нығайту, қазақстандық қоғамның негіз қалаушы құндылықтары бойынша қоғамдық келісімді қолдау және дамыту;
қоғамдағы экстремизмнің және радикализмнің көріністері мен адамның және азаматтың құқықтары мен бостандықтарына қысым жасауға бағытталған әрекеттерге қарсы тұруда мемлекеттік органдарға жәрдемдесу;
азаматтардың демократиялық нормаларға сүйенетін саяси-құқықтық мәдениетін қалыптастыру;
Ассамблеяның мақсаты мен міндеттеріне қол жеткізу үшін этномәдени және өзге де қоғамдық бірлестіктердің күш-жігерін біріктіруді қамтамасыз ету;
Қазақстан халқының ұлттық мәдениетін, тілдері мен дәстүрлерін өркендету, сақтау және дамыту болып табылады.
Қазақстан Республикасының Президенті Ассамблеяны құрады және қайта ұйымдастырады, Ассамблея қызметінің бағыттарын айқындайды, Ассамблея басшылығының лауазымды адамдарын қызметке тағайындайды.
Қазақстан Республикасының Тұңғыш Президентіне — Елбасына Қазақстан халқы Ассамблеясын өмір бойы басқару құқығы тиесілі. Ассамблеяның құрылымын Ассамблея Сессиясы, Ассамблея Кеңесі, Ассамблея Хатшылығы, облыстардың (республикалық маңызы бар қаланың, астананың) ассамблеялары құрайды.
3. Исландия елінің қолөнері
Традиционные ремёсла — резьба по дереву (ложки, пивные кружки с готической вязью и др.), кости, рогу, гравировка по металлу, изготовление обуви, ковроткачество, кузнечное дело, бондарство, вязание.
Одними из популярных рукоделий у местного населения являются ткачество, производство изделий из серебра, и резьба по дереву. Исландское искусство, похоже, испытало влияние европейского и американского модернистского подхода. Также искусство может быть связано с главными религиями, особенно с католичеством и лютеранством. Первый художник появился в стране предположительно в 19 веке, и изображал в своих работах деревенский пейзаж, популярный в Исландии, и ее культурное наследие. Художество приобрело в Исландии такую популярность, что коренные народы переняли иностранные идеи, и смешали со своей культурой и традициями.
№ 15 ЕМТИХАН БИЛЕТІ
1. ҚР мәдени мұра бағдарламасының маңызы
«Мәдени мұра» мемлекеттік бағдарламасы Қазақстан Республикасы Президенті Н.Ә.Назарбаев бастамасымен іске асырылуда. Бағдарлама халықтың үлкен мәдени мұрасын, оның ішінде заманауи ұлттық мәдениет, фольклор және салт-дәстүрлерін; ұлттық тарих үшін ерекше маңызы бар тарихи-мәдени және сәулет ескерткіштерін қалпына келтіру; ұлттық әдебиет пен жазбаның ғасырлар бойындағы тәжірибесін жалпылау; мемлекеттік тілде әлемдік ғылыми ойлар, мәдениет және әдебиет жетістіктерінің үздіктері негізінде толымды қор жасауды зерттеу жүйесін құруды қарастырады.
«Мәдени мұра» мемлекеттік бағдарламасы рухани және білім беруді дамыту салаларындағы негізгі құжат, стратегиялық ұлттық жоба болып табылады.
«Мәдени мұра» мемлекеттік бағдарламасы Қазақстан Республикасының Президенті Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаевтың инициативасы бойынша әзірленді.Бағдарлама тарихи-мәдени дәстүрлерді қайта жаңғырту мен дамыту сабақтастығын, еліміздің мәдени мұрасын насихаттау, қолдану, сақтау және зерделеумен байланысты негізгі аспектілерді анықтайды, мәдени мұраны зерделеудің тұтас жүйесін жасауды, соның ішінде осы заманғы ұлттық мәдениет, фольклор, салт-дәстүрлер, жазба және ұлттық әдебиеттің ғасырлар бойғы тәжірибесін жинақтау, ғылыми және көркем сериялар құру бойынша, сондай-ақ тарихи-мәдени ескерткіштерді реставрациялау, консервациялау және мұражайландыру, мәдени мұра мәселелерін топтастыратын материалдық-техникалық, ғылыми-зерттеулерді дамыту мен нығайтуды қарастырады. Бағдарламаны әзірлеу мәдени құндылықтарымызды тиімді пайдалану және сақтау жөніндегі жұмыстарды жоспарлы қаржыландыру жолында мәдени мұра саласындағы қордаланған жағдайларға барынша белсенді, сындарлы түрде кірісу қажеттігімен негізделген.
М А Қ С А Т Ы
Облыс кітапханаларында «Мәдени мұра» мемлекеттік бағдарламасын жүзеге асыру мақсатында түрлі мәдени іс-шаралар атқару арқылы насихаттау:
- «Мәдени мұра» қорын қалыптастыру;
- Мәдени – әдеби мұраларды сақтау және оны насихаттау;
- Сирек кездесетін және құнды әдебиеттерді насихаттау;
- Заманауи ұлттық мәдениет, фольклор және салт-дәстүрлерін дамыту;
- Тарихи-мәдени және сәулет ескерткіштері туралы әдебиеттерді насихаттау;
- Қазақ халқының ежелгі заманнан қазіргі кезге дейінгі философиялық мұрасын оқып-үйрену;
- Жастарды мәдени құндылықтарды білуге және оны дамытуға баулу;
Қазақстанның «Мәдени мұра» Мемлекеттік бағдарламасы
«Мәдени мұра» Мемлекеттік бағдарламасын Қазақстан Республикасы Президенті Н.Назарбаев бастауымен құрылған. 2003 жылы мемлекет Басшысы Қазақстан халқына Жолдауында Қазақстанның үлкен мәдени мұрасын, мемлекеттік тілде гуманитарлы білім қорын, тарихи-мәдени және сәулет ескерткіштерін қалпына келтіруді, ұлттық әдебиет пен жазудағы көпғасырлы тәжірибені біріктіруді зерттеудегі бірыңғай жүйе қалыптастыруға бағытталған бағдарлама жасауды бұйырды.
Бағдарламаны жүзеге асыру 2004 жылы басталған болатын және екі жылға есептелген. Кейін тағы екі кезең құрылды: 2007 жылдан 2009 жылға дейін және 2009 жылдан 2011 жылға дейін.
«Мәдени мұра» Мемлекеттік бағдарламасы мәдениетке деген мемлекеттік қозғалысын анықтаған рухани және білім беру істерінің даму саласындағы негізгі құжат, стратигиялық ұлттық жоба болып кетті. Мұншалықты үлкен жобаны іске асыруды ТМД елдерінің ішінде алғаш бастаған Қазақстан.
«Мәдени мұраның» мақсаты – елдің тарихи-мәдени мұрасын зерттеу, қалпына келтіру және сақтау, тарихи-мәдени дәстүрлерді қайтару, шет елде Қазақстанның мәдени мұрасын үгіттеу.
Программа реализуется по нескольким направлениям:
- ұлттық мәдениетке ерекше маңызы бар тарихи-мәдени және сәулет ескерткіштерін қалпына келтіру;
- археологиялық зерттеулер;
- қазақ халқының мәдени мұрасы саласындағы ғылыми жұмыстар;
- ұлттық әдебиет пен жазулар тәжірибесін ортақтастыру, кеңейтілген бейне және жұмыс қатарларын құру.
2004 жылдан – бағдарламаны жүзеге асыра бастаған кезден – бастап тарих пен мәдениеттің 78 ескерткішінде реставрациялық жұмыстар бітірілген, олардың 28-і (35%) – 2008-2011 жылдары реставрацияланған.
Біздің түп-тұқияндарымыз туралы көптеген мәлімет беретін ғылымды мыңдаған артефактылармен байытқан 26 ғылыми-қолданбалы, 40 археологиялық зерттеу жүргізілген. Шығыс Қазақстан облысындағы Шілікті мен Берел қорғандарындағы қазбалар, «скиф-сібір аң стиліне» немесе өнерге жататын табылған алтын бұйымдар әлемге әйгілі атақ алды (б.з.д. V-III ғғ.).
Тәуелсіз Қазақстан тарихында алғаш рет еліміздегі ескерткіштердің масштабты инвентаризациясы өткізілді және республикалық (218 объектов) және жергілікті (11 277 объектов) маңызы бар тарих пен мәдениет ескерткіштерінің Тізімі қабылданды.
Қытай, Түркия, Моңғолия, Ресей, Жапония, Мысыр, Өзбекстан, Армения, сонымен қатар АҚШ пен Батыс Еуропаға ғылыми-зерттеу экспедициялар нәтижесінде 5 мыңнан астам құнды тарихқа, этнографияға, Қазақстан өнеріне байланысты архивті құжаттар, қолжазбалар мен баспа шығарылымдары алынды.
Қазақстанда тәуелсіздік алғаннан кейін алғаш рет «Мәдени мұра» бағдарламасы аясында қазақ тіліндегі толымды гуманитарлы білім беру қоры құру басталды. 537 кітап бір жарым миллионнан астам тиражбен шығарылды, олардың арасында тарихқа, археологияға, этнографияға, жаңа энциклопедиялық сөздіктерге байланысты қайталанбас сериялар кездеседі.
Орта ғасырлардағы әуендерді терең зерттеулер жүргізілді, оның ішінде күйлер, терихи өлеңдер.Қазақтың дәстүрлі әндерінің «Мәңгілік сарын: қазақтың 1000 күй, 1000 әні» антологиясы шығарылды. Бұл масштабы мен қайталанбастығы бойынша ұлттық мәдениетт тарихындағы қазақ халық әндерінің түпнұсқалық орындауларын жинау, даярлау, өңдеу, реставрациялау, цифрлундіру мен CD-дискілерді шығару бойынша орасан зор еңбек.
Сәтті аяқталған шетелдік жобалар – Дамаскідегі Сұлтан Аз-Захир Бейбарс кесенесінің, Каирдегі Сұлтан Бейбарс мешітінің, реставрациясы, Дамаскідегі әл-Фараби тарихи-мәдени орталық және кесенесін салу.
«Казахфильм» АҚ киностудиясы ұлттық мәдениеттің маңызды тарихи орындары мен мұралары туралы 20 деректі фильм түсірген. Бұл «Мәдени мұра» «Қорқыт. Күй тарихы», «Номадтардың музыкалық мұрасы», «Ежелгі Түркістан сәулет ескерткіштері», «Жүсіп Ата кесенесі», «Тамғалы петроглифтері» және басқалар циклындағы деректі фильмдер.
«Мәдени мұра» бағдарламасында саяхаттық кластерді дамытатын бағыттағы шаралар іске асырылады. Туристік маршруттарды құрғанда археологтардың кеңестері қолданылады.
Жыл сайын елімізде және шет елдерде тарихи-мәдени мұрамызды дәріптеу бағытында шамамен 200 шара ұйымдастырылады.
Жобаның масштабтылығын мұндағы қазіргі Қазақстанның бүкіл интелектуалды потенциалы қатысқаны көрсетеді: әдебиет пен өнет, философия, тарих пен этнография, тіл білу және т.б. академиялық институттар, Ұлттық кітапхана, еліміздің жоғарғы оқу орындары.
«Мәдени мұра» бағдарламасы Қазақстан тарихындағы теңдессіз гуманитарлы акция бола тұрып, қазақ халқының ұлттық рухани байлығын әлемге паш етті.
«Мәдени мұра» мемлекеттік бағдарламасы аясында
кітаптар басып шығару
2004 жылы Қазақстан Республикасы Президенті Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаев бастамасымен негізгі приоритеті тарих пен мәдениет ескерткіштерін қалпына келтіру, реставрациялау, консервациялау және мұражайландыру болып табылатын «Мәдени мұра» Мемлекеттік бағдарлама жасалып, қабылданды.
Бағдарламаны жүзеге асыру жылдарында тарихқа, археологияға, этнографияға, жаңа энциклопедиялық сөздіктерге байланысты 537 кітап бір жарым миллионнан астам тиражбен шығарылды. Олардың арасында: «Бабалар сөзі», құрамына Еуропа, Америка, Австралия, Африка, Азия мемлекеттерінің әдеби шығармашылығы кіретін «Әлемдік әдебиет кітапханасы», «Қазақ әдебиетінің тарихы», «Қазақ халқының ежелгі заманнан қазіргі кезге дейінгі филосовиялық мұрасы», «Әлемдік мәдениеттанушылық ойлар», «Экономикалық классика», «Әлемдік философиялық мұра» сериялары кездеседі.
Қазақ халқының философиялық мұрасының байлығын көрсететін барлық шығармалар мысалдарын біріктіру алғашқы әрекеті «Қазақ халқының ежелгі заманнан қазіргі кезге дейінгі филосовиялық мұрасы» болған. Қорқыт-атаның айтқан сөздерінен бастап Абай мен Шәкәрімнің көзқарастарымен жалғасатын Ұлы дала ұлдарының философиялық көзқарастары әлемдік гуманистикалық рухани мәдениеттің алтын қазынасы болып саналады.
Бұл басылымдардың әрқайсысы – ғалымдар, жазушылар, аудармашылар, архивистер, кітапханашылардың бірлескен еңбек нәтижесі.
2. Ұлыбританиядағы Вестместерлік аббатство
Соборная церковь Святого Петра в Вестминстере, почти всегда называемая Ве́стминстерское абба́тство — готическая церковь в Вестминстере (Лондон), к западу от Вестминстерского дворца. Строилась с перерывами с 1245 по 1745 годы, но облик сохраняет готический. Традиционное место коронации и захоронения монархов Великобритании. Наряду с близлежащей церковью Сент-Маргарет аббатство причислено к Всемирному наследию.
Эдуард Исповедник основал бенедиктинское аббатство в 1065 году на этом месте, с видом на площадь Парламента. Предположительно, первым английским королём, который короновался здесь, был Гарольд, в январе 1066 года. Разгромивший его в битве при Гастингсе Вильгельм Завоеватель короновался здесь в том же году, и первая запись в аббатстве засвидетельствовала это. Традиции коронования сохранились до наших времён. Ранне-английская готическая структура здания аббатства в большей степени обязана Генриху III, чем каким-либо другим правителям, хотя многие архитекторы, включая К. Рена, сделали свой вклад в облик аббатства.
В Уголке поэтов покоится прах Чосера, Сэмюэля Джонсона, Теннисона, Браунинга, Диккенса и многих других знаменитых писателей и поэтов. Рядом с ними погребен прославленный актер Дейвид Гаррик. Кроме этого, в Уголке Поэтов находится множество памятников: Милтону, Китсу, Шелли, Генри Джеймсу, Т. С. Элиоту, Уильяму Блейку и другим. Среди поздних мемориальных досок можно найти таблички, посвящённые поэтам Джону Клэру и Дилану Томасу, сэру Лоренсу Оливье.
3. Швеция еліндегі мидсоммар дәстүрін сипаттаңыз
Шведский праздник Midsommar издревле праздновался летом в самый длинный день в году. Хотя прямых доказательств языческого происхождения праздника Midsommar нет, по мнению некоторых ученых он имеет свои корни в языческие дохристианские времена и связан либо с праздником окончания посевной либо с каким–либо другим языческим праздником середины лета. В народе ходят и другие версии, к примеру, что праздник имеет свое происхождение в древнем фаллическом культе и в качестве доказательств приводят традицию водружать Майский столб (majstång) с двумя венками по бокам, символизирующий эрегированный фаллос с двумя венками, символизирующими яйца. Эта версия, однако, не имеет научного подтверждения.
Как бы то ни было, с установлением христианства в Швеции Midsommar стал христианским празднованием дня рождения Иоанна Крестителя. Как известно, в Евангелиях нет прямого указания ни на дату рожденья Иоанна, ни даже на время года. Однако в Евангелии от Луки упоминается, что Иоанн родился за полгода до рождения Иисуса. Таким образом, когда в третьем веке нашей эры церковные власти в Риме постановили считать днем рождения Иисуса 25 декабря, день рождения Иоанна стал приходиться, соответственно, на 24 июня. Косвенным подтверждением правильности выбора дат считаются слова Иоанна по отношению к Иисусу, приведенные в Евангелии от Иоанна (3:30) «Ему должно расти, а мне умаляться», что толкуется как указание на то, что Иисус родился в день зимнего солнцестояния, после которого день начинает удлиняться, а Иоанн – в день летнего солнцестояния, после которого день начинает укорачиваться.
В середине пятидесятых годов прошлого столетия шведский риксдаг постановил, что Midsommar надо праздновать в субботу между 20 и 26 июня, однако в некоторых религиозных деревнях в шведской провинции Даларна (Dalarna) традиция праздновать Midsommar 24 июня сохранилась и по сей день. Сама традиция празднования тоже претерпела некоторые изменения. В средние века на Midsommar зажигались большие костры. Со временем эта традиция исчезла и сохранилась лишь в некоторых областях Швеции, а также в других северных странах.
Как и русский праздник Ивана Купалы, Midsommar связан с многочисленными народными поверьями. Роса, собранная на церковном кладбище в ночь на Midsommar, обладает врачующими свойствами, сломанные ветки деревьев снимают порчу и излечивают болезни, в провинции Сконе (Skåne) на юге Швеции больных несли на руках вокруг церкви три раза по часовой стрелке и три раза против часовой стрелки, чтобы облегчить их страдания.
По преданиям всякая нечисть особенно активна в ночь на Midsommar и многие люди оставались дома, боясь что–нибудь перепутать в сложных правилах спасения от нее. Особенно молодежь должна быть осторожна, так как ночью в лесу на берегу реки их мог подстерегать Näcken (своего рода Водяной или скорее «Русалк», так как его часто описывали как обнаженного молодого парня, играющего на скрипке) , который заманивал молодежь в свое водяное царство, из которого нет возврата.
Молодые девушки гадали на суженого, собирая в полной тишине перед сном семь различных видов цветов и клали их под подушку в ночь на Midsommar. Если с момента сбора и до сна девушка не произносила ни слова, ночью ей снился ее суженый.
Основные празднования приходятся не на сам Midsommar, а, скорее, на Midsommarafton (вечер перед праздником). Шведы собираются вместе, пьянствуют, поют застольные песни (snapsvisor), едят блюда из молодой картошки, селедку и клубнику со сливками. На сам Midsommar шведы собираются на лужайке около Майского столба, веселятся, водят хороводы, поют незамысловатую песенку про маленьких лягушат, не имеющих ни ушей, ни хвоста и танцуют специальный танец маленьких лягушат. Завершает песню всеобщее кваканье:
16-билет
1. «Мәдени мұра» Мемлекеттік бағдарламасын Қазақстан Республикасы Президенті Н.Назарбаев бастауымен құрылған. 2003 жылы мемлекет Басшысы Қазақстан халқына Жолдауында Қазақстанның үлкен мәдени мұрасын, мемлекеттік тілде гуманитарлы білім қорын, тарихи-мәдени және сәулет ескерткіштерін қалпына келтіруді, ұлттық әдебиет пен жазудағы көпғасырлы тәжірибені біріктіруді зерттеудегі бірыңғай жүйе қалыптастыруға бағытталған бағдарлама жасауды бұйырды.
Бағдарламаны жүзеге асыру 2004 жылы басталған болатын және екі жылға есептелген. Кейін тағы екі кезең құрылды: 2007 жылдан 2009 жылға дейін және 2009 жылдан 2011 жылға дейін.
«Мәдени мұра» Мемлекеттік бағдарламасы мәдениетке деген мемлекеттік қозғалысын анықтаған рухани және білім беру істерінің даму саласындағы негізгі құжат, стратигиялық ұлттық жоба болып кетті. Мұншалықты үлкен жобаны іске асыруды ТМД елдерінің ішінде алғаш бастаған Қазақстан.
«Мәдени мұраның» мақсаты – елдің тарихи-мәдени мұрасын зерттеу, қалпына келтіру және сақтау, тарихи-мәдени дәстүрлерді қайтару, шет елде Қазақстанның мәдени мұрасын үгіттеу.
Программа реализуется по нескольким направлениям:
- ұлттық мәдениетке ерекше маңызы бар тарихи-мәдени және сәулет ескерткіштерін қалпына келтіру;
- археологиялық зерттеулер;
- қазақ халқының мәдени мұрасы саласындағы ғылыми жұмыстар;
- ұлттық әдебиет пен жазулар тәжірибесін ортақтастыру, кеңейтілген бейне және жұмыс қатарларын құру.
2004 жылдан – бағдарламаны жүзеге асыра бастаған кезден – бастап тарих пен мәдениеттің 78 ескерткішінде реставрациялық жұмыстар бітірілген, олардың 28-і (35%) – 2008-2011 жылдары реставрацияланған.
Біздің түп-тұқияндарымыз туралы көптеген мәлімет беретін ғылымды мыңдаған артефактылармен байытқан 26 ғылыми-қолданбалы, 40 археологиялық зерттеу жүргізілген. Шығыс Қазақстан облысындағы Шілікті мен Берел қорғандарындағы қазбалар, «скиф-сібір аң стиліне» немесе өнерге жататын табылған алтын бұйымдар әлемге әйгілі атақ алды (б.з.д. V-III ғғ.).
Тәуелсіз Қазақстан тарихында алғаш рет еліміздегі ескерткіштердің масштабты инвентаризациясы өткізілді және республикалық (218 объектов) және жергілікті (11 277 объектов) маңызы бар тарих пен мәдениет ескерткіштерінің Тізімі қабылданды.
Қытай, Түркия, Моңғолия, Ресей, Жапония, Мысыр, Өзбекстан, Апмения, сонымен қатар АҚШ пен Батыс Еуропаға ғылыми-зерттеу экспедициялар нәтижесінде 5 мыңнан астам құнды тарихқа, этнографияға, Қазақстан өнеріне байланысты архивті құжаттар, қолжазбалар мен баспа шығарылымдары алынды.
Қазақстанда тәуелсіздік алғаннан кейін алғаш рет «Мәдени мұра» бағдарламасы аясында қазақ тіліндегі толымды гуманитарлы білім беру қоры құру басталды. 537 кітап бір жарым миллионнан астам тиражбен шығарылды, олардың арасында тарихқа, археологияға, этнографияға, жаңа энциклопедиялық сөздіктерге байланысты қайталанбас сериялар кездеседі.
Орта ғасырлардағы әуендерді терең зерттеулер жүргізілді, оның ішінде күйлер, терихи өлеңдер.Қазақтың дәстүрлі әндерінің «Мәңгілік сарын: қазақтың 1000 күй, 1000 әні» антологиясы шығарылды. Бұл масштабы мен қайталанбастығы бойынша ұлттық мәдениетт тарихындағы қазақ халық әндерінің түпнұсқалық орындауларын жинау, даярлау, өңдеу, реставрациялау, цифрлундіру мен CD-дискілерді шығару бойынша орасан зор еңбек.
Сәтті аяқталған шетелдік жобалар – Дамаскідегі Сұлтан Аз-Захир Бейбарс кесенесінің, Каирдегі Сұлтан Бейбарс мешітінің, реставрациясы, Дамаскідегі әл-Фараби тарихи-мәдени орталық және кесенесін салу.
«Казахфильм» АҚ киностудиясы ұлттық мәдениеттің маңызды тарихи орындары мен мұралары туралы 20 деректі фильм түсірген. Бұл «Мәдени мұра» «Қорқыт. Күй тарихы», «Номадтардың музыкалық мұрасы», «Ежелгі Түркістан сәулет ескерткіштері», «Жүсіп Ата кесенесі», «Тамғалы петроглифтері» және басқалар циклындағы деректі фильмдер.
«Мәдени мұра» бағдарламасында саяхаттық кластерді дамытатын бағыттағы шаралар іске асырылады. Туристік маршруттарды құрғанда археологтардың кеңестері қолданылады.
Жыл сайын елімізде және шет елдерде тарихи-мәдени мұрамызды дәріптеу бағытында шамамен 200 шара ұйымдастырылады.
Жобаның масштабтылығын мұндағы қазіргі Қазақстанның бүкіл интелектуалды потенциалы қатысқаны көрсетеді: әдебиет пен өнет, философия, тарих пен этнография, тіл білу және т.б. академиялық институттар, Ұлттық кітапхана, еліміздің жоғарғы оқу орындары.
«Мәдени мұра» бағдарламасы Қазақстан тарихындағы теңдессіз гуманитарлы акция бола тұрып, қазақ халқының ұлттық рухани байлығын әлемге паш етті.
2. Мескита мешіті немесе Кордова собор мешіті – бұрын Рим-католик соборы болған. [1]
Испаниядағы Кордова қаласында орналасқан. Орта ғасырларда көлемі бойынша әлемдегі екінші мешіт болған. Омейяд әулетінің маңызды ескерткіші. Мешіт құрылысы 600 жылдаршамасында басталды. Әдепкіде ол вестгот шіркеуі ретінде салынған. Көптеген өзгерістерге ұшырағандықтан бастапқы түрі сақталмаған. 711 жылы мешіт қиратылған болатын. Ал 784 жылы Ι Абд ар-Рахман өзінің әйелінің құрметіне мешітті қайта салады. Мешіт 18 ғасырдың соңына дейін архитектуралық өзгерістерге ұшырады
Мески́та или Кóрдовская соборная мечеть (исп. mezquita — «мечеть») — римско-католический собор (в прошлом — мечеть), расположенный в андалусском городе Кордова.[1] В Средневековье была второй по величине мечетью в мире. Является, возможно, самым замечательным памятником династии Омейядов. После испанской Реконкисты была преобразована в церковь, а некоторые детали интерьера, вроде колонн и арок, были стилистически заменены на византийский лад.
Строительство Мескиты началось приблизительно в 600 году и строилась она как вестготская церковь Викентия Сарагосского.[2] Позже стала мечетью (первоначально «Мечеть Аль-Джама»), переделывалась, потом снова стала мечетью. Первоначальное здание не сохранилась до наших дней: в 711 году оно было разрушено.[3][4]
В 784 году Абд ар-Рахман I построил мечеть в почитание своей жены. Земля была выкуплена эмиром у предыдущих владельцев. Мечеть входила в часть покоев его дворца.[5]
Несколько версий были предложены, чтобы объяснить неправильную ориентацию мечети. Часть учёных предполагают, что михраб ориентирован на юг потому, что структура мечети заимствована у более древних сооружений римлян и вестготов. Другие утверждают, что михраб ориентирован на столицу империи Омейядов — Дамаск.
Мечеть подверглась многочисленным последующим изменениям: Абд ар-Рахман III построил новый минарет, в то время как Ал-Хакам II в 961 году увеличил площадь здания и обогатил михраб. Последние из реконструкций были выполнены Аль-Мансуром Ибн Аби Аамиром в 987 году.
Это была самая великолепная из более чем 1 000 мечетей в городе. По сути, каждая завоевательная волна добавляла что-то своё к общей архитектуре строения. Здание известно своими гигантскими арками с более чем тысячей колонн из яшмы, оникса, мрамора и гранита. Они были сделаны из частей римского храма, который существовал на этом месте ранее, так же как и другие разрушенные римские здания. Двойные арки были новым введением в архитектуру. Они помогали поддерживать огромный вес более высоких потолков. Двойные арки состоят из более низкой арочной подковы и верхней полукруглой арки. Мескита также богато украшена позолоченными молитвенными нишами. Расположенный в центре купол усыпан красивыми синими плитками в форме звёзд. Михраб — шедевр архитектурного искусства.
В 1236 году Кордова была отвоёвана у мавров королём Фердинандом III Кастильским, и мечеть была повторно освящена в христианскую церковь. Последующие испанские короли продолжали вносить изменения в структуру мечети.
Ремесленники и архитекторы продолжали что-то добавлять к существующей структуре здания вплоть до конца XVIII века.
3. На Фарерских островах есть леденящий душу обычай, превращающий юношей в мужчин. Как правило, это происходит дважды в год — в мае и октябре. Пользуясь тем, что гринды (семейство дельфиновых), когда испытывают страх, собираются в большие группы, они загоняют их с помощью катеров в бухту десятками, порой сотнями, и устраивают кровавую бойню. Животных убивают топорами, арматурой, гарпунами, колами и пр. Вода становится красной от крови черных дельфинов (так еще называют гринд). На последней майской «охоте» погибло почти 200 особей. Но одного дельфина «охотники» по традиции отпускают на волю, чтобы он привел новое стадо… В далекие времена этот обычай был необходим фарерцам, так как они питались дельфиньим мясом. Уже давно в этом кровопролитии нет нужды, но обычай до сих пор соблюдается. Датчан на Фарерских островах почти нет. 91% жителей — фарерцы. С 1948 года они являются практически независимыми от Дании. Поэтому датские власти, несмотря на массовые протесты экологов и защитников природы, вряд ли могут повлиять на судьбу дельфинов суверенных Фарерских островов. Некоторые датские экологи советуют фарерцам прекратить потребление в пищу мясо гринд, так как в нем много вредных веществ, в частности ртути. Это произошло из-за общего загрязнения Мирового океана. Но варварская традиция все равно соблюдается из уважения к предкам… Ер бала 16га толганда, озинин куш-жигерин корсету ушин, улкен еркектермен биригип, киттерди олтиреди.
17-билет
1.
Бағдарламаны жүзеге асыра бастаған кезден – бастап тарих пен мәдениеттің 78 ескерткішінде реставрациялық жұмыстар бітірілген
2004 жылы Қазақстан Республикасы Президенті Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаев бастамасымен негізгі приоритеті тарих пен мәдениет ескерткіштерін қалпына келтіру, реставрациялау, консервациялау және мұражайландыру болып табылатын «Мәдени мұра» Мемлекеттік бағдарлама жасалып, қабылданды.
«Мәдени мұра» Мемлекеттік бағдарлама қабылданғалы бері қазірге дейін Айша-Бибі кесенесі, Арыстанбаб, Абат-Байтақ, Есімхан, Қара Сопы, Мақұл Там, Ысқақ Ата, Джабраил Ата, Караман Ата қорымдарында, Петропавл қаласындағы «Резиденция Абылай хана» кешені сияқты 78 тарих пен мәдениет ескерткіштерінде реставрациялық жұмыстар аяқталды, біздің түп-тұқияндарымыз туралы көптеген мәлімет беретін ғылымды мыңдаған артефактылармен байытқан 26 ғылыми-қолданбалы, 40 археологиялық зерттеу жүргізілген.
Соңғы үш жылда «жоқтан» екі мұражай-қорық - Алматы облысындағы Есік және Шығыс Қазақстан облысындағы Берел - мұражай-қорық жасалған.
Тәуелсіз Қазақстан тарихында алғаш рет еліміздегі ескерткіштердің масштабты инвентаризациясы өткізілді және республикалық (218 объектов) және жергілікті (11 277 объектов) маңызы бар тарих пен мәдениет ескерткіштерінің Тізімі қабылданды.
Мемлекет «Мәдени мұра» бағдарламасын жүзеге асыру аясында шет елдердегі ескерткіштерді қалпына келтіру жұмыстарын жүргізуде. Дамаск қаласындағы Сұлтан Әз-Захир Бейбарс кесенесі, Каир қаласындағы Сұлтан Бейбарс мешіті реставрациясы, Дамаскідегі әл-Фараби тарихи-мәдени орталық-кесенесінің құрылысы сәтті аяқталды.
2. Будданың қоладан құйылған бұл мүсіні Жапонияда, Камакурадағы Котоку-ин храмында қойылған. Ол 13 ғасырда жасалып, оның салмағы 93 тоннаға жетеді. Бірақ мүсінің ортасы - қуыс, келіп-кетушілер оның ішіне емін-еркін кіре алады.
Город Камакура известен тем, что именно здесь находится бронзовая статуя Дайбуцу — Великого Будды. Хотя это и не самая большая статуя Будды в Японии - в Наре есть большая по размерам. Установлена Дайбуцу на территории храма Котокуин. Это настоящее чудо XIII века. Медитирующий Будда сидит на цветке лотоса. Высота скульптуры — 11,4 метра, вес — около 94 тонн. Отливать статую скульптор Гороэмон Оно начал в 1252 году под наблюдением священника Дзёко. Процесс отливки происходил по частям, внутри статуя пустотелая. Даже можно подняться по лестнице на несколько метров, до окошка на уровне уха Будды.
Камакурский Дайбуцу выигрывает в сравнении со своим «старшим братом» — Дайбуцу в Наре, поскольку нарская статуя часто реставрировалась, тогда как облик камакурского гиганта остается неизменным с XIII века. Эта статуя лишена грубости, обычно характерной для колоссов. Особенное восхищение вызывает спокойное, умиротворенное выражение лица.
Величавая бронзовая статуя Будды была установлена в 1252 году, и ей уже почти 800 лет. Одна из крупнейших и древнейших в Японии.
В истории Японии было три больших статуи Будды: в Наре, в Киото и в Камакуре. Статуя Великого Будды в Киото, достигавшая в высоту 160 метров, не дожила до наших дней, её сейчас заменяет меньшая по размеру деревянная статуя. Статуя Будды в Наре часто реставрировалась и заменялась новыми частями, а облик камакурского Будды выигрывает тем, что он остается неизменным с XIII века. Эта статуя - молчаливый свидетель почти 700 летней истории - лишена грубости, обычно характерной для колоссов. Особое восхищение вызывает спокойное, умиротворенное выражение лица.
3. Эстонское рукоделие уникально. Вязаные изделия и макраме - это, пожалуй, самые известные товары из Эстонии. Жители каждого острова и, даже, каждой волости, традиционно использовали присущие только данной местности мотивы. Рассказывают, что различные рисунки придумали для того, чтобы моряки, заблудившиеся в море, смогли узнать по одежде встретившихся им людей, к чьему берегу прибыло их суденышко. Эстонские вязаные изделия, помимо романтической подкладки, очень теплые и удобные в носке. Самый большой выбор такого товара Вы найдете на рынке рукоделия в начале улицы Виру.
Материалы для плетения могут быть самыми разными: пеньковая или льняная верёвки, бумажная бечёвка, кордовая или шёлковая леска, льняные, хлопчатобумажные, шёлковые или синтетические нити, плоская тесьма, сизаль. Главное — правильно подобрать узлы.
Материал для плетения макраме должен быть прочным, в меру скрученным и податливым. Если хотите получить четкий рельефный узор, то материал для плетения макраме нужно туго скручивать.
Нити во время плетения макраме можно удлинять. Ведь не всегда можно отрезать необходимую длину нити. Можно поступить и по другому. Нужно поменять местами длинную и короткую нити. Но лучше всего прикреплять один конец нити к другому с помощью узлов. При этом лишние концы нити можно легко срезать. Очень просто соединять капроновые нити, так как они плавятся.
№ 18 ЕМТИХАН БИЛЕТІ
1)ҚР мәдени мұра бағдарламасы аясында түсірілген фильмдер Қазақстанның белді-белгілі тарихи орындары, тарихи, архео ло гиялық ескерткіштері жөнінде жоғары сапалы және мазмұны бай деректі фильмдер түсіріп, оны да тиісті дәрежеде мәдени айналымға енгізу маңызды іс-ңрекет.
Ш.Айманов атын дағы «Қазақфильм» кино студиясы» АҚ «Мәдени мұра» бағдарламасының аясында бір қа тар фильмдерді өндіріске жібергенін айтты. Яғни, ұлт қаһар мандары Бауыржан Момышұлы туралы «Бауыржан Момышұлы», Алаш арыстары циклімен түсі рілген «Алашорда», «Міржақып Дулатов», Мұхтар Әуезов туралы «Жеңімпаз трагедиясы», мемлекет қайраткері Нәзір Төреқұлов туралы «Кеңес Одағының өкі летті елшісі», бүгінгі тарлан да рымыз: қазақтың бұлбұл әншісі Бибігүл Төлегенова туралы «Бибігүл Төлегенова», академик Төрегелді Шарманов, жазушы Әбдіжәміл Нұрпейісов туралы деректі фильмдер және ұлтымыз дың алтын қоры іспеттес тарихи-мәдени ескерткіштер туралы «Там ғалы тас петроглифтері», «Қожа Ахмет Ясауи кесенесі», «Көне Түркістанның архитек ту ралық ескерткіштері», «Жүсіп ата ортағасырлық кесенесі», «Тұр бат архитектуралық-культ тық кешені», «Баба Ата сарай-қамал кешені», «Аққойлы мешіт-медресесі», «Верный қалалық училищесі», «Офицерлік жина лыс үйі», «Жаркент мешіті» ар хитектуралық-көркемдік мұра жайы, т.б. фильмдер түсірілген екен. Ермек Аманшаев «Бауыржан Момышұлы» атты фильмге тү сі ніктеме бере келіп, «Қорқыт. Күй тарихы» атты деректі фильмнің де жәй-жапсарын баяндап, ғы лы ми негіздемелерге сүйенген қой ы лымның ерекшеліктеріне кеңі рек тоқтала келіп, италия сазгері Нелло Кореаленің «Көшпенді лер дің музыкалық мұрасы» фильмін мазмұндық, көркемдік тұр ғы да биік талғамнан шығатын үл кен жоба ретінде қарастырылып отырғанын тілге тиек етті. Сон дай-ақ «Қазақфильм» АҚ база сын да 2010 жылы «Мәдени мұра» мемлекеттік бағдарламасы аясында тарихи ескерткіштерімізді дәріптеуге арналған Әнуар Мамраимовтың 10 деректі фильмі түсіріліпті. Алдағы уақытта бүл діршіндерге арналған «Қазақ елі», «Мың бала» атты көп се риалы танымдық фильм түсіру жобаланып отырған көрінеді.
2)Католиктік және православиелік шіркеулердегі иконопись ерекшеліктері,Традиционная православная икона и западная (католическая) церковная живопись
Если икона - это молитва, выраженная через изображение, то в настоящее время только восточно-православное религиозное искусство можно назвать иконописью, а католическое, латинское, возникшее после разделения в Церкви в XI веке, - только живописью.
Икона родилась в первые века жизни Церкви, и ее живописный язык окончательно сформировался к концу первого тысячелетия христианской эпохи. Задача традиционной православной иконы - являть в земном мире красоту и реальность мира Небесного Царства.
Византийская и древнерусская икона - символична и канонична. Католический же живописец остается в своих формах всегда более или менее натуралистичным. В Западной Церкви древний иконографический язык оказался забытым, и художники Западной Европы были в значительной степени вольны давать свою художественную интерпретацию ветхозаветным и христианским сюжетам. Постепенно такая религиозная живопись все дальше отходила от собственно иконописи и создавала то, что называется картинами на религиозные темы. Картина - средство для общения с автором, с его идеями и переживаниями, которые могут быть как сугубо индивидуальными, так и выражать характерные общественные умонастроения. Икона - средство для общения с Богом и Его святыми.
Однако стоит заметить, что ряд католических икон почитается и в православии, равно как и в католическом мире есть особо почитаемые православные иконы.
С практической (внешней) стороны разницу между иконами определить может любой человек. Нимб (условное обозначение сияния вокруг головы изображений Христа, Богоматери и святых, символизирующее их святость) в католической традиции представляет собой изображенный в перспективе круглый плоский предмет, как бы висящий над головой. В восточно-православной традиции нимбы описывают вокруг
головы круг, свечение, сияние в виде круга. Такие нимбы представляют собой нечто неразрывно связанное с фигурой. Нимб "католический" - это венец святости, данный святому в качестве награды, как бы приложенный, а нимб "православный" - венец святости, рожденный изнутри. Другими словами, "католический" нимб - это корона, данная праведнику за его труды, "православный" нимб - свет Божественной славы, который родился внутри святого, и этот Божественный свет составляет единое целое с преображенной плотью святого.
3)Голландия халқының қыз ұзату дәстүрінің ерекшелігі Свадьба – важный этап в жизни человека, и его значительность отразилось в том, с каким трепетом продуманы народом свадебные традиции и обряды. Нидерландские ученые предполагают, что именно их родине мы должны быть благодарны за изобретение некоторых из них. Приданое нидерландцы считают своим изобретением, ссылаясь на народную легенду о богатой девушке, взаимно влюбленной в бедного мельника. Их брак по любви не предвещал обеспеченной жизни, потому родственники девушки дарили ей всё для уютного семейного быта. Это и стало называться приданым. В истории нидерландской свадьбы есть традиция, которая сегодня не одобряется и не поддерживается. В старину после помолвки будущие супруги могли видеться лишь два раза в неделю. Неизвестно, за что их так наказывали. Зачастую можно заметить, что родители самих молодоженов отговаривают о скорой свадьбе своих детей и настаивают на том, что бы сперва они пожили вместе несколько лет, а только потом оформляли свои отношения.
Свадьба в Голландии
Если же пара все таки решается пойти к алтарю, то как правило проводится две церемонии, одна в магистратуре а вторая в церкви. Если провести церемонию только в церкви, без регистрации, то такой брак не будет официально засчитан. Читайте как подготовиться к свадьбе, если Вы четко решили оформить церемонию в Голландии. Отмечают свадьбу так же два раза, сперва единый банкет для всех гостей, а потом гулянка только для избранного круга друзей, встреча с которыми зачастую заканчивается распутством.
Голландцы народ прямолинейный, и в приглашении на свадьбу они указывают сразу, хотели бы они видеть Вас на последующей встрече после свадьбы.
№ 19 ЕМТИХАН БИЛЕТІ 1)Араб мұсылман мәдениетінің классикалық кезеңі КЛАССИЧЕСКИЙ (СРЕДНЕВЕКОВЫЙ) ПЕРИОД. Несмотря на то что терминами «классический» и «средневековый» пользуются арабо-исламские, западные и отечественные историки философии, они вряд ли могут быть признаны более чем маркерами определенной историко-философской эпохи в силу принципиальной трудности раскрытия их содержания применительно к традиции, отличной от западной. Классический период начинается спустя приблизительно сто лет после возникновения ислама, которые понадобились для того, чтобы новое мировоззрение, связанное с монотеистической религией, вполне овладело умами. За это время исламское государство распространилось на обширных территориях Ближнего и Среднего Востока и Северной Африки, включив в свою орбиту многочисленные народы, уже испытавшие значительное влияние философского наследия античности и исповедовавшие зороастризм, христианство, гностицизм. Хотя эти факторы оказали воздействие на зарождение теоретической рефлексии и, в частности, философской мысли в арабо-исламском мире, последняя никак не сводится к сумме внешних влияний и заимствований. Она представляет собой самостоятельный историко-философский феномен, характеризующийся собственным способом задания проблемного поля и рациональными критериями оценки допустимости постановки задач в его пределах и правильности их разрешения. На этой основе сформировался блок проблематики, общей для всех течений классической арабо-мусульманской философии и послужившей в ней предметом дискуссий. Он включает вопросы метафизики (первоначало и его отношение к множественному миру, модусы существования-несуществования и соотношение между ними, причинность), теории познания (истина, типология знания, интуитивное и дискурсивное познание), учения о человеке (человек как наделенный способностью действия и познания, практически-созерцательное отношение человека к миру и первоначалу). 2)Түркиядағы мешіттердің ерекшелігі реди множества достопримечательностей Турции особое место занимают три самых знаменитых мечети Стамбула. Прекрасная Голубая мечеть, признанная величайшим шедевром не только исламской, но и мировой архитектуры.Поводом к ее строительству стала череда военных поражений Турции. Тогдашний султан Ахмед I вспомнил, что в городе уже лет сорок не появлялось ни одной новой мечети, и решил умилостивить Аллаха, исправив эту ситуацию. Работы начались в августе 1609 года, когда султану было 19 лет.
Голубая мечеть ночью
Для строительства была расчищена площадка (и город одновременно лишился нескольких зданий византийского и раннеосманского периодов). А затем сюда тоннами стали свозить камень и мрамор. Название «Голубая» мечеть получила благодаря огромному - более 20 тысяч! - количеству белых и голубых керамических изразцов. Гигантский купол диаметром 23,5 метров и высотой 43 метра был украшен сурами из Корана и изречениями пророка Мухаммеда, а колонны обвивают узорные лилии, гвоздики, розы и другие орнаменты. Только изображений тюльпанов на колоннах Голубой мечети в Стамбуле можно насчитать более 50 вариаций! Пол выложен коврами, свет мягко заливает внутреннее помещение через 260 окон.А вот с минаретами связана забавная история. Согласно легенде, Ахмет I приказал построить их стандартное количество - четыре, но архитектор что-то напутал и возвел целых шесть. В результате, по окончании строительства в 1616 году выяснилось, что новодел числом минаретов сравнялся с величайшей святыней исламского мира - мечетью Масджид аль-Харам в Мекке. Это было признано святотатством, но, к счастью, на архитектуру Голубой мечети в Стамбуле решение не повлияло. Зато к мечети в Мекке был пристроен еще один минарет, и она вновь превзошла все существующие подобные сооружения.
Напротив Голубой мечети находится второй из величайших памятников Стамбула: Музей Ая-София. Храм был построен при византийском императоре Константине в 324-337 годах, но после разрушений и пожаров спустя два столетия был заново отстроен императором
Юстинианом I - да с таким размахом, что сложились легенды о непосредственном участии в его сооружении небесных сил. Правда, история скромно намекает также и о трех годовых доходах Византийской империи, направленных на строительство. Но ведь одно другому не мешает!
Ая-София
Собор Софии в Стамбуле пережил нелегкую судьбу: землетрясение, разграбление и, наконец, захват султаном Мехмедом II в 1453 году. Тогда к Софии пристроили четыре минарета, и после ряда других необходимых изменений собор превратился в мечеть Ая-София. Необычайную красоту и величие здания вы в полной мере можете оценить на наших панорамах. А если вам удастся когда-нибудь побывать внутри - там вы сможете вживую увидеть древнейшие уникальные фрески и мозаики, которые восстановлены благодаря превращению мечети в музей в 1935 году.
И, наконец, расположенная в старой части города - еще одна знаменитая достопримечательность Стамбула - мечеть Сулеймание - самая крупная мечеть в городе. Она сооружена по приказу Султана Сулеймана Законодателя архитектором Синаном в 1550-1557 годах. Вместе со всеми своими прилегающими зданиями (учебными заведениями, банями, кладбищем и так далее) мечеть образует комплекс, по размерам сопоставимый с городским кварталом. Только внутрь основного здания помещается одновременно 5000 человек!
Мечеть Сулеймание
Стамбул, город с многовековой историей, сохранил несметное множество и других памятников, но эти три мечети особенно прекрасны, в чем вы без труда сможете убедиться с помощью наших панорам. 3)Испандықтардың бала дүниеге келегенде жасалатын салттарының ерекшелігі В Испании существует такая традиция: после рождения ребенка, на оживленную улицу выливается ведро кипятка, что внизу скажут, так и назовут. Поэтому их и называют - Хулио, Педро, Кончита.
№ 20 ЕМТИХАН БИЛЕТІ
1)Ежелгі әлемнің жеті кереметі Әлемнің жеті кереметі - біздің заманымызға дейін 3 ғасырда Ескендір Зұлқарнайн Кіші Азия, Орта Азия, Мысыр, Оңтүстік Үндістан территорияларын жаулап алып, ұлы империя құрғаннан кейін, саяхатшыларды қызықтыру үшін осы өңірлердегі 7 орыннан таңдаған сәулет өнері ескерткіштері.
Әлемнің жеті кереметі
Олар:
Мысыр пирамидалары — ежелгі Мысыр перғауындарының өзіндік үлгідегі мазарлары, біздің заманымыздан бұрын 28 ғасырда салынған.
Бабылдың аспалы бағы, біздің заманымыздан бұрын 6 ғасырда Вавилония әмірі кіші әйеліне арнап жасаткан. Бақ ерекше тәсілмен аспалы текпішекті сәкі-алаңшалар үстіне салынған.
Эфестегі Артемида ғимараты, кезінде әлемдегі ең үлкен ғибадатхана болған. Біздің заманымыздан бұрын 4 ғасырда соғыс алапатынан қираған.
Олимпиадағы Зевстің мүсіні, біздің заманымыздан бұрын 5 ғасырда көне грек мүсіншісі Фидий алтын мен піл сүйегінен жасаған.
Галикарнастағы Мавсол патшаның табытханасы, біздің заманымыздан бұрын 4 ғасырда салынған.
Жерорта теңізінің Родос аралындағы күн кұдайы Гелиостың мүсіні, биіктігі 45 м. біздің заманымыздан бұрын 285 жылы жасалған, біздің заманымыздан бұрын 224 жылы жер сілкінісі кезінде қираған.
Александрия шамшырағы біздің заманымыздан бұрын 3 ғасырда жасалған, мұнарасының биіктігі 160 м.
2)Астана-Опера театры: құрылысы, қызметі, ролі Астана Опера театры — Қазақстандағы Астана қаласында орналасқан опера және балет театры.«Астана Опера» – тікелей Елбасының бастамасымен бой көтерген театр. Оның құрылысы барысын да ҚР Президенті Н.Назарбаев жеке бақылауында ұстады Жоба авторы сәулетші – Ренато Аркетти грек-рим мен қазақтың ұлттық сәулет дәстүрінің арасын тең ұстауға тырысқан. Ғимараттың сыртқы қасбеті «Сицилия інжуі» итальян мәрмәрімен сұпыланған. Театрдың бас кіреберісінің маңдайшасына қола квадрига – төрт пар ат жеккен қос доңғалақты арбаның үстінде қолына лира ұстаған сақ патшайымы Томиристің (Тұмар) мүсіні қойылған.Театр шымылдығын тұңғыш түру құрметі Мұқан Төлебаевтың «Біржан – Сара» спектакліне берілді. Биылғы жылы қазақтың осы ұлы композиторының туғанына 100 жыл толады. «Астана Опера» директоры Төлеген Мұхамеджанов қазақтың мәдени мұрасына айналған осы тамаша операмен ашылуы театр үшін айрықша құрмет екендігін нықтады.Астана Операның бас сахнасының көлемі – 935 шаршы метр.
Бас сахнаның ені 21 метрді, ал тереңдігі – 59 метрді құрайды.
Ал, Ослодағы опералық театрдың үлкен сахнасының ені небары 16 метр, ал тереңдігі 40.
Астанадағы жаңа театрдың қосымша екі бүйірлік сахнасы бар. Театр сленгінде «қалта» деп аталатын бұл сахналар қажет кезде дайын декорацияларымен жылжи жөнеледі. Сөйтіп, қойылымдар циклінің үздіксіздігін қамтамасыз етеді. Осының арқасында «Астана Операда» ең күрделі спектакльдерді сахналауға мүмкіндігі мол.Сахна астында, 12 метр тереңдікте «төменгі деңгей», яғни автоматты басқару жүйесі бар машинарий залы орналасқан. «Осының барлығы «Астана Опера» сахнасын әлемдегі ең бір техникалық жарақтандырылған сахналардың қатарына қосады.
Оркестр шұңқыры үш тұғырнамада тұрады. Олар әртүрлі деңгейлерде жайластырылған және 120 музыканттың орын тебуіне есептеліпті.«Астана Опера» залына 1 мың 250 көрермен сияды.
Оның партері 450 көрерменге арналған.
Басты зал аттың тағасына ұқсас формаға ие, «Ла Скала» сынды әлемдік үздік опера театрлары залына ұқсатып, бірнеше қабат етіп жасалған, бірақ ұлттық үлгіде өрнектелген.
Мұның сыртында ғимаратта 8 қосымша зал, 11 репетициялық орынжай, 250 орындық камералық музыка залы, баспасөз залы және басқа да функционалдық бөлмелер бар.«Астана Опера» әлемдегі алып театрлардың қатарына кірмек. Салыстыру үшін: ХХІ ғасырда бүкіл Еуропада жаңадан қолданысқа берілген екі театрдың бірі – Копенгаген театрының ауданы 41 мың шаршы метрді құрайды. Ал қазақ елінің бас қаласындағы жаңа опера және балет театры ғимаратының ауданы 64 мың шаршы метрді алып жатыр! Екі қабатты фойенің пішіні эллипс тәріздес, биіктігі 13 м, оған салмағы 1600 кг, диаметрі 5 м қымбат хрустальдан жасалған аспашам ерекше көрік
беріп тұрады. Фойенің қос қапталында доға тәрізді, барокко стилінде жасалған екі мәрмәр баспалдақ бар. Қабырғасындағы декоративті суреттерді Италия суретшілері орындады. Фойесінде түрлі мәдени шаралар ұйымдастыруға болады.Таға тәрізді көрермен залы ХIХ ғасырдағы итальян театрларының үздік үлгісімен жасалды. Партердің үстінде бельэтаж, сосын екі ярус балкон, галерея орналасқан. Залдың акустикасын келтірумен Италиядан келген мамандар шұғылданды, нәтижесінде залдың кез келген жерінен анық естіп-көретіндей жағдай жасалды, тамаша дыбыстық үйлесімге қол жеткізілді. Ол үшін барлық ұсақ-түйек – шамшат немесе қайың ағашынан жасалған паркет еден, шие түстес, жезбен үйлесім тапқан панель тақталар, сәнді сылақ, айна, тіпті тура миландық «Ла Скала» театрындағыдай қылып Италияда арнайы дайындалған креслолардың арқалығы мен бұрылуына дейін ойластырылып жасалды.«Астана Опера» театры сыйымдылығы жөнінен әлем бойынша 4-ші орында болмақ. Өнер ордасы 1250 көрерменге лайықталған. Италиядағы «Ла скала» - 3600, Рим театры - 2200, ал Париждегі «Гарнье» 1900 адамға шақталған.
3)Молдавия елінің қонақ күту дәстүрі Приём гостя – важное и ответственное событие в любой семье. Об этом свидетельствует и культура убранства жилища, особенно парадной комнаты - «гостиной» - „Casa Mare”), которая предназначена для приема гостей. Гостиная должна быть готова к приему гостя в любое время года и суток. Делом чести считается постоянно поддерживать в ней порядок, иметь неприкосновенный запас лучших провизий. Хождение и приглашение в гости совершаются по многообразным поводам и чрезвычайно часто.
Прибытие гостей в крестьянский дом считается явлением престижным, поэтому в селе относятся доброжелательно к приезду гостей. Более того, когда в сёлах устраивается праздник села „Hramul satului”, все жители села готовятся к этому празднику. Мужчины делают общую уборку всего хозяйства. Женщины отвечают за чистоту и красоту в доме, готовят изысканные традиционные и новые блюда. Прибывшие гости в эти праздничные дни приглашены ко всем родственникам. Эта традиция сохранилась и по сей день.
У молдаван сильно развиты родственные отношения. Родственники должны помогать и поддерживать друг друга в любой ситуации, и если у кого-то гость, то они также приглашают его к себе, чтобы оказать ему честь.
Важный фактор такого приглашения продемонстрировать свою расположенность к приему гостей и почтение родственных связей. Обычно гостям показывают все наиболее весомое и ценное в крестьянском хозяйстве, а также богатство, творение рук хозяйки и её дочерей (декор интерьера изделиями народного искусства, приданое детей), а впоследствии и разнообразные кулинарные изделия, блюда, приготовленные по поводу приезда гостей.
Стремление хозяев дома не опозорить свою семью, село и соблюдать общественные традиции и нормы семейного этикета, согласно которым нужно быть на высоте, чтобы твою семью не осмеивали и не обсуждали в селе („să пи te rîdă satul, să nu te vorbească satul”). Мнение и оценка сельской общественности о твоей семье, о твоём поведении при приёме гостей – это важный стержень развития сельской культуры, в том числе, и гостеприимства.
№ 23 ЕМТИХАН БИЛЕТІ
1. ЮНЕСКО-ның әлем елдері мадениетін қолдау тәжірибесі
Культура
Основой работы ЮНЕСКО в области культуры является содействие культурному разнообразию, основанное на человеческих взаимоотношениях. Этот подход был подтверждён в 2001 году с принятием Всеобщей декларации о культурном разнообразии. От охраны всемирного культурного и природного наследия, представляющего ценность для всего человечества, организация перешла к защите различных форм нематериального культурного наследия, шедевров устного творчества[ю. 20]. Ещё одним моментом в работе ЮНЕСКО в области культуры является сохранение культурных объектов в зоне вооружённых конфликтов, основу этого направления деятельности составляет Гаагская конвенция 1954 года[ю. 21].
Вопросами культуры занимаются региональные бюро в Венеции и Гаване[ю. 22]. Среди программ ЮНЕСКО в ведении культурного направления находятся такие программы как Всемирное наследие, Нематериальное культурное наследие,Подводное культурное наследие[ю. 23].
2. Париждегі Версаль сарайының маңыздылығы
Версаль
Есть множество причин, побуждающих монархов возводить самые красивые свои резиденции за городской чертой, и подобная практика восходит к древности. Любовь к охоте, наличие свободного пространства, возможность придумывать совершенно новые ансамбли и окружать их большими садами в свое время обусловили появление таких удачных творений, как Шамбор. Фонтенбло, Сен-Жермен.
Из скромного охотничьего замка, по воле Людовика XIV, была создана огромная парадная резиденция, состоящая из дворца и связанного с ним регулярного парка. Людовик XIV, превратив Версаль в столицу, сделал нормой отправление монархической власти в пределах загородного поместья — разумеется, весьма обширных размеров. Король отказывается от луврской Колоннады (которая настолько лишена характера жилого здания, что подражать ей будут лишь в гражданской архитектуре), поскольку не желает обитать в общественном дворце. Взамен он допускает публику к созерцанию своей повседневной жизни. Версаль объединяет две взаимосвязанные тенденции: превращение власти в частное дело суверена и частной жизни суверена — в публичное зрелище.
До сих пор остается неясным, кому принадлежал замысел расширить Версаль и кто стал автором фасада, выходящего в сад. Обычно называют имя Лево, хотя манеру его здесь узнать невозможно. Возможно, над дворцовым комплексом в Версале Лево работал в содружестве с Лебреном и Ленотром. Терраса (не сохранившаяся) — подлинная редкость. Спрятанные крыши и второй этаж, выделенный ордером на цоколе и просечкой ложного руста, сделаны на итальянский манер, однако лепнина надоконными проемами напоминает о замке Во, тогда как сдвоенные колонны — признак галльского стиля.
Первоначальное сооружение с его Мраморным двором вложено, как в футляр, в новое П-образное здание. Фасады перестроенного и расширенного дворца были оформлены на основе классицистической системы, главную роль в них играет колоннада, располагающаяся на уровне второго — парадного этажа. Первый приобрел значение подиума, поддерживающего ордер. Третий же этаж оформлен в виде аттика. Столь типичные для Франции высокие крыши отсутствуют, кровля скрыта за парапетом. Барочная тема проступает лишь в скульптуре, которая мятежной взволнованностью форм контрастирует с прямыми геометрическими абрисами здания. В облике фасадов ясно выражена классицистическая тенденция, которая начинает преобладать во внешних формах французской архитектуры середины и второй половины XVII века.
В отличие от экстерьеров, интерьеры монументальных зданий Франции этого времени отличались особенно нарядным убранством, они носили парадный, барочный характер. Характерна отделка залов Войны и Мира Версальского дворца, расположенных по углам паркового фасада сооружения. Стилистическое противопоставление почти классицистических экстерьеров и барочных интерьеров — специфическая черта французской архитектуры этого времени.
3. Чехия елінің ұлттық мәдениеті
Традиции Чехии
Традиции Чехии в первую очередь связаны с музыкой: каждый из своих праздников - будь то свадебное торжество или религиозный обряд – чехи наполняют веселыми танцами, песнями и другими народными ритуалами.
Рождество, пожалуй, считается самым главным религиозным праздником в любой европейской стране, и чехи относятся к нему не с меньшим трепетом. Подготовка к застолью охватывает всю семью: мама и дети обычно заняты выпечкой рождественского печения, а отец – поисками на рынке карпов для ужина. Кстати, с этим связана еще одна интересная чешская традиция: 24 декабря, в так называемый «Щедрый вечер», семья не сядет за стол, пока не прогуляется до берега Влтавы. Там у торговцев живой рыбой принято покупать несколько карпов и тут же выпускать их в реку. Совершив этот трогательный обряд, чехи возвращаются домой к рождественскому ужину, на который не принято есть мясо: традиционное праздничное меню включает в себя картофельный салат и жареного карпа.
Но если Рождество считается главной датой религиозного календаря, то, несомненно, самым ярким событием в жизни любой девушки становится ее свадьба. В Чехии она особенно шумно и весело празднуется в деревнях и селах: здесь все праздники принято отмечать вместе, а, значит, жениха и невесту ожидают поздравления, подарки, народные танцы и песни многочисленных гостей.
Однако, несмотря на такие шумные гуляния, гостеприимных и радушных чехов принято считать спокойными и не вспыльчивыми людьми, ценящими порядок и практичный подход ко всему. Всегда приветливые, они не только искренне радуются туристам, но и понимают, что эти гости приносят Чехии неплохую прибыль.
Культура Чехии.
Сегодняшняя культура Чехии – это причудливый синтез фольклора и современности. Особенно яркое отражение народное творчество находит в музыкальных традициях, которые донесли до наших дней романтику авторской песни, популярной здесь до сих пор. Издавна каждое народное гуляние сопровождалось национальными танцами, хороводами под традиционные для Чехии барабаны, трубы, цитры, флейты и литавры. Влияние иностранной музыки на творчество чешских композиторов отмечается с XVI в., когда, потеряв политическую независимость, страна была наводнена иноземцами. Это, как ни странно, в итоге привело к развитию самобытной чешской музыки, подарившей миру таких известных композиторов, как Дворжак и Сметана.
Влияние соседних стран сказывается и на истории чешской архитектуры. Например, в Праге особенно заметны традиции итальянского зодчества, а с правлением династии Габсбургов принято связывать широкое распространение барокко. Современные направления, такие как ампир, функционализм, социалистический реализм, модерн и кубизм также сыграли большую роль в становлении архитектурного облика Чехии.
Развитие культуры этой своеобразной страны лучше всего наблюдать, посещая более чем 130 исторических комплексов, находящихся на ее территории. Многие из них сегодня находятся под охраной ЮНЕСКО, что свидетельствует об их значимости для мировой культуры. Неудивительно, что страну с таким богатым историческим наследием стремится посетить все больше туристов со всех уголков планеты.
№ 24 ЕМТИХАН БИЛЕТІ
1. ЮНЕСКО мұрасына енген Қазақстандық ескерткіштер
Юнеско Әлемдік мұра тізімінде Қазақстанның 3 нысаны бар (2012 жылғы жағдайы бойынша). Екі нысан тізімге мәдени критерий бойынша енгізілсе, біреуі табиғи критерий бойынша іліккен. Бұдан басқа, 2012 жылғы жағдайына сәйкес Қазақстан территироиясындағы 12 нысан Әлемдік мұра тізіміне үміткер ретінде тіркелген. [1]. Қазақстан Республикасы әлемдік мәдени және табиғи мұраларды қорғау жөніндегі Конвеницияны 1994 жылдың 29 сәуірінде ратификациялаған. [2]. Қазақстан территориясындағы орналасқан алғашқы нысан тізімге 2003 жылы Юнесконың Әлемдік мұра Комитетінің 27-ші сессиясында қабылданған.
Берілген кестеде нысандар Юнеско Әлемдік мұра тізіміне қосылуының хронологиялық тәртібінде орналасқан.
# Суреті Атауы Орналасуы Жасалу уақыты Тізімге еңгізілген жылы № Критерийлер
1 Қожа Ахмет Ясауи кесенесі
(ағылш. Mausoleum of Khoja Ahmed Yasawi) Қала: Түркістан
Облыс: Оңтүстік Қазақстан облысы
1389—1405
2003
1103
i, iii, iv
2 Тамғалы петроглиф тас кешені
(ағылш. Petroglyphs within the Archaeological Landscape of Tamgaly) Жақын қала:Алматы
Облыс: Алматы облысы
Б.з.д. II мыңжылдық — XX ғасыр басы 2004
1145
iii
3 Сарыарқа — Солтүстік Қазақстан даласы мен көлдері
(ағылш. Saryarka – Steppe and Lakes of Northern Kazakhstan) Облыстар: Ақмола облысы, Қарағанды облысы, Қостанай облысы
— 2008
1102
ix, x
Әлемдік мұра тізіміне үміткер нысандар[өңдеу]
1. Мерке түрік ордасы (1998)
2. Беғазы-Дәндібай мәдени ескерткіштері (1998)
3. Тасмола мәдениетінің қорғандары мен тас құрылыстары (1998)
4. Ешкіөлмес петроглифтері (1998)
5. Арпа-Өзен петроглифтері (1998)
6. Қаратау жотасының палеолиттік нысандары мен геоморфологиясы (1998)
7. Отырар оазисінің археологиялық нысандары (1998)
8. Ұлытау мәдени ландшафты (1998)
9. Солтүстік Тянь-Шань (Іле Алатау мемлекеттік ұлттық табиғи паркі) (2002)
10. «Алтынемел» мемлекеттік ұлттық табиғи паркы (2002)
11. Ақсу-Жабағылы қорығы (2002)
12. Батыс Тянь-Шань (2010)
13. Жібек жолы (2012)
2. Мәскеу қаласындағы Кремль алаңының тарихы
История Московского Кремля.
Слово «кремль» очень древнее. Кремлём или детинцем на Руси называли укреплённую часть в центре города, другими словами крепость. В старину времена бывали разные. Случалось, что на русские города нападали несметные вражеские силы. Вот тогда то жители города и собирались под защиту своего кремля. Старые и малые укрывались за его мощными стенами, а те, кто мог держать в руках оружие, со стен кремля от врагов оборонялись.
Московский Кремль - главная достопримечательность Москвы
Первое поселение на месте кремля возникло примерно 4000 лет назад. Это установили археологи. Здесь были найдены осколки глиняных горшков, каменные топоры и кремневые наконечники стрел. Этими вещами когда-то пользовались древние поселенцы.
Место строительства кремля было выбрано не случайно. Кремль построен на высоком холме, с двух сторон окружённом реками: Москвой-рекой и Неглинной. Высокое расположение кремля позволяло заметить врагов с большего расстояния, а реки служили естественной преградой на их пути.
Первоначально кремль был деревянным. Вокруг его стен был насыпан земляной вал для большей надёжности. Остатки этих укреплений обнаружили во время строительных работ уже в наше время.
Известно, что первые деревянные стены на месте кремля построили в 1156 году по приказу князя Юрия Долгорукого. Эти данные сохранились в древних летописях. В начале 14 века городом стал править Иван Калита. Калитой в древней Руси называли сумку для денег. Князя так прозвали за то, что он накопил большие богатства и всегда носил с собой небольшой мешок с деньгами. Князь Калита решил украсить и укрепить свой город. Он повелел построить Кремлю новые стены. Их срубили из крепких дубовых стволов, таких толстых, что и руками не обхватить.
При следующем правителе Москвы – Дмитрии Донском Кремлю построили другие стены – каменные. Со всей округи собрали в Москву мастеров каменного дела. И в 1367г. они принялись за работу. Люди работали без перерыва, и вскоре Боровицкий холм опоясала мощная каменная стена, толщиной в 2, а то и в 3 метра. Её построили из известняка, который добывали в каменоломнях недалеко от Москвы у села Мячково. Кремль так поразил современников красотой своих белых стен, что с тех пор Москву стали называть белокаменной..
Белокаменный кремль простоял более 100 лет. За это время многое изменилось. Русские земли объединились в одно сильное государство. Москва стала его столицей. Произошло это при московском князе Иване III. С той поры стал он зваться Великим князем Всея Руси, а историки называют его «собирателем земли русской».
Строили новый Кремль 10 лет. Крепость с двух сторон защищали реки, а в начале 16 в. с третьей стороны Кремля вырыли широкий ров. Он соединил две реки. Теперь Кремль со всех сторон был защищён водными преградами. Башни Кремля возводили одну за другой, оснащали их отводными стрельницами для пущей обороноспособности. Вместе с обновлением крепостных стен происходило строительство таких известных соборов Кремля как Успенский, Архангельский и Благовещенский.
Во время правления Екатерины II на территории Кремля сносят ряд древних зданий и часть южной стены под строительство нового дворца. Но вскоре работы были отменены, по официальной версии из-за нехватки финансирования, по неофициальной – из-за негативного мнения общественности. В 1776-87гг. было построено здание Сената
Во время нашествия Наполеона Кремлю был нанесён огромный ущерб. Были осквернены, разграблены церкви, во время отступления взорвали часть стен, башен и зданий. В 1816-19гг. в Кремле проводились реставрационные работы. К 1917г. в Кремле был 31 храм.
Во время Октябрьской революции Кремль подвергается бомбардировке. В 1918 г. в здание Сената переезжает правительство РСФСР. При советской власти на территории Кремля строят Кремлёвский дворец съездов, установили звёзды на башнях, на пьедесталы поставили Царь-пушку и Царь-колокол, неоднократно реставрируют стены и сооружения Кремля.
3. Бразилия елінің ұлттық ерекшелгі
Бразильцы очень коммуникабельный и дружелюбный народ — завязать беседу можно, да и нужно с кем угодно, через пять минут вы уже лучшие друзья, вечером идете вместе пить пиво, в пятницу — танцевать, а в субботу ты уже на семейном субботнем шашлыке. Они вообще очень любят устраивать праздники. Разные: бал-фантазия по поводу дня рождения, праздник в спортклубе, праздник открытия сезона (избирательного, серфа, скейта, карнавала, бодиборда, рыбалки на кого-нибудь, летнего, зимнего, дождей, засух), праздник пива каждую пятницу, приобретение новой машины, новой девушки, татуировки, пирсинга, доски для серфа (Марио Флавио разработал новый шейп), розового купальника — именно такого, как хотела, завершение или начало нового проекта на работе, расставание со старой девушкой, рост/снижение инфляции. Праздник потому, что давно (недели две) не было никаких праздников. В общем, повод всегда найдется — желание у всех тоже всегда есть. Так что жизнь — сплошной праздник.
Пунктуальность в Бразилии не принята.
Но нельзя ошибаться и считать, будто демонстрировать деньги следует и в повседневной жизни, на улице. Нет, нет и нет! Здесь вообще лучше не показывать, что ты иностранец. Потому что повсюду рыщут воры и воришки. Они заглядывают в окошки машин, когда те стоят на светофоре, и требуют 'кэш'. Они могут вытащить деньги отовсюду, как бы глубоко вы их ни прятали
Люди в Бразилии, как правило, не любят путешествовать. Спрашивать дорогу у местного населения себе дороже. В 30% случаев указывают неправильно.
№ 25 ЕМТИХАН БИЛЕТІ
1. ЮНЕСКО мұрасына енген Қазақстандық мәдени шаралар
қазіргі уақытта Қазақстан 15-тен астам мәдени мұраны ЮНЕСКО тізіміне енгізу бойынша ұсыныстарды дайындауда. Ол тізімге ең бірінші болып - саятшылық, Наурыз мерекесі, Қырғызстанмен бірге айтыс өнері мен киіз үй, домбыра мен қобыз күйлері, Башқұртстанмен бірге сыбызғы күйлері енген. Сондай-ақ қазақтың «Қыз жібек» лиро-эпостық жыры енуі мүмкін.
биыл Қазақстан ЮНЕСКО-ның дүниежүзілік тізіміне енгізу үшін 4 номинация жібергенін хабарлады. «Ол қазақтың күйшілік өнері. Содан кейін - киіз үй, Сонымен қатар саятшылық өнерін енгізуге ұсыныс жасалды.Сондай-ақ Иран, Ауғанстан және тағы басқа көптеген елдермен бірге Наурыз мейрамын ЮНЕСКО тізіміне өткізсек пе деп отырмыз. Тиісті құжаттар Париждегі ұйымның штаб-пәтерінде қаралуда
«Қара жорға» биі мен «Ортеке» қуыршақ өнері – екі тапсырыс тіркеу нөмірін алды, алайда оларға өңдеу жұмыстару қажет етілгендіктен, бұл нысандар ЮНЕСКО-ның жалпы елдік тізіміне енген жоқ
2. Әлем елдерінің орталықтарындағы сағат ескерткіштер сипаттамасы және құрылымы
Биг-Бен считается самым большим четырёхсторонними часовым механизмом на планете, а также является третьим в мире по высоте часовой башни. Весной 2009 года часам исполнилось ровно 150 лет, в связи, с чем в Лондоне были организованы многочисленные торжественные мероприятия.
В 2012 году Биг-Бен был официально переименован в честь действующего монарха Великобритании Королевы Елизаветы II и с этого времени официально называется как Башня Елизаветы II.
Часовая Башня
Часовая башня изначально была возведена в Вестминстере 1288 года на средства предоставленные главой Верховного Суда королевской скамьи Ральфа Хенгема.
Однако тот вид башни, который мы знаем сегодня, она имела не всегда. 22 октября 1834 года старое здание вместе с первой башней было уничтожено огромным пожаром, впоследствии чего возвели действующую башню как часть нового дворца по проекту архитектора Чарльза Бэрри. Высота башни не учитывая шпиль составляет 61 метр и состоит из высококачественного кирпича, покрытого цветным известняком. Остальная часть строения представлена чугунным шпилем.
Башня стоит на 15-метровом бетонном фундаменте толщина которого 3 метра, а глубина 4. Циферблаты башни установлены на высоте 55 метров. Общий внутренний объем башни приблизительно составляет 4 650 кубических метров.
Несмотря на тот факт, что башня пользуется огромной популярностью у туристов, доступ в её внутренние помещения в целях безопасности для посетителей закрыт, хотя иногда чиновники и пресса получают доступ. В башне отсутствуют лифты, поэтому лица получившие доступ, вынуждены преодолевать аж 334 известняковых ступеней, чтобы подняться наверх.
В связи с изменением состояния грунтов с момента строительства (особенно из-за прокладки подземного тоннеля для ветки лондонского метро Джубили, башня постепенно наклоняется в северо-западную сторону примерно на 220 мм, смещаясь приблизительно на 1/250. По причине погодных условий данное смещение колеблется в рамках нескольких миллиметров к северу или западу.
Часы башни
Циферблаты часов огромны, именно поэтому Биг-Бен в Лондоне считается самым большим четырехсторонним часовым механизмом в мире. Однако после того как были завершены работы по возведению часовой башни Аллен-Брэдли (Allen-Bradley) в Милуоки, штат Висконсин, США, Биг-Бен реально мог утратить своё первенство.
Но на счастье Лондона проектировщики Аллен-Брэдли не сумели добавить часам бой, поэтому Большие часы Вестминстера и по сей день остаются самыми большими четырехсторонними часами с боем в мире.
Циферблат и непосредственно сами часы разработал Аугусту Паджин. Циферблаты часов находятся в 7-метровых железных рамах и состоят из 312 кусочков опалового стекла и визуально напоминают вид окон. Определённые кусочки можно достать руками и произвести их осмотр.
Часовня-памятник императору Николаю II и югославскому королю Александру I (также Часовня-памятник памяти Венценосных Мучеников) — памятник, воздвигнутый в 1936 году в Харбине (Маньчжоу-го) по проекту архитектора М. М. Осколкова по инициативе архиепископаНестора в честь царя Николая II и короля Югославии Александра I, убитого в 1934 году. Нестор называл часовню «елеем русского покаяния и скорби». Часовня располагалась на Батальонной улице, 24, при храме иконы «Всех скорбящих Радосте» (в ограде Дома Милосердия)[1].
Автором первого проекта часовни был Н. К. Рерих, однако этот проект не сохранился. 4 апреля 1935 года начал работать строительный комитет по созданию часовни. Закладка часовни совершилась 6 мая, в день рождения Николая II. 15 июля, в день памяти святого князя Владимира, торжественно был поднят крест на купол. 4 мая 1936 года часовня была освящена. Активную поддержку в строительстве оказала эмиграция: Николай Львович Гондатти, атаман Григорий Михайлович Семёнов, генералы Алексей Проклович Бакшеев и Вениамин Вениаминович Рычков. В то время она была первым и единственным сооружением такого рода в мире[2]. С утверждением коммунистической власти в Китае часть изображений была удалена, а к середине 1950-х годов она стала приходить в упадок и в период «культурной революции» была разрушена. Сейчас на её месте стоит семиэтажный жилой дом.
Памятник-часовня Гренадерам, павшим под Плевной
Памятник-часовня Гренадерам, павшим под Плевной (архитектор - В. О. Шервуд, инженер-полковник А. И. Ляшкин) построен в 1887 году в память о гренадерах, павших в бою под Плевной 18 ноября 1877 года за освобождение Болгарии от османского ига.
Памятник-часовня Гренадeрам, павшим под Плевной (архитектор - В. О. Шервуд, инженер-полковник А. И. Ляшкин) построен в 1887 году в память о гренадерах, павших в бою под Плевной 18 ноября 1877 года за освобождение Болгарии от османского ига. Чугунная восьмигранная часовня завершена шатром с мусульманским полумесяцем и православным крестом. Ее боковые грани украшены 4 горельефами. На гранях шатра надписи. Перед памятником - чугунные тумбы с надписями: «В пользу увечных гренадер и их семейств» (на них стояли кружки для пожертвований). В интерьере часовни, отделанном полихромными изразцами, помещались живописные образа Александра Невского, Иоанна Воина, Кирилла и Мефодия, бронзовые плиты с именами погибших гренадеров - 18 офицеров и 542 солдат.
3.Латвия елінің мәдениеті
Общие сведения С 12 по 16 век территория Латвии была под властью немцев. В 16 веке Латвия стала частью Польско-Летовского княжества. После Польско-Шведской войны отошла к Шведскому королевству. В 18 веке Латвия стала частью Российской империи. В 1918 году Латвия провозгласила независимость. В 1940 году вошла в состав СССР. В 1991 году Латвия провозгласила независимость.
Основные исторические достопримечательности Рига: дом Черноголовых, здание 14 века; церковь святого Петра; Рижский замок 14 века; церковь святого Якова, Рижский собор 13 века.
Лиепая: собор святого Язепа; церковь Святой троицы 18 века.
Цесис: замок Ливонского ордена; церковь святого Яна.
Сигулда: замок Турайда 12 века
Культура страны На развитие культуры Латвии достаточно сильное влияния оказала Германия, Польша и другие Европейские государства. Расцвет латышской культуры припадает на конец 19 века начало 20 века. Латышский язык относится к Балтийской группе индоевропейской семьи языков. В Латвии сохранилось большое количество памяток архитектуры построенных в готическом стиле, в стиле барокко, классицизма. Особенно важным архитектурным центром Латвии является город Рига.
Национальные традиции Латыши с уважениям относятся к своим традициям, обычаям и к своему родному языку. Главными религиозными праздниками в Латвии считаются рождество и пасха.
Особенности культуры и этикета Латыши обычно пунктуальные люди и на встречи латыши обычно приходят вовремя. При встрече латыши обычно приветствуют друг друга рука пожатием.
Особенности национальной кухни В латышской кухне популярны блюда приготовлены из различных круп: перловой, манной. Популярны мясные, рыбные блюда, блюда из бобовых.
Особенности дорожного движения В Латвии действует правостороннее движение.
беріп.