Если у вас возникли сложности с курсовой, контрольной, дипломной, рефератом, отчетом по практике, научно-исследовательской и любой другой работой - мы готовы помочь.
Предоплата всего
Подписываем
20. Дантэ. “Боская камедыя”. Асноўныя этапы жыццёвага і творчага шляху. “Боская камедыя”. Гуманістычныя ідэалы паэта
Дантэ (травень 1265, Фларэнцыя — 14.9.1321, Равена) – апошні паэт Сярэднявечча і першы прадстаўнік Адраджэння, першапачын. італьянскай літ-ры, стваральнік літа-най мовы. Асноўн. пыт.: “малая радзіма”; палітычная дзейнасць/апазіцыя да ўладаў; выгнанне; крыніцы творч.; смерць на чужыне.
Праблема “малой радзімы”. 1265 год. Фларэнцыя. Перыяд міжусобіц, раз’яднанай на гарады-камуны Італіі, вострай паліт. барацьбы, процістаяння знешнім ворагам. Фларэнцыя стала эпіцэнтрам гэтага працэсу. З ёй была звязаны лёс Дантэ. Ён паходзіць з дваранскага, небагатага рода землеўлад.. Праблема “малой радзімы” выступае і ў правобразе той страчанай краіны, якой становіцца краіна дзяцінства, маладосці для сталага чалавека. Мара пра Фларэнцыю набыла ў Дантэ вобраз утопіі – пісьменнік выступае папярэднікам новага ідэйна-культ. руху, яго першапраходцам: утапічнай краінай бачыцца Дантэ аб’яднаная Італія. Паэт-палітык, грамадскі дзеяч. Палітычн. сілы ў краіне адасабляюцца ў вырашэнні сац.-палітычн. прыярытэтаў. Асноўным было пыт. ўлады: царква вылучала ідэю тэакратыі (вяршынства царквы над свецкай уладай), свецкая ўлада выступала за права быць вядучай паліт. сілай. Паліт. дзеячы Фларэнцыі падтрымлівалі гэтыя дзве сілы: гібеліны выступалі на баку імператара, гвельфы – за рымскага папу. Род Дантэ належаў да гвельфаў. Дантэ быў адным з сямі прыёраў Фларэнцыі. У 1293 г. гвельфы перамаглі гібелінаў. У 1300 г. пасля сутычкі паміж групамі гвельфаў адбыўся раскол на “чорных”(выступалі за саюз з рымскім папай) і “белых” (антыпапская кааліцыя), на баку апошніх-Дантэ. У 1302 г. перамаглі “чорныя”. Дантэ – паэт-выгнаннік. З 1302 г. Дантэ ў выгнанні. Некалькі разоў ён спрабаваў вярнуцца на радзіму, але па розных прычынах гэтыя шляхі аказаліся абарваныя. Смерць на чужыне. Дантэ памёр у Равэне. З бел. газет (чэрвень 1999 г.): “У Фларэнцыі ў адной з бібліятэк быў знойдзены мяшэчак з часткай праху Дантэ Аліг’еры. Мяшэчак быў уціснуты невядомымі паміж дзвюма фаліянтамі. У 1865 г. ў гонар 600-годдзя з дня нар. Дантэ Аліг’еры ягоная магіла ў Равене была адкрытая дзеля перазахав.. Але прах быў перададзены ў бібліят., а ў 1929 г. згубіўся”. Прычынна-следчымі сувязямі звязаны два матывы: выгнанне / ад'езд героя за межы радзімы і вяртанне (або немагчымасць вяртання). Матыў «смерць у выгнанні» звязаны з міфалагемаю “святое месца”, “святая зямля”.
Боская камедыя— паэма Дантэ Аліг'еры (напіс. з 1307 па 1321г). Твор поз. Сярэднявечча. Ўяўляе энцыклапедыю філасофіі, гіст., рэлігіі, маралі, паліт. поглядаў чалавека напярэдадні Адрадж.. Сюжэт: апавяданні пра падарожжы паэта (яго суправаджаюць спачатку Вергілій, потым каханая Беатрычэ Партынары, якая рана памерла) па тым свеце. Тры часткі (кантыкі): «Пекла», «Чысцец» і «Рай». Яны складаюцца з карцін, што адпавядаюць сярэднявеч. уяўленням аб замагільным жыцці, у якое трапляе кожны пасля смерці, атрымліваючы там тое, што заслужыў раней: хто цярпіць за свае грахі ў Пекле, хто - ачышчаецца ад смяротных грахоў у Чысцы, хто перажывае светлыя пачуцці ў Раі. У алегарычнай форме Д. гаворыць аб сучаснасці, звязваючы яе з Антычнасцю. Схема твора базіруецца на сімволіцы лічбаў (лічба 3 — сімвал Тройцы: 3 кантыкі, напіс. тэрцынай, кожная кантыка склад. з 33 песняў і г.д), паэма была напіс. на жывой італьян. мове.